[:vi]
Trong một lần tình cờ, một ông lão châu Á và ông lão châu Âu cùng ngồi xuống hàn huyên, tâm sự. Và bởi văn hoá khác biệt, quan điểm mỗi người cũng không giống nhau, cuộc đối thoại của họ thật khiến người ta phải suy ngẫm…
Viện dưỡng lão và người già
Ông lão châu Á: Đứa con tôi thật là bất hiếu!
Ông lão châu Âu: Chuyện gì xảy ra vậy?
Ông lão châu Á: Nó dám hỏi tôi rằng: “Ba có muốn vào viện dưỡng lão không?”.
Ông lão châu Âu: Viện dưỡng lão rất tốt mà, tôi cũng đang sống tại đó đây này.
Ông lão châu Á: Ông không đùa đấy chứ? Những nơi như thế ông cũng sống được sao?
Ông lão châu Âu: Tại sao lại không?
Ông lão châu Á: Nơi ấy chỉ dành cho những người già neo đơn không nơi nương tựa mà thôi. Tôi có con có cháu đàng hoàng, vậy mà lại phải đến đó ở, thể nào cũng làm trò cười cho thiên hạ, rồi tôi sẽ khổ não mà tổn thọ mất.
Ông lão châu Âu: Không phải thế chứ? Đến một độ tuổi nhất định, sống ở viện dưỡng lão rất thuận tiện, sao có thể bị mọi người chê cười được?
Ông lão châu Á: Tôi thì cho rằng khi đến tuổi, chúng ta nên sống cùng con cháu để được chúng phụng dưỡng chăm lo. Sống ở viện dưỡng lão rất cô đơn và hiu quạnh, chẳng phải là đáng thương lắm sao?
Ai cũng có cuộc sống của riêng mình
Ông lão châu Âu: Ông muốn sống cùng con cái sao? Tôi sống cùng với con trai mới có 2 tuần mà đã không thể chịu được rồi.
Ông lão châu Á: Sống với con cháu vui vẻ lắm mà, sao lại có thể khó chịu được chứ?
Ông lão châu Âu: Con trai tôi đến 18 tuổi là đã phải ra ngoài sống tự lập rồi. Nó về chơi vài ngày thì tôi rất hoan nghênh, nhưng nếu nó ở đây thời gian dài, lại còn mang theo cả vợ con về thì cuộc sống của tôi sẽ đảo lộn hết cả.
Ông lão châu Á: Tôi thật sự không thể hiểu nổi người phương Tây các ông, vì sao lại vô tình đến như vậy? Con trai vẫn còn trẻ mà ông đã cho ra ngoài tự lập, lại còn để nó đi vay tiền để chi trả học phí nữa. Chẳng trách vì sao đến cuối đời các ông lại phải sống trong viện dưỡng lão!
Ông lão châu Âu: Nó đủ 18 tuổi là đã trưởng thành và cần phải tự lập rồi. Còn việc vay tiền trả học phí là quyết định của cá nhân nó, chúng ta hãy để lũ trẻ học cách làm chủ cuộc đời mình. Hơn nữa, chúng cũng cần phải có sự riêng tư, ông nên cho chúng một không gian riêng của mình.
Ông lão châu Á: Người Tây phương các ông thật kỳ lạ, thế này không được, thế kia cũng không được. Chẳng nhẽ cứ phải cho con ra ở riêng, rồi mình thì sống trong viện dưỡng lão mới là “được” hay sao?
Ông lão châu Âu: Tôi có cuộc sống của tôi, con tôi có cuộc sống riêng của nó. Tôi sống ở viện dưỡng lão cũng có rất nhiều bạn bè, khi gặp rắc rối thì có chuyên gia giúp đỡ. Chúng tôi cần một cuộc sống thoải mái và tự do.
Thế nào là báo đáp công ơn sinh thành?
Ông lão châu Á: Lời ông nói nghe thật phóng khoáng. Cho dù ông chỉ nuôi con đến 18 tuổi, nhưng dẫu sao nó cũng đã kết hôn, đã trưởng thành, cũng tới lúc phải báo đáp công ơn cha mẹ chứ?
Ông lão châu Âu: Báo đáp? Báo đáp gì cơ?
Ông lão châu Á: Đương nhiên là đón ông về ở cùng, để ông an hưởng những ngày tháng cuối đời. Nhưng tiếc là ông lại vào viện dưỡng lão rồi… Có vẻ như con trai và con dâu ông quá thoải mái, chẳng phải gánh trách nhiệm gì với cha mẹ.
Ông lão châu Âu: Trách nhiêm nào cơ? Con tôi không cần có trách nhiệm gì cả.
Ông lão châu Á: Không có trách nhiệm sao? Nếu ông bị bệnh, chẳng lẽ con ông không cần đưa ông tới bệnh viện?
Ông lão châu Âu: Nếu tôi bị bệnh, viện dưỡng lão sẽ đưa tôi đi viện.
Ông lão châu Á: Nếu ông phải vào viện và cần người chăm sóc, chẳng lẽ người đó không phải là con ông?
Ông lão châu Âu: Người Âu châu chúng tôi không có khái niệm con cái phải chăm sóc ở viện. Con tôi chỉ cần tới thăm là tôi vui rồi.
Ông lão châu Á: Nếu ông không trả được viện phí, chẳng lẽ không cần con cái lo?
Ông lão châu Âu: Chúng tôi nằm viện miễn phí, không mất tiền.
Ông lão châu Á: Chà, xem ra các con ông không cần đưa ông đi viện, cũng không cần phải chăm sóc thuốc men. Thế chúng có biếu ông tiền không?
Ông lão châu Âu: Tiền gì? Tại sao phải biếu tiền?
Ông lão châu Á: Đó là cách chúng bày tỏ tấm lòng hiếu thảo với ông.
Ông lão châu Âu: Không, không, không… Tôi không cần con cái phải cho tiền. Tiền của chúng là để nuôi con cái, là để trả các khoản tiền vay, còn nếu có nhiều hơn thì chúng có thể đi du lịch. Chúng tự lo được cho bản thân là tôi hạnh phúc rồi, chứ tôi không cần đến tiền của chúng.
Chăm sóc cháu có phải là trách nhiệm của người già?
Ông lão châu Âu: Nuôi con, dưỡng già có nghĩa là gì? Tôi sinh con là vì tôi yêu trẻ nhỏ, tôi chưa bao giờ hy vọng nó sẽ chăm sóc cho tôi lúc cuối đời. Bây giờ con trai và con dâu tôi đang ở giai đoạn gây dựng sự nghiệp, cần cố gắng làm việc, cần tự lập để có thể tận hưởng cuộc sống.
Ông lão châu Á: Tôi cũng rất yêu con, tôi cũng hiểu khi nó gây dựng sự nghiệp thì rất vất vả. Bởi vậy tôi mới trông con cái cho chúng. Tôi đã hy sinh bao nhiêu cho chúng như vậy, cuối cùng chúng lại muốn tôi vào viện dưỡng lão.
Ông lão châu Âu: Ông còn trông con cho chúng? Thật không thể tin được.
Ông lão châu Á: Sao lại không thể tin?
Ông lão châu Âu: Trông con là việc của cha mẹ chúng, có liên quan gì đến người già chúng ta?
Ông lão châu Á: Các con tôi phải đi làm kiếm tiền, dù gì tôi cũng đã nghỉ hưu thì nên giúp đỡ chúng một chút.
Ông lão châu Âu: Chúng ta cả đời bôn ba, đến tuổi già mới là lúc nghỉ ngơi. Sao ông không tận hưởng thời gian này mà đi nghỉ mát, uống cafe, chơi bóng, đọc sách, làm những việc mà ông thích?
Ông lão châu Á: Nếu tôi không giúp chúng chăm sóc con cái, thì chúng xoay sở thế nào được?
Ông lão châu Âu: Chúng ta cần có cuộc sống riêng của mình. Chúng ta đã nuôi con khôn lớn, trông trẻ không phải là trách nhiệm của chúng ta. Ông vì con vì cháu mà làm bao nhiêu việc như vậy, dường như không có cuộc sống riêng của bản thân, chẳng lẽ tất cả chỉ là để lúc về già có người nuôi dưỡng thôi sao?
Có lẽ sau khi xem xong cuộc đối thoại giữa ông lão châu Âu và châu Á ở trên, ít nhiều sẽ khiến chúng ta phải suy ngẫm. Quả đúng là, hai nền văn hóa khác nhau đã dưỡng nên trong họ hai quan điểm hoàn toàn khác nhau.
Tuy nhiên, dù phương Tây hay phương Đông, dù có khác biệt đến đâu, thì vẫn có những điểm tương đồng mà phận làm con chúng ta cần phải nhớ:
Người già cũng muốn cuộc sống của mình được trân trọng. Cho dù có sống cùng con cùng cháu hay không thì cha mẹ vẫn cần có những khoảng không riêng: Được ra ngoài tản bộ một chút, hít thở bầu không khí trong lành, hay đôi lúc là gặp gỡ những người bạn già để cùng hàn huyên tâm sự… Là con cái, bạn hãy thấu hiểu và trân trọng những khoảnh khắc quý báu này.
Con cái cần phải báo đáp công ơn sinh thành, đó là giá trị đạo đức, cũng là một nét văn hoá đẹp của người phương Đông. Nhưng “tiền bạc” có phải là thước đo của lòng hiếu thảo hay không? Trong các kinh điển Nho giáo, chữ Hiếu được tóm lược ở ba điều là: “Đại hiếu là tôn kính cha mẹ, thứ đến là không làm gì gây tai tiếng cho cha mẹ, sau cùng là nuôi dưỡng cha mẹ” (“Lý Hoặc Luận” – Mâu Tử). Bởi vậy, không cần biếu tiền biếu bạc, mà luôn tôn kính và phụng dưỡng cha mẹ bằng tấm lòng thành kính, đó đã là người con có hiếu rồi.
Vì con cái, cha mẹ đã hy sinh cả cuộc đời mình, những mong tháng năm cuối cùng ấy có con cháu sum vầy làm hạnh phúc. Thế nhưng, có khi nào bạn chợt nhận ra rằng: Ta đang biến “niềm vui” ấy thành “trách nhiệm” của người già? Có khi nào ta mải mê với công danh và sự nghiệp, để rồi phó thác tất cả việc nhà cho mẹ cha gánh vác?
Ai ai cũng có cuộc sống của riêng mình, hãy để những ngày tháng tuổi già của cha mẹ là ngày tháng đẹp nhất và ấm áp tình thương yêu…
Sưu tầm
Bài viết của Binh Nhi – daikynguyen
[:en]
In one incident, an Asian old man and a European old man sat down to chat and talk. And because the culture is different, everyone’s point of view is not the same, their dialogue really makes people think…
Nursing homes and the elderly
Asian old man: My child is so unfilial!
Old man Europe: What happened?
Asian old man: He dared to ask me: “Do you want to go to a nursing home?”.
Old man Europe: The nursing home is very good, I live there too.
Asian Old Man: You’re not joking are you? Can you live in places like that?
Old European: Why not?
Asian old man: That place is only for the lonely and helpless old people. I have decent children and grandchildren, but I have to go there to live, I will make fun of everyone, then I will suffer and lose my life.
Old European man: Isn’t that right? At a certain age, living in a nursing home is very convenient, how can people be ridiculed?
Asian old man: I think that when we come of age, we should live with our children and grandchildren to be taken care of by them. Living in a nursing home is very lonely and lonely, isn’t it pitiful?
Everyone has their own life
Old European man: Do you want to live with your children? I live with my son for only 2 weeks and I can’t stand it.
Asian old man: Living with children and grandchildren is so much fun, how can it be difficult?
Old man Europe: My son is 18 years old when he has to go out and live on his own. When he comes back to play for a few days, I am very welcome, but if he stays here for a long time, and even brings his wife and children back, my life will be turned upside down.
Asian old man: I really can’t understand you Westerners, why did you come so accidentally? His son was still young, but he let him go out on his own, and even let him borrow money to pay for school fees. No wonder why you have to live in a nursing home at the end of your life!
Old man Europe: He is 18 years old, he is an adult and needs to be independent. As for borrowing money to pay for school fees, it’s a personal decision, let’s let the kids learn to take control of their lives. Moreover, they also need to have privacy, you should give them a space of their own.
Asian old man: You Westerners are strange, this can’t work, it can’t do that. Shouldn’t it be “okay” to just let the children live on their own, then live in a nursing home?
Old European man: I have my life, my child has his own. I live in a nursing home and also have a lot of friends, when in trouble, there are experts to help. We need a comfortable and free life.
What is the gratitude for giving birth?
Asian old man: Your words sound so liberal. Even if he only raised his child until he was 18 years old, after all, he is married and has grown up, is it time to repay his parents’ gratitude?
Old European man: Retribution? What response?
Asian old man: Of course, welcome him back to live with him, so that he can enjoy the last days of his life. But unfortunately, he is in a nursing home again… It seems that his son and daughter-in-law are too comfortable, not having to bear any responsibility for their parents.
Old man Europe: What responsibility? My child has no responsibility at all.
Asian old man: No responsibility? If you were sick, wouldn’t your child need to take you to the hospital?
Old man Europe: If I get sick, the nursing home will take me to the hospital.
Asian old man: If you have to go to the hospital and need someone to take care of, wouldn’t that person be your child?
Old man of Europe: We Europeans do not have the concept of children having to be taken care of in the hospital. My kids just come to visit and I’m happy.
Asian old man: If you can’t pay the hospital bills, don’t you need to worry about your children?
Old European man: We stay in the hospital for free, no charge.
Asian old man: Well, it seems that your children don’t need to take you to the hospital, nor do they need to take care of the medicine. Did they give you money?
Old European man: What money? Why give money?
Asian Old Man: That’s how they show their filial piety to you.
Old European man: No, no, no… I don’t need my children to give me money. Their money is to feed their children, to pay off loans, and if they have more, they can travel. They can take care of themselves, I’m happy, but I don’t need their money.
Is taking care of grandchildren the responsibility of the elderly?
European old man: What does raising children and old age mean? I gave birth because I love children, I never expected them to take care of me at the end of my life. Now my son and daughter-in-law are at the stage of building a career, need to work hard, need to be independent to be able to enjoy life.
Asian old man: I also love my son very much, I also understand that when he builds a career, it is very hard. That’s why I take care of their children. How much I sacrificed for them like that, in the end they want me to go to a nursing home.
Old man Europe: Do you still take care of their children? Unbelievable.
Asian old man: Why can’t you believe it?
Old man Europe: Taking care of children is their parents’ job, what does that have to do with us elderly?
Asian old man: My children have to work to earn money, I’m retired anyway, so I should help them out a bit.
Old man of Europe: We have been wandering all our lives. When we are old, it is time to rest. Why don’t you enjoy this time and go on vacation, drink coffee, play football, read books, do the things you like?
Asian old man: If I don’t help them take care of their children, how will they manage?
Old European man: We need to have our own lives. We have raised our children, babysitting is not our responsibility. He did so many things for his children and grandchildren, seemingly without a life of his own, is it all just for someone to take care of in his old age?
Perhaps after watching the dialogue between the old man of Europe and Asia above, it will more or less make us think. It is true that two different cultures have fostered in them two completely different views.
However, whether the West or the East, no matter how different, there are similarities that our childhood needs to remember:
The elderly also want their lives to be cherished. Whether or not parents live with their children and grandchildren, parents still need their own space: To go out for a walk, breathe in the fresh air, or sometimes meet old friends to spend time together. As a child, you should understand and cherish these precious moments.
Children need to repay their birth, which is a moral value and also a beautiful cultural feature of Eastern people. But is “money” a measure of filial piety? In the Confucian classics, the word Hieu is summarized in three things: “Great filial piety is to honor one’s parents, the second is not to do anything to cause scandal to the parents, and the last is to nurture them” . Therefore, there is no need to give money or money, but always respect and serve parents with a sincere heart, that is already a filial son.
For the sake of their children, parents have sacrificed their whole lives, looking forward to having children and grandchildren reunited to make them happy in the last years. However, have you ever suddenly realized that we are turning that “joy” into the “responsibility” of the elderly? Have we ever been so engrossed in our fame and career that we entrust all the housework to our parents?
Everyone has their own life, let the old days of parents be the most beautiful and warm days of love…
[:kh]
ក្នុងឧប្បត្តិហេតុមួយ បុរសចំណាស់អាស៊ីម្នាក់ និងបុរសចំណាស់ជនជាតិអឺរ៉ុបម្នាក់បានអង្គុយជជែកគ្នាលេង។ ហើយដោយសារ វប្បធម៌ ខុសគ្នា ទស្សនៈរបស់មនុស្សម្នាក់ៗមិនដូចគ្នាទេ ការសន្ទនារបស់ពួកគេពិតជាធ្វើឱ្យមនុស្សគិត…
មណ្ឌលថែទាំ និងមនុស្សចាស់
បុរសចំណាស់អាស៊ី៖ កូនខ្ញុំល្ងង់ណាស់!
បុរសចំណាស់អឺរ៉ុប៖ តើមានអ្វីកើតឡើង?
បុរសចំណាស់អាស៊ី៖ គាត់ ហ៊ានសួរខ្ញុំថា «តើអ្នកចង់ទៅផ្ទះគិលានុបដ្ឋាយិកាទេ?»។
បុរសចំណាស់អ៊ឺរ៉ុប៖ ផ្ទះថែទាំគឺល្អណាស់ ខ្ញុំក៏រស់នៅទីនោះដែរ។
បុរសចំណាស់អាស៊ី៖ អ្នកមិននិយាយលេងទេ? តើអ្នកអាចរស់នៅកន្លែងបែបនេះបានទេ?
បុរសចំណាស់អឺរ៉ុប៖ ហេតុអ្វីមិនអញ្ចឹង?
បុរសចំណាស់អាស៊ី៖ កន្លែងនោះសម្រាប់តែមនុស្សចាស់ដែលឯកោ និងគ្មានទីពឹង។ ខ្ញុំមានកូន និងចៅសមរម្យ ប៉ុន្តែខ្ញុំត្រូវទៅរស់នៅទីនោះ ខ្ញុំនឹងលេងសើចជាមួយអ្នករាល់គ្នា បន្ទាប់មកខ្ញុំនឹងរងទុក្ខ និងបាត់បង់ជីវិត។
បុរសចំណាស់អឺរ៉ុប៖ មិនត្រឹមត្រូវ? នៅអាយុជាក់លាក់មួយការរស់នៅក្នុងផ្ទះថែទាំគឺងាយស្រួលណាស់តើមនុស្សអាចសើចចំអកយ៉ាងដូចម្តេច?
បុរសចំណាស់អាស៊ី៖ ខ្ញុំគិតថា ពេលយើងដល់អាយុហើយ យើងគួរតែរស់នៅជាមួយកូន និងចៅរបស់យើងដើម្បីឲ្យគេមើលថែ។ រស់នៅផ្ទះថែទាំឯកោឯកាណាស់ តើគួរឲ្យអាណិតទេ?
មនុស្សគ្រប់រូបមានជីវិតផ្ទាល់ខ្លួន
បុរសចំណាស់អ៊ឺរ៉ុប៖ តើអ្នកចង់រស់នៅជាមួយកូនរបស់អ្នកទេ? ខ្ញុំរស់នៅជាមួយកូនខ្ញុំបានតែ២សប្តាហ៍ក៏ទ្រាំមិនបាន។
បុរសចំណាស់អាស៊ី៖ រស់នៅជាមួយកូនចៅសប្បាយណាស់ តើអាចលំបាកយ៉ាងណា?
បុរសចំណាស់អ៊ឺរ៉ុប៖ កូនប្រុសរបស់ខ្ញុំមានអាយុ 18 ឆ្នាំនៅពេលដែលគាត់ត្រូវចេញទៅក្រៅហើយរស់នៅដោយខ្លួនឯង។ ពេលគាត់ត្រលប់មកលេងពីរបីថ្ងៃ ខ្ញុំស្វាគមន៍ខ្លាំងណាស់ ប៉ុន្តែប្រសិនបើគាត់នៅទីនេះយូរ ហើយថែមទាំងនាំប្រពន្ធកូនមកវិញ ជីវិតរបស់ខ្ញុំនឹងវិលវល់ជាមិនខាន។
បុរសចំណាស់អាស៊ី៖ ខ្ញុំពិតជាមិនយល់អ្នកលោកខាងលិចទេ ហេតុអ្វីបានជាអ្នកមកដោយចៃដន្យដូច្នេះ? កូនប្រុសគាត់នៅក្មេង ប៉ុន្តែគាត់ឱ្យគាត់ចេញទៅក្រៅដោយខ្លួនឯង ហើយថែមទាំងឱ្យគាត់ខ្ចីលុយដើម្បីបង់ថ្លៃសាលាទៀតផង។ មិនឆ្ងល់ទេហេតុអ្វីបានជាអ្នកត្រូវរស់នៅមណ្ឌលថែទាំនៅទីបញ្ចប់ជីវិត!
បុរសចំណាស់ជនជាតិអឺរ៉ុប៖ គាត់ មានអាយុ 18 ឆ្នាំ គាត់ជាមនុស្សពេញវ័យ ហើយត្រូវការឯករាជ្យ។ ចំណែកការខ្ចីលុយបង់ថ្លៃសាលាគឺជាការសម្រេចចិត្តរបស់ខ្លួន ទុកឲ្យកូនរៀនគ្រប់គ្រងជីវិត។ ជាងនេះទៅទៀត ពួកគេក៏ត្រូវមានភាពឯកជនផងដែរ អ្នកគួរតែផ្តល់កន្លែងផ្ទាល់ខ្លួនដល់ពួកគេ។
បុរសចំណាស់អាស៊ី៖ អ្នកបស្ចិមប្រទេសគឺចម្លែក នេះមិនអាចដំណើរការបានទេ វាមិនអាចធ្វើបាននោះទេ។ គួរតែទុកឲ្យកូនរស់នៅខ្លួនឯង រួចរស់នៅមណ្ឌលថែទាំមិនអីទេ?
បុរសចំណាស់ជនជាតិអឺរ៉ុប៖ ខ្ញុំមានជីវិតរបស់ខ្ញុំ កូនរបស់ខ្ញុំមានរបស់គាត់។ ខ្ញុំរស់នៅមណ្ឌលថែទាំក៏មានមិត្តភ័ក្ដិច្រើនដែរ ពេលមានបញ្ហាមានអ្នកជំនាញមកជួយ។ យើងត្រូវការជីវិតដែលមានផាសុកភាព និងមានសេរីភាព។
តើអ្វីទៅជាការដឹងគុណសម្រាប់ការសម្រាលកូន?
បុរសចំណាស់អាស៊ី៖ ពាក្យរបស់អ្នកស្តាប់ទៅដូចជាសេរី។ បើទោះជាគាត់ចិញ្ចឹមកូនរហូតដល់អាយុ 18 ឆ្នាំក៏ដោយ ក៏រៀបការហើយធំដឹងក្តី តើដល់ពេលសងគុណឪពុកម្តាយហើយឬនៅ?
បុរសចំណាស់នៅអឺរ៉ុប៖ ការសងសឹក? តើការឆ្លើយតបអ្វី?
បុរសចំណាស់អាស៊ី៖ ជាការពិតណាស់ សូមស្វាគមន៍គាត់ត្រឡប់ទៅរស់នៅជាមួយគាត់ ដើម្បីឲ្យគាត់អាចរីករាយនឹងថ្ងៃចុងក្រោយនៃជីវិតរបស់គាត់។ ប៉ុន្តែជាអកុសល គាត់ស្ថិតនៅក្នុងមណ្ឌលថែទាំម្តងទៀត… វាហាក់បីដូចជាកូនប្រុស និងកូនប្រសារបស់គាត់សុខស្រួលពេក ដោយមិនចាំបាច់ទទួលខុសត្រូវចំពោះឪពុកម្តាយរបស់ពួកគេឡើយ។
បុរសចំណាស់អឺរ៉ុប៖ ទំនួលខុសត្រូវអ្វី? កូនខ្ញុំគ្មានទំនួលខុសត្រូវអ្វីទាំងអស់។
បុរសចំណាស់អាស៊ី៖ គ្មានការទទួលខុសត្រូវទេ? បើកូនឈឺ កូនមិនបាច់យកទៅពេទ្យទេ?
បុរសចំណាស់អ៊ឺរ៉ុប៖ បើខ្ញុំឈឺ ពេទ្យនឹងយកខ្ញុំទៅពេទ្យ។
បុរសចំណាស់អាស៊ី៖ បើកូនត្រូវទៅមន្ទីរពេទ្យ ហើយត្រូវការអ្នកមើលថែ តើនោះមិនមែនជាកូនរបស់អ្នកទេ?
បុរសចំណាស់នៃទ្វីបអឺរ៉ុប៖ យើងជនជាតិអឺរ៉ុបមិនមានគំនិតនៃកុមារដែលត្រូវយកចិត្តទុកដាក់នៅក្នុងមន្ទីរពេទ្យនោះទេ។ កូនខ្ញុំគ្រាន់តែមកលេងក៏សប្បាយចិត្ត។
បុរសចំណាស់អាស៊ី៖ បើអ្នកមិនអាចបង់ថ្លៃមន្ទីរពេទ្យបានទេ មិនចាំបាច់បារម្ភពីកូនទេ?
បុរសចំណាស់អ៊ឺរ៉ុប៖ យើងស្នាក់នៅក្នុងមន្ទីរពេទ្យដោយមិនគិតថ្លៃ។
បុរសចំណាស់ជនជាតិអាស៊ី៖ មែនហើយ កូនរបស់អ្នកហាក់ដូចជាមិនចាំបាច់នាំអ្នកទៅមន្ទីរពេទ្យ ហើយក៏មិនចាំបាច់ថែទាំថ្នាំដែរ។ តើពួកគេបានឱ្យលុយអ្នកទេ?
បុរសចំណាស់ជនជាតិអឺរ៉ុប៖ ប្រាក់អ្វី? ហេតុអ្វីបានជាឱ្យប្រាក់?
បុរសចំណាស់អាស៊ី៖ នោះហើយជារបៀបដែលពួកគេបង្ហាញពីភាពស្មោះត្រង់របស់ពួកគេចំពោះអ្នក។
បុរសចំណាស់អ៊ឺរ៉ុប៖ ទេ ទេ ទេ… ខ្ញុំមិនត្រូវការកូនរបស់ខ្ញុំឱ្យលុយខ្ញុំទេ។ លុយគេចិញ្ចឹមកូន សងកម្ចី ហើយបើមានច្រើនអាចធ្វើដំណើរបាន។ ពួកគេអាចមើលថែខ្លួនឯងបាន ខ្ញុំសប្បាយចិត្ត ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនត្រូវការលុយរបស់គេទេ។
តើការមើលថែចៅជាទំនួលខុសត្រូវរបស់មនុស្សចាស់ឬ?
បុរសចំណាស់ជនជាតិអឺរ៉ុប៖ តើការចិញ្ចឹមកូន និងអាយុចាស់មានន័យយ៉ាងណា? ខ្ញុំសម្រាលកូនដោយសារខ្ញុំស្រឡាញ់កូន ខ្ញុំមិនដែលរំពឹងថាគេនឹងមើលថែខ្ញុំនៅទីបញ្ចប់នៃជីវិតរបស់ខ្ញុំទេ។ ពេលនេះកូនប្រុស និងកូនប្រសារបស់ខ្ញុំ ស្ថិតក្នុងដំណាក់កាលកសាងអាជីព ត្រូវប្រឹងប្រែងធ្វើការ ត្រូវការឯករាជ្យ ទើបអាចរស់នៅបានយ៉ាងរីករាយ។
បុរសចំណាស់អាស៊ី៖ ខ្ញុំក៏ស្រឡាញ់កូនខ្ញុំខ្លាំងដែរ ខ្ញុំក៏យល់ដែរថា ពេលគាត់សាងអាជីពគឺពិបាកណាស់។ នោះហើយជាមូលហេតុដែលខ្ញុំមើលថែកូន ៗ របស់ពួកគេ។ តើខ្ញុំលះបង់ប៉ុណ្ណាដើម្បីគេបែបនេះ ទីបំផុតគេចង់ឲ្យខ្ញុំទៅមណ្ឌលថែទាំ។
បុរសចំណាស់អ៊ឺរ៉ុប៖ តើអ្នកនៅតែមើលថែកូនរបស់ពួកគេទេ? មិនគួរឱ្យជឿ។
បុរសចំណាស់អាស៊ី៖ ហេតុអ្វីបានជាអ្នកមិនជឿ?
បុរសចំណាស់អ៊ឺរ៉ុប៖ ការមើលថែកូនគឺជាការងាររបស់ឪពុកម្តាយគេ តើវាពាក់ព័ន្ធអ្វីខ្លះជាមួយមនុស្សចាស់?
បុរសចំណាស់ជនជាតិអាស៊ី៖ កូនខ្ញុំត្រូវធ្វើការរកលុយ ខ្ញុំចូលនិវត្តន៍ហើយ ដូច្នេះខ្ញុំគួរតែជួយពួកគេបន្តិច។
បុរសចំណាស់នៅអឺរ៉ុប៖ យើងវង្វេងអស់មួយជីវិត ពេលយើងចាស់ដល់ពេលសម្រាក។ ហេតុអ្វីបានជាអ្នកមិនរីករាយនឹងពេលវេលានេះ ហើយទៅវិស្សមកាល ផឹកកាហ្វេ លេងបាល់ទាត់ អានសៀវភៅ ធ្វើអ្វីដែលអ្នកចូលចិត្ត?
បុរសចំណាស់អាស៊ី៖ បើខ្ញុំមិនជួយមើលថែកូន តើគេចាត់ចែងយ៉ាងណា?
បុរសចំណាស់ជនជាតិអឺរ៉ុប៖ យើងត្រូវមានជីវិតផ្ទាល់ខ្លួន។ យើងបានចិញ្ចឹមកូនរបស់យើង ការមើលថែទារកមិនមែនជាទំនួលខុសត្រូវរបស់យើងទេ។ គាត់បានធ្វើរឿងជាច្រើនសម្រាប់កូនៗ និងចៅរបស់គាត់ ហាក់បីដូចជាគ្មានជីវិតផ្ទាល់ខ្លួនសោះ តើវាគ្រាន់តែសម្រាប់នរណាម្នាក់មើលថែក្នុងវ័យចាស់របស់គាត់ទេ?
ប្រហែលជាបន្ទាប់ពីមើលការសន្ទនារវាងបុរសចំណាស់នៃទ្វីបអឺរ៉ុបនិងអាស៊ីខាងលើវានឹងធ្វើឱ្យយើងគិតច្រើនឬតិច។ វាជាការពិតដែលថាវប្បធម៌ពីរផ្សេងគ្នាបានជំរុញឱ្យពួកគេមានទស្សនៈខុសគ្នាទាំងស្រុង។
ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ មិនថាលោកខាងលិច ឬបូព៌ា មិនថាខុសគ្នាយ៉ាងណានោះទេ មានភាពស្រដៀងគ្នាដែលកុមារភាពរបស់យើងត្រូវចងចាំ៖
មនុស្សចាស់ក៏ចង់ឲ្យជីវិតរបស់ខ្លួនត្រូវបានគេស្រឡាញ់ដែរ។ ទោះឪពុកម្តាយរស់នៅជាមួយកូន និងចៅក៏ដោយ ឪពុកម្តាយនៅតែត្រូវការកន្លែងផ្ទាល់ខ្លួន៖ ដើម្បីចេញទៅដើរលេង ស្រូបខ្យល់អាកាសបរិសុទ្ធ ឬពេលខ្លះបានជួបមិត្តចាស់ៗ ដើម្បីចំណាយពេលជាមួយគ្នា។កាលនៅក្មេង អ្នកគួរតែយល់ និងស្រលាញ់ គ្រាដ៏មានតម្លៃទាំងនេះ។
កូនត្រូវតបស្នងពីកំណើត ដែលជាតម្លៃសីលធម៌ ហើយក៏ជាលក្ខណៈវប្បធម៌ដ៏ស្រស់បំព្រងរបស់ប្រជាជនបូព៌ាផងដែរ។ ប៉ុន្តែតើ “លុយ” គឺជារង្វាស់នៃភាពស្មោះត្រង់ឬ? នៅក្នុងសៀវភៅបុរាណ ខុងជឺ ពាក្យ ហៀវ ត្រូវបានសង្ខេបជាបីយ៉ាង៖ « គុណធម៌ដ៏អស្ចារ្យគឺ គោរពមាតាបិតា ទី២ មិនធ្វើអ្វីឲ្យកើតរឿងអាស្រូវដល់មាតាបិតា ហើយចុងក្រោយគឺ ចិញ្ចឹមបីបាច់ថែរក្សា» (“លី” ឬ Luan” – Mau Tu) ។ ដូច្នេះហើយ មិនចាំបាច់ផ្តល់លុយកាក់ ឬលុយកាក់ទេ ប៉ុន្តែត្រូវគោរព និងបម្រើឪពុកម្តាយដោយចិត្តស្មោះជានិច្ច នោះគឺជាកូនប្រុសកតញ្ញូទៅហើយ។
ដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់កូន ឪពុកម្តាយបានលះបង់អស់មួយជីវិត ទន្ទឹងរងចាំបានកូន និងចៅបានជួបជុំគ្នាឡើងវិញ ដើម្បីឲ្យពួកគេសប្បាយចិត្តក្នុងឆ្នាំចុងក្រោយនេះ។ យ៉ាងណាមិញ តើអ្នកធ្លាប់ដឹងភ្លាមថាយើងកំពុងប្រែក្លាយ «ភាពរីករាយ» នោះទៅជា«ការទទួលខុសត្រូវ»របស់មនុស្សចាស់ដែរឬទេ? តើយើងធ្លាប់រវល់ខ្លាំងនឹងកេរ្តិ៍ឈ្មោះ និងអាជីពរបស់យើងដែលយើងប្រគល់ការងារផ្ទះទាំងអស់ទៅឲ្យឪពុកម្តាយរបស់យើងដែរឬទេ?
មនុស្សគ្រប់រូបមានជីវិតរៀងៗខ្លួន សូមអោយថ្ងៃចាស់របស់ឪពុកម្តាយជាថ្ងៃដ៏ស្រស់ស្អាត និងកក់ក្តៅបំផុតនៃក្តីស្រលាញ់…[:th]
ในเหตุการณ์หนึ่ง ชายชราชาวเอเชียและชายชราชาวยุโรปนั่งลงเพื่อพูดคุยและพูดคุยกัน และเนื่องจาก วัฒนธรรมแตกต่างกัน มุมมองของแต่ละคนไม่เหมือนกัน บทสนทนาของพวกเขาทำให้คนคิดว่า…
สถานรับเลี้ยงเด็กและผู้สูงอายุ
ชายชราชาวเอเชีย: ลูกของฉันไม่กตัญญู!
ชายชราชาวยุโรป: เกิดอะไรขึ้น?
ชายชราชาวเอเชีย: เขากล้าถามฉันว่า: “คุณต้องการไปบ้านพักคนชราหรือไม่”
ชายชราชาวยุโรป: บ้านพักคนชราดีมาก ฉันอยู่ที่นั่นด้วย
ชายชราชาวเอเชีย: คุณไม่ได้ล้อเล่นใช่มั้ย? คุณสามารถอาศัยอยู่ในสถานที่เช่นนั้นได้หรือไม่?
ชายชรายุโรป: ทำไมไม่?
ชายชราชาวเอเชีย: สถานที่นั้นมีไว้สำหรับคนชราที่โดดเดี่ยวและไร้ที่พึ่งเท่านั้น ฉันมีลูกและหลานที่ดี แต่ฉันต้องไปที่นั่นเพื่อมีชีวิตอยู่ ฉันจะทำให้ทุกคนสนุก จากนั้นฉันจะทนทุกข์และเสียชีวิต
ชายชราชาวยุโรป: จริงไหม? ในบางช่วงอายุ การใช้ชีวิตในบ้านพักคนชราสะดวกมาก คนจะถูกเยาะเย้ยได้อย่างไร?
ชายชราชาวเอเชีย : ผมคิดว่าเมื่อโตแล้ว เราควรอยู่กับลูกๆหลานๆ เพื่อจะได้ดูแลเขา อยู่บ้านพักคนชรา เหงา เหงา น่าสงสาร จริงไหม?
ทุกคนต่างมีชีวิตของตัวเอง
ชายชราชาวยุโรป: คุณอยากอยู่กับลูกไหม? ฉันอาศัยอยู่กับลูกชายเพียง 2 สัปดาห์และไม่สามารถทนได้
ชายชราชาวเอเชีย : อยู่กับลูกๆหลานๆสนุกมากจะลำบากได้อย่างไร?
ชายชราชาวยุโรป: ลูกชายของฉันอายุ 18 ปีเมื่อเขาต้องออกไปใช้ชีวิตด้วยตัวเอง เมื่อเขากลับมาเล่นอีกสักสองสามวัน ผมยินดีเป็นอย่างยิ่ง แต่ถ้าเขาอยู่ที่นี่ไปนานๆ ยังพาภรรยาและลูกๆ กลับมา ชีวิตของผมจะกลับหัวกลับหาง
ชายชราชาวเอเชีย: ฉันไม่เข้าใจคุณจริงๆ นะ ชาวตะวันตก ทำไมคุณถึงมาโดยไม่ได้ตั้งใจ? ลูกชายของเขายังเด็ก แต่เขาปล่อยให้เขาออกไปเอง และปล่อยให้เขายืมเงินเพื่อจ่ายค่าเล่าเรียน ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมต้องอยู่บ้านพักคนชราตลอดชีวิต!
ชายชราชาวยุโรป: เขา อายุ 18 ปี เขาเป็นผู้ใหญ่และต้องการอิสระ ส่วนการยืมเงินมาจ่ายค่าเล่าเรียนนั้นเป็นการตัดสินใจส่วนตัว ให้เด็กๆ เรียนรู้ที่จะควบคุมชีวิตตนเอง นอกจากนี้พวกเขายังต้องมีความเป็นส่วนตัว คุณควรให้พื้นที่ของพวกเขาเอง
ชายชราชาวเอเชีย: คุณชาวตะวันตกแปลก มันใช้ไม่ได้ มันทำไม่ได้ จะ “ไม่เป็นไร” หรือไม่ที่จะปล่อยให้เด็กอยู่คนเดียวแล้วอาศัยอยู่ในบ้านพักคนชรา?
ชายชราชาวยุโรป: ฉันมีชีวิต ลูกมีของเขาเอง ฉันอาศัยอยู่ในบ้านพักคนชราและมีเพื่อนมากมาย เวลามีปัญหาก็มีผู้เชี่ยวชาญคอยช่วยเหลือ เราต้องการชีวิตที่สะดวกสบายและเป็นอิสระ
อะไรคือความกตัญญูในการให้กำเนิด?
ชายชราชาวเอเชีย: คำพูดของคุณฟังดูเปิดกว้างมาก แม้ว่าเขาจะเลี้ยงลูกจนถึงอายุ 18 ปีเท่านั้น แต่เขาแต่งงานและโตแล้ว ถึงเวลาตอบแทนความกตัญญูของพ่อแม่แล้วหรือยัง?
ชายชราแห่งยุโรป: การ แก้แค้น? ตอบสนองอะไร?
ชายชราชาวเอเชีย: แน่นอน ยินดีต้อนรับเขากลับมาอยู่กับเขา เพื่อที่เขาจะได้สนุกกับวันสุดท้ายของชีวิต แต่น่าเสียดายที่เขากลับมาอยู่ในบ้านพักคนชราอีกครั้ง… ดูเหมือนว่าลูกชายและลูกสะใภ้จะสบายเกินไป ไม่ต้องแบกรับความรับผิดชอบใดๆ ต่อพ่อแม่
ชายชรายุโรป: ความรับผิดชอบอะไร? ลูกของฉันไม่มีความรับผิดชอบเลย
ชายชราชาวเอเชีย: ไม่มีความรับผิดชอบ? หากคุณป่วย ลูกของคุณไม่จำเป็นต้องพาคุณไปโรงพยาบาลหรือไม่?
ชายชรายุโรป: ถ้าฉันป่วย บ้านพักคนชราจะพาไปโรงพยาบาล
ชายชราชาวเอเชีย: ถ้าคุณต้องไปโรงพยาบาลและต้องการคนดูแล คนๆ นั้นจะเป็นลูกของคุณไม่ใช่หรือ?
ชายชราแห่งยุโรป: พวกเราชาวยุโรปไม่มีแนวคิดเรื่องเด็กที่ต้องดูแลในโรงพยาบาล ลูก ๆ ของฉันมาเยี่ยมและฉันก็มีความสุข
ชายชราชาวเอเชีย: ถ้าคุณไม่สามารถจ่ายค่ารักษาพยาบาลได้ คุณไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับลูก ๆ ของคุณเหรอ?
ชายชราชาวยุโรป: เราอยู่ในโรงพยาบาลฟรีไม่มีค่าใช้จ่าย
ชายชราชาวเอเชีย: อืม ดูเหมือนว่าลูกของคุณไม่จำเป็นต้องพาคุณไปโรงพยาบาล และไม่ต้องดูแลยาด้วย พวกเขาให้เงินคุณหรือเปล่า
ชายชราชาวยุโรป: เงินอะไร? ให้เงินทำไม?
ชายชราชาวเอเชีย: นั่นเป็นวิธีที่พวกเขาแสดงความกตัญญูต่อคุณ
ชายชราชาวยุโรป: ไม่ ไม่ ไม่… ฉันไม่ต้องการลูกๆ เพื่อที่จะให้เงินฉัน เงินของพวกเขาคือเลี้ยงลูก จ่ายเงินกู้ และถ้ามีมากกว่านั้น ก็สามารถเดินทางได้ พวกเขาสามารถดูแลตัวเองได้ ฉันมีความสุข แต่ฉันไม่ต้องการเงินของพวกเขา
การดูแลหลานเป็นความรับผิดชอบของผู้สูงอายุหรือไม่?
ชายชราชาวยุโรป: การ เลี้ยงลูกและวัยชราหมายความว่าอย่างไร? ฉันให้กำเนิดเพราะฉันรักเด็ก ฉันไม่เคยคาดหวังว่าพวกเขาจะดูแลฉันในบั้นปลายชีวิต ตอนนี้ลูกชายและสะใภ้ของฉันอยู่ในขั้นตอนของการสร้างอาชีพ ต้องทำงานหนัก ต้องเป็นอิสระเพื่อให้สามารถสนุกกับชีวิตได้
ชายชราชาวเอเชีย: ฉันก็รักลูกชายของฉันมากเช่นกัน ฉันเข้าใจดีว่าเมื่อเขาสร้างอาชีพขึ้นมา มันยากมาก นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันดูแลลูก ๆ ของพวกเขา ฉันเสียสละเพื่อพวกเขามากแค่ไหน ในที่สุดพวกเขาต้องการให้ฉันไปสถานรับเลี้ยงเด็ก
ชายชรายุโรป: คุณยังดูแลลูก ๆ ของพวกเขาหรือไม่? เหลือเชื่อ.
ชายชราชาวเอเชีย: ทำไมคุณถึงไม่เชื่อ?
ชายชรายุโรป: ดูแลลูกเป็นงานของพ่อแม่ เกี่ยวอะไรกับผู้สูงอายุอย่างเรา?
ชายชราชาวเอเชีย: ลูกๆ ของฉันต้องทำงานหาเงิน ยังไงฉันก็เกษียณแล้ว ดังนั้นฉันควรช่วยพวกเขาสักหน่อย
ชายชราแห่งยุโรป: เราเร่ร่อนมาทั้งชีวิต พอแก่ตัวก็ถึงเวลาพักผ่อน ทำไมคุณไม่สนุกกับเวลานี้และไปเที่ยวพักผ่อน ดื่มกาแฟ เล่นฟุตบอล อ่านหนังสือ ทำสิ่งที่ชอบ?
ชายชราชาวเอเชีย: ถ้าฉันไม่ช่วยพวกเขาดูแลลูก ๆ ของพวกเขา พวกเขาจะจัดการอย่างไร?
ชายชราชาวยุโรป: เราต้องมีชีวิตของตัวเอง เราเลี้ยงลูกมาเลี้ยงลูกไม่ใช่หน้าที่ของเรา เขาทำหลายสิ่งหลายอย่างเพื่อลูกๆ และหลานๆ ของเขา ดูเหมือนเขาจะไม่มีชีวิตของตัวเอง เพียงเพื่อให้ใครสักคนดูแลในวัยชราของเขาเท่านั้นหรือ?
บางทีหลังจากดูบทสนทนาระหว่างชายชราแห่งยุโรปและเอเชียข้างต้นแล้ว มันก็จะทำให้เราคิดได้ไม่มากก็น้อย เป็นความจริงที่วัฒนธรรมสองวัฒนธรรมที่ต่างกันได้ปลูกฝังมุมมองที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงในสองวัฒนธรรม
อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าจะเป็นตะวันตกหรือตะวันออก ไม่ว่าจะแตกต่างกันอย่างไร มีความคล้ายคลึงกันที่วัยเด็กของเราต้องจำไว้:
ผู้สูงอายุก็ต้องการให้ชีวิตของพวกเขาเป็นที่หวงแหน ไม่ว่าพวกเขาจะอยู่กับลูกหรือหลานหรือไม่พ่อแม่ก็ยังต้องการพื้นที่ของตัวเอง: ออกไปเดินเล่นสูดอากาศบริสุทธิ์หรือบางครั้งพบเพื่อนเก่าเพื่อใช้เวลาร่วมกันในวัยเด็กคุณควรเข้าใจและหวงแหน ช่วงเวลาอันล้ำค่าเหล่านี้
ลูกหลานต้องชดใช้การเกิดซึ่งเป็นค่านิยมทางศีลธรรมและยังเป็นคุณลักษณะทางวัฒนธรรมที่สวยงามของชาวตะวันออกอีกด้วย แต่ “เงิน” เป็นตัวชี้วัดความกตัญญูกตเวทีหรือไม่? ในคลาสสิกของลัทธิขงจื๊อ คำว่า เฮียว ได้สรุปไว้สามประการ: “ความกตัญญูกตเวทีที่ยิ่งใหญ่คือการให้เกียรติบิดามารดาของตน ประการที่สองคือไม่กระทำการใดๆ เพื่อก่อให้เกิดเรื่องอื้อฉาวแก่บิดามารดา และประการสุดท้ายคือการเลี้ยงดูพวกเขา” (“ลี” ) หรือ ลวน” – Mau Tu). ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องให้เงินหรือเงิน แต่ให้ความเคารพและรับใช้พ่อแม่ด้วยใจจริงเสมอซึ่งเป็นลูกกตัญญู
เพื่อเห็นแก่ลูก พ่อแม่เสียสละทั้งชีวิต ตั้งตารอที่จะมีลูกๆ และหลานๆ กลับมาอยู่ด้วยกันเพื่อทำให้พวกเขามีความสุขในปีที่ผ่านๆ มา อย่างไรก็ตาม คุณเคยรู้หรือไม่ว่าเรากำลังเปลี่ยน “ความสุข” นั้นให้เป็น “ความรับผิดชอบ” ของผู้สูงอายุ? เราเคยหมกมุ่นอยู่กับชื่อเสียงและอาชีพการงานมากจนเรามอบงานบ้านทั้งหมดให้พ่อแม่ของเราหรือไม่?
ต่างคนต่างมีชีวิตของตัวเอง ให้วันเก่าๆ ของพ่อแม่ เป็นวันแห่งความรักที่สวยงามและอบอุ่นที่สุด…[:ae]
في إحدى الحوادث ، جلس رجل عجوز آسيوي ورجل عجوز أوروبي للدردشة والتحدث. ولأن الثقافة مختلفة ، فإن وجهة نظر الجميع ليست هي نفسها وحوارهم يجعل الناس يفكرون حقًا …
دور رعاية المسنين وكبار السن
جوز آسيوي: طفلي غير ماهر!
عجوز أوروبا: ماذا حدث؟
رجل آسيوي عجوز: تجرأ على أن يسألني: “هل تريدين الذهاب إلى دار رعاية؟”.
العجوز أوروبا: دار رعاية المسنين جيدة جدًا ، وأنا أعيش هناك أيضًا.
الرجل العجوز الآسيوي: أنت لا تمزح ، أليس كذلك؟ هل يمكنك العيش في أماكن مثل هذه؟
العجوز أوروبا: لماذا لا؟
العجوز الآسيوي: هذا المكان مخصص فقط للمسنين الوحيدين والعاجزين. لدي أطفال وأحفاد محترمون ، لكن علي أن أذهب إلى هناك لأعيش ، وسأسخر من الجميع ، وسأعاني وأفقد حياتي.
الرجل الأوروبي العجوز: أليس هذا صحيحًا؟ في سن معينة ، يكون العيش في دار لرعاية المسنين مريحًا جدًا ، فكيف يمكن السخرية من الناس؟
رجل آسيوي عجوز: أعتقد أنه عندما نبلغ سن الرشد ، يجب أن نعيش مع أطفالنا وأحفادنا ليهتموا بهم. العيش في دار لرعاية المسنين هو شعور بالوحدة والوحدة الشديدة ، أليس هذا مثيرًا للشفقة؟
لكل فرد حياته الخاصة
الرجل الأوروبي العجوز: هل تريد أن تعيش مع أطفالك؟ أعيش مع ابني لمدة أسبوعين فقط ولا يمكنني تحمل ذلك.
عجوز آسيوي: العيش مع الأبناء والأحفاد ممتع للغاية ، كيف يمكن أن يكون صعبًا؟
عجوز أوروبا: ابني يبلغ من العمر 18 عامًا ، وعليه أن يخرج ويعيش بمفرده. عندما يعود للعب لبضعة أيام ، أرحب به كثيرًا ، لكن إذا بقي هنا لفترة طويلة ، حتى أنه أعاد زوجته وأطفاله ، فسوف تنقلب حياتي رأسًا على عقب.
رجل آسيوي عجوز: أنا حقاً لا أستطيع أن أفهمكم أيها الغربيين ، لماذا أتيتم بالصدفة؟ كان ابنه لا يزال صغيراً ، لكنه سمح له بالخروج بمفرده ، حتى أنه سمح له باقتراض المال لدفع الرسوم المدرسية. لا عجب لماذا عليك أن تعيش في دار لرعاية المسنين لبقية حياتك!
الرجل الأوروبي العجوز: يبلغ من العمر 18 عامًا ، وهو بالغ ويحتاج إلى الاستقلال. أما بالنسبة لاقتراض المال لدفع الرسوم المدرسية ، فهو قرار شخصي ، فلنترك الأطفال يتعلمون التحكم في حياتهم. علاوة على ذلك ، يحتاجون أيضًا إلى الخصوصية ، يجب أن تمنحهم مساحة خاصة بهم.
رجل آسيوي عجوز: أنتم الغربيون غريبون ، هذا لا يمكن أن ينجح ، لا يمكن أن يفعل ذلك. ألا يجب أن يكون “حسنًا” مجرد ترك الأطفال يعيشون بمفردهم ، ثم العيش في دار لرعاية المسنين؟
الرجل الأوروبي العجوز: لدي حياتي ، ولطفلي حياته الخاصة. أعيش في دار لرعاية المسنين ولدي أيضًا الكثير من الأصدقاء ، عندما أكون في مشكلة ، هناك خبراء للمساعدة. نحن بحاجة إلى حياة مريحة وحرة.
ما هو الامتنان للولادة؟
الرجل الآسيوي العجوز: تبدو كلماتك ليبرالية للغاية. حتى لو قام بتربية طفله حتى بلوغه الثامنة عشرة من عمره فهو متزوج وكبر فهل حان الوقت لرد امتنان والديه؟
عجوز أوروبا: القصاص؟ ما الرد؟
العجوز الآسيوي: بالطبع أرحب به مرة أخرى للعيش معه حتى يستمتع بآخر أيام حياته. لكن لسوء الحظ ، عاد إلى دار لرعاية المسنين مرة أخرى … يبدو أن ابنه وزوجة ابنه مرتاحان للغاية ، ولم يضطروا إلى تحمل أي مسؤولية تجاه والديهم.
عجوز أوروبا: أية مسؤولية؟ طفلي ليس لديه أي مسؤولية على الإطلاق.
عجوز آسيوي: لا مسؤولية؟ إذا كنت مريضًا ، ألن يحتاج طفلك إلى اصطحابك إلى المستشفى؟
العجوز أوروبا: إذا مرضت ، سيأخذني دار المسنين إلى المستشفى.
رجل عجوز آسيوي: إذا كان عليك الذهاب إلى المستشفى وتحتاج إلى شخص يعتني به ، ألن يكون هذا الشخص هو طفلك؟
عجوز أوروبا: نحن الأوروبيين لا نملك مفهوم رعاية الأطفال في المستشفى. أطفالي يأتون للزيارة وأنا سعيد.
عجوز آسيوي: إذا كنت لا تستطيع دفع فواتير المستشفى ، ألا تقلق على أطفالك؟
رجل أوروبي عجوز: نبقى في المستشفى مجانًا.
الرجل الآسيوي العجوز: حسنًا ، يبدو أن أطفالك لا يحتاجون إلى اصطحابك إلى المستشفى ، ولا يحتاجون إلى رعاية الدواء. هل أعطوك المال؟
الرجل الأوروبي العجوز: أي مال؟ لماذا تعطي المال؟
الرجل العجوز الآسيوي: هكذا يظهرون لك تقواهم الأبوية.
الرجل الأوروبي العجوز: لا ، لا ، لا … لست بحاجة إلى أن يعطيني أطفالي المال. أموالهم هي لإطعام أطفالهم ، وسداد القروض ، وإذا كان لديهم المزيد ، يمكنهم السفر. يمكنهم الاعتناء بأنفسهم ، أنا سعيد ، لكنني لست بحاجة إلى أموالهم.
هل رعاية الأحفاد مسؤولية كبار السن؟
العجوز الأوروبي: ماذا تعني تربية الأبناء والشيخوخة؟ لقد أنجبت لأنني أحب الأطفال ، ولم أتوقع أبدًا أن يهتموا بي في نهاية حياتي. الآن ابني وزوجة ابني في مرحلة بناء مهنة ، بحاجة إلى العمل الجاد ، بحاجة إلى الاستقلال حتى يتمكن من الاستمتاع بالحياة.
رجل آسيوي عجوز: أنا أيضًا أحب ابني كثيرًا ، وأدرك أيضًا أنه عندما يبني مهنة ، يكون الأمر صعبًا للغاية. لهذا السبب أنا أعتني بأطفالهم. كم ضحيت من أجلهم بهذه الطريقة ، في النهاية يريدون مني أن أذهب إلى دار لرعاية المسنين.
الرجل الأوروبي العجوز: هل مازلت تعتني بأطفالهم؟ لا يصدق.
عجوز آسيوي: لماذا لا تصدق ذلك؟
العجوز أوروبا: رعاية الأطفال هي مهمة والديهم ، فما علاقة ذلك بنا نحن كبار السن؟
رجل آسيوي عجوز: أطفالي يجب أن يعملوا لكسب المال ، أنا متقاعد على أي حال ، لذا يجب أن أساعدهم قليلاً.
عجوز أوروبا: كنا نتجول طوال حياتنا ، وعندما نتقدم في السن ، حان وقت الراحة. لماذا لا تستمتع بهذا الوقت وتذهب في إجازة وتشرب القهوة وتلعب كرة القدم وتقرأ الكتب وتفعل الأشياء التي تحبها؟
رجل آسيوي عجوز: إذا لم أساعدهم في رعاية أطفالهم ، فكيف سيتمكنون من ذلك؟
الرجل الأوروبي العجوز: نحن بحاجة إلى حياتنا الخاصة. لقد قمنا بتربية أطفالنا ومجالسة الأطفال ليست مسؤوليتنا. لقد فعل الكثير من الأشياء لأبنائه وأحفاده ، ويبدو أنه ليس لديه حياته الخاصة ، فهل كل هذا مجرد شخص يعتني به في شيخوخته؟
ربما بعد مشاهدة الحوار بين الرجل العجوز في أوروبا وآسيا أعلاه ، سوف يجعلنا نفكر إلى حد ما. صحيح أن ثقافتين مختلفتين قد شجعتا فيهما رؤيتين مختلفتين تمامًا.
ومع ذلك ، سواء أكان الغرب أم الشرق ، بغض النظر عن مدى الاختلاف ، هناك أوجه تشابه يجب أن تتذكرها طفولتنا:
كما يريد كبار السن أن تُعتز بحياتهم. سواء كانوا يعيشون مع أطفالهم أو أحفادهم أم لا ، لا يزال الآباء بحاجة إلى مساحة خاصة بهم: للخروج في نزهة ، أو تنفس الهواء النقي ، أو مقابلة الأصدقاء القدامى أحيانًا لقضاء بعض الوقت معًا. كطفل ، يجب أن تفهم وتعتز هذه اللحظات الثمينة.
يحتاج الأطفال إلى سداد قيمة ولادتهم ، وهي قيمة أخلاقية وأيضًا سمة ثقافية جميلة للشعوب الشرقية. ولكن هل “المال” مقياس لتقوى الأبناء؟ في الكلاسيكيات الكونفوشيوسية ، يتم تلخيص كلمة Hieu في ثلاثة أشياء: “تقوى الأبناء الكبيرة هي احترام الوالدين ، والثاني عدم القيام بأي شيء لإحداث فضيحة للآباء ، والأخير هو رعاية الوالدين” (“الأغاني”). Or Luan “- ماو تو). لذلك ، ليست هناك حاجة لإعطاء المال أو المال ، ولكن دائمًا احترم الوالدين وخدمتهم بقلب صادق ، وهو بالفعل ابن بنوي.
من أجل أطفالهم ، ضحى الآباء بحياتهم كلها ، ويتطلعون إلى لم شمل الأبناء والأحفاد لجعلهم سعداء في السنوات الماضية. ومع ذلك ، هل أدركت فجأة أننا نحول هذا “الفرح” إلى “مسؤولية” كبار السن؟ هل سبق أن انغمسنا في شهرتنا وحياتنا المهنية لدرجة أننا عهدنا بكل الأعمال المنزلية إلى والدينا؟
لكل فرد حياته الخاصة ، فلتكن أيام الوالدين الخوالي أجمل أيام الحب ودفئها ..[:id]
Dalam satu insiden, seorang lelaki tua Asia dan seorang lelaki tua Eropa duduk untuk mengobrol dan berbicara. Dan karena budayanya berbeda, sudut pandang setiap orang tidak sama, dialog mereka benar-benar membuat orang berpikir…
Panti jompo dan orang tua
Orang tua Asia: Anak saya sangat tidak berbakti!
Pria tua Eropa: Apa yang terjadi?
Orang tua Asia: Dia berani bertanya kepada saya: “Apakah Anda ingin pergi ke panti jompo?”.
Orang tua Eropa: Panti jomponya sangat bagus, saya juga tinggal di sana.
Orang Tua Asia: Kamu tidak bercanda kan? Bisakah Anda tinggal di tempat seperti itu?
Orang tua Eropa: Mengapa tidak?
Orang tua Asia: Tempat itu hanya untuk orang tua yang kesepian dan tidak berdaya. Saya memiliki anak dan cucu yang layak, tetapi saya harus pergi ke sana untuk hidup, saya akan mengolok-olok semua orang, kemudian saya akan menderita dan kehilangan hidup saya.
Orang tua Eropa: Benar kan? Pada usia tertentu, tinggal di panti jompo sangat nyaman, bagaimana orang bisa diejek?
Orang tua Asia: Saya pikir ketika kita dewasa, kita harus tinggal bersama anak dan cucu kita untuk dirawat oleh mereka. Tinggal di panti jompo sangat sepi dan sepi, bukankah menyedihkan?
Setiap orang memiliki kehidupannya masing-masing
Pria tua Eropa: Apakah Anda ingin tinggal bersama anak-anak Anda? Saya tinggal dengan anak saya hanya selama 2 minggu dan saya tidak tahan.
Orang tua Asia: Hidup dengan anak dan cucu sangat menyenangkan, bagaimana bisa sulit?
Orang tua Eropa: Anak saya berumur 18 tahun ketika dia harus keluar dan hidup sendiri. Ketika dia kembali bermain selama beberapa hari, saya sangat disambut, tetapi jika dia tinggal di sini untuk waktu yang lama, dan bahkan membawa istri dan anak-anaknya kembali, hidup saya akan terbalik.
Orang tua Asia: Saya benar-benar tidak mengerti Anda orang Barat, mengapa Anda datang secara tidak sengaja? Putranya masih kecil, tetapi dia membiarkannya pergi sendiri, dan bahkan meminjamkan uang untuk membayar biaya sekolah. Tidak heran mengapa Anda harus tinggal di panti jompo di akhir hidup Anda!
Pria tua Eropa: Dia berusia 18 tahun, dia sudah dewasa dan perlu mandiri. Adapun meminjam uang untuk membayar biaya sekolah, itu adalah keputusan pribadi, mari kita biarkan anak-anak belajar mengendalikan hidup mereka. Selain itu, mereka juga perlu memiliki privasi, Anda harus memberi mereka ruang sendiri.
Orang tua Asia: Kalian orang Barat aneh, ini tidak bisa, tidak bisa melakukan itu. Bukankah seharusnya “oke” membiarkan anak-anak hidup sendiri, lalu tinggal di panti jompo?
Pria tua Eropa: Saya memiliki hidup saya, anak saya memiliki hidupnya sendiri. Saya tinggal di panti jompo dan juga punya banyak teman, ketika dalam kesulitan, ada ahli yang membantu. Kita membutuhkan kehidupan yang nyaman dan bebas.
Apa yang disyukuri saat melahirkan?
Orang tua Asia: Kata-katamu terdengar sangat liberal. Bahkan jika dia hanya membesarkan anaknya sampai dia berusia 18 tahun, bagaimanapun, dia sudah menikah dan sudah dewasa, apakah sudah waktunya untuk membalas rasa terima kasih orang tuanya?
Orang tua Eropa: Retribusi? Respon apa?
Orang tua Asia: Tentu saja, sambut dia kembali untuk tinggal bersamanya, sehingga dia bisa menikmati hari-hari terakhir hidupnya. Tapi sayangnya, dia berada di panti jompo lagi… Sepertinya putra dan menantunya terlalu nyaman, tidak harus memikul tanggung jawab apa pun untuk orang tua mereka.
Orang tua Eropa: Tanggung jawab apa? Anak saya tidak memiliki tanggung jawab apapun.
Orang tua Asia: Tidak bertanggung jawab? Jika Anda sakit, apakah anak Anda tidak perlu membawa Anda ke rumah sakit?
Orang tua Eropa: Jika saya sakit, panti jompo akan membawa saya ke rumah sakit.
Orang tua Asia: Jika Anda harus pergi ke rumah sakit dan membutuhkan seseorang untuk merawat, bukankah orang itu adalah anak Anda?
Orang tua Eropa: Kami orang Eropa tidak memiliki konsep anak-anak untuk dirawat di rumah sakit. Anak-anak saya hanya datang berkunjung dan saya senang.
Orang tua Asia: Jika Anda tidak dapat membayar tagihan rumah sakit, apakah Anda tidak perlu mengkhawatirkan anak-anak Anda?
Orang tua Eropa: Kami tinggal di rumah sakit secara gratis, tanpa biaya apapun.
Orang tua Asia: Nah, sepertinya anak-anak Anda tidak perlu membawa Anda ke rumah sakit, mereka juga tidak perlu mengurus obatnya. Apakah mereka memberi Anda uang?
Orang tua Eropa: Uang apa? Mengapa memberi uang?
Orang Tua Asia: Begitulah cara mereka menunjukkan kesalehan mereka kepada Anda.
Pria tua Eropa: Tidak, tidak, tidak… Saya tidak membutuhkan anak-anak saya untuk memberi saya uang. Uang mereka adalah untuk memberi makan anak-anak mereka, untuk melunasi pinjaman, dan jika mereka memiliki lebih banyak, mereka dapat bepergian. Mereka bisa mengurus diri sendiri, saya senang, tapi saya tidak butuh uang mereka.
Apakah merawat cucu merupakan tanggung jawab orang tua?
Orang tua Eropa: Apa artinya membesarkan anak-anak dan usia tua? Saya melahirkan karena saya mencintai anak-anak, saya tidak pernah berharap mereka merawat saya di akhir hidup saya. Sekarang menantu dan menantu sedang dalam tahap membangun karir, perlu kerja keras, perlu mandiri untuk bisa menikmati hidup.
Orang tua Asia: Saya juga sangat mencintai putra saya, saya juga mengerti bahwa ketika dia membangun karier, itu sangat sulit. Itu sebabnya saya merawat anak-anak mereka. Berapa banyak yang saya korbankan untuk mereka seperti itu, pada akhirnya mereka ingin saya pergi ke panti jompo.
Pak Tua Eropa: Apakah Anda masih merawat anak-anak mereka? Sulit dipercaya.
Orang tua Asia: Mengapa kamu tidak percaya?
Pak Tua Eropa: Mengurus anak adalah tugas orang tuanya, apa hubungannya dengan kita yang sudah lanjut usia?
Orang tua Asia: Anak-anak saya harus bekerja untuk mendapatkan uang, saya sudah pensiun, jadi saya harus membantu mereka sedikit.
Orang tua Eropa: Kami telah mengembara sepanjang hidup kami, ketika kami tua, saatnya untuk beristirahat. Mengapa Anda tidak menikmati waktu ini dan pergi berlibur, minum kopi, bermain sepak bola, membaca buku, melakukan hal-hal yang Anda sukai?
Orang tua Asia: Jika saya tidak membantu mereka merawat anak-anak mereka, bagaimana mereka akan mengaturnya?
Orang tua Eropa: Kita perlu memiliki kehidupan kita sendiri. Kami telah membesarkan anak-anak kami, menjaga anak bukanlah tanggung jawab kami. Dia melakukan begitu banyak hal untuk anak dan cucunya, tampaknya tanpa kehidupan sendiri, apakah itu semua hanya untuk seseorang untuk diurus di hari tuanya?
Mungkin setelah menyaksikan dialog antara lelaki tua Eropa dan Asia di atas, sedikit banyak akan membuat kita berpikir. Memang benar bahwa dua budaya yang berbeda telah memupuk di dalamnya dua pandangan yang sama sekali berbeda.
Namun, baik Barat atau Timur, betapapun berbedanya, ada kesamaan yang perlu diingat masa kecil kita:
Orang tua juga ingin hidup mereka dihargai. Baik orang tua tinggal bersama anak dan cucunya atau tidak, orang tua tetap membutuhkan ruang sendiri: jalan-jalan, menghirup udara segar, atau terkadang bertemu teman lama untuk menghabiskan waktu bersama. saat-saat berharga ini.
Anak-anak perlu membalas kelahiran mereka, yang merupakan nilai moral dan juga ciri budaya yang indah dari orang-orang Timur. Tetapi apakah “uang” merupakan ukuran dari kesalehan anak? Dalam klasik Konfusianisme, kata Hieu diringkas dalam tiga hal: “Kesalehan berbakti yang besar adalah menghormati orang tua, yang kedua adalah tidak melakukan apa pun yang menyebabkan skandal bagi orang tua, dan yang terakhir adalah mengasuh mereka” (“Ly” ). Atau Luan” – Mau Tu). Oleh karena itu, tidak perlu memberi uang atau uang, tetapi selalu menghormati dan melayani orang tua dengan hati yang tulus, yang sudah menjadi anak yang berbakti.
Demi anak-anak mereka, orang tua telah mengorbankan seluruh hidup mereka, berharap untuk memiliki anak dan cucu bersatu kembali untuk membuat mereka bahagia di tahun-tahun terakhir. Namun, pernahkah Anda tiba-tiba menyadari bahwa kita mengubah “kegembiraan” itu menjadi “tanggung jawab” orang tua? Pernahkah kita begitu asyik dengan ketenaran dan karir kita sehingga kita mempercayakan semua pekerjaan rumah kepada orang tua kita?
Setiap orang memiliki kehidupannya masing-masing, biarkan hari tua orang tua menjadi hari cinta yang paling indah dan hangat …[:as]
I se tasi o mea na tupu, sa nonofo i lalo se toeaina Asia ma se toeaina papalagi e talatalanoa ma talatalanoa. Ma talu ai e ese le aganuu , e le tutusa manatu o tagata uma, o a latou talanoaga e matua mafaufau ai tagata…
Fale tausimai ma tagata matutua
Toeaina Asia: Ua matua le faamaoni la’u tama!
Toeaina Europa: O le a le mea na tupu?
Toeaina Asia: Na ia faʻamalosi e fesili mai ia te aʻu: “E te manaʻo e te alu i se fale tausimai?”.
Toeaina Europa: E lelei tele le fale tausimai, ou te nofo ai foi.
Asia Matua: E te le tausua a ea? E mafai ona e nofo i nofoaga faapena?
Toeaina Europa: Aisea e le mafai ai?
Toeaina Asia: O lena nofoaga e mo na’o tagata matutua ua tuulafoaiina ma leai se fesoasoani. E lelei la’u fanau ma fanau a la’u fanau, ae e tatau ona ou alu iina ou te nofo ai, ou te ula i tagata uma, ona ou mafatia lea ma maumau ai lo’u ola.
Matua papalagi: E sa’o ea? I se tausaga patino, o le nofo i se fale tausimai e matua faigofie lava, e faʻafefea ona ulagia tagata?
Toeaina Asia: Ou te manatu a tatou matutua, e tatau ona tatou nonofo ma fanau ma fanau a fanau e tausia e i latou. O le nofo i totonu o se fale tausimai e matua tuuatoatasi ma tuulafoaiina, e le o se faanoanoa?
E tofu tagata uma ma o latou lava olaga
Matua papalagi: E te fia nonofo ma lau fanau? E na o le 2 vaiaso o ma nonofo ai ma loʻu atalii ma ua ou lē mafaia.
Toeaina Asia: O le nonofo faatasi ma fanau ma fanau a fanau e matua malie lava, e faapefea ona faigata?
Toeaina Europa: E 18 tausaga le matua o lo’u atalii ae e alu i fafo e nofo na o ia. A toe sau o ia e taalo mo ni nai aso, ou te fiafia lava, ae afai e nofo iinei mo se taimi umi, ma toe aumai lona toalua ma lana fanau, o le a suia loʻu olaga.
Toeaina Asia: Ou te matua le malamalama ia te outou papalagi, aisea na outou sau faafuasei ai? Sa laititi lava lona atalii, ae sa ia tuu atu e alu na o ia i fafo, ma sa ia nono mai foi se tupe e totogi ai pili aoga. Leitioa pe aisea e tatau ai ona e nofo i se fale tausi soifua i aso uma o totoe o lou olaga!
Matua Europa: E 18 ona tausaga, o ia o se tagata matua ma e tatau ona tutoʻatasi. Ae o le nono mai o tupe e totogi ai pili aoga, o le filifiliga a le tagata lava ia, ia tuu atu i tamaiti e aoao e pulea o latou olaga. E le gata i lea, latou te manaʻomia foʻi le faʻalilolilo, e tatau ona e tuʻuina atu ia i latou se avanoa mo latou lava.
Toeaina Asia: O outou papalagi e ese, e le mafai ona aoga, e le mafai. E le tatau ea ona “lelei” le tuu atu o tamaiti e nonofo na o i latou, ona nonofo ai lea i se fale tausimai?
Matua papalagi: E i ai lo’u ola, o lo’u atalii e iai lona ola. Ou te nofo i se fale tausimai ma e tele foi au uo, pe a oʻo i faʻalavelave, e iai tagata atamamai e fesoasoani. Tatou te manaomia se olaga toafilemu ma saoloto.
O le a le agaga faafetai mo le fanauina?
Toeaina Asia: E foliga mai e sa’oloto au upu. E tusa lava pe na o le tausia aʻe o lana tama seʻia oo i le 18 o ona tausaga, ae ua faaipoipo ma ua matua, po o le taimi ea e toe totogi ai le lotofaafetai o ona mātua?
Toeaiina o Europa: Totogi? O le a le tali?
Toeaina Asia: Ioe, talia o ia e toe nonofo ma ia, ina ia mafai ona ia olioli i aso mulimuli o lona olaga. Ae paga lea, ua toe i ai o ia i totonu o se fale tausimai… E foliga mai o lona atalii ma lona afafine faaletulafono ua matua mafanafana lava, e le tau amoina se tiute mo o la matua.
Toeaina Europa: O le a le matafaioi? E leai lava se tiute o la’u tama.
Toeaina Asia: Leai se tiute? Afai e te maʻi, e lē manaʻomia ea e lau tama ona ave oe i le falemaʻi?
Toeaiina Europa: Afai ou te maʻi, e ave aʻu e le fale tausimaʻi i le falemaʻi.
Toeaina Asia: Afai e te alu i le falemaʻi ae manaʻomia se tasi e tausia, e le o lau tama lena tagata?
Toeaiina o Europa: O matou papalagi e leai se manatu o tamaiti e tausia i le falemaʻi. Na’o le o mai lava o la’u fanau e asiasi ma ua ou fiafia.
Toeaina Asia: Afai e le mafai ona e totogiina pili ile falemaʻi, e te le tau popole ea i lau fanau?
Matua Europa: Matou te nonofo fua i le falema’i, e aunoa ma se tau.
Toeaina Asia: Ia, e foliga mai e le tau ave oe e lau fanau i le falemai, e le manaomia foi ona latou tausia fualaau. Na latou avatu ia te oe tupe?
Matua papalagi: O le a le tupe? Aisea e avatu ai tupe?
Toeaiina Asia: O le auala lena latou te faaalia ai lo latou amioatua ia te oe.
Matua papalagi: Leai, leai, leai… Ou te le manaomia la’u fanau e aumai ni tupe. O a latou tupe e fafaga ai a latou fanau, e totogi ai nonogatupe, ma afai e tele a latou tupe, e mafai ona latou faimalaga. E mafai ona latou tausia i latou lava, ou te fiafia, ae ou te le manaʻomia a latou tupe.
Pe o le tausia o fanau a fanau o se tiute tauave a tagata matutua?
Toeaina papalagi: O le a le uiga o le tausiaina o fanau ma tagata matutua? Na ou fanau ona ou te alofa i tamaiti, ou te leʻi manatu lava latou te tausia aʻu i le iʻuga o loʻu olaga. O le taimi nei o loʻo i ai loʻu atalii ma laʻu tama teine i le tulaga o le fausiaina o se matata, manaʻomia le galue malosi, manaʻomia le tutoʻatasi ina ia mafai ona fiafia i le olaga.
Toeaina Asia: Ou te alofa tele foi i loʻu atalii, ou te malamalama foi a ia fausia se matata, e matua faigata lava. O le mea lena ou te tausia ai a latou fanau. O le a le tele o loʻu ositaulaga mo i latou faapena, i le iʻuga latou te mananaʻo ou te alu i se fale tausimai.
Toeaina Europa: O e tausia pea a latou fanau? Le talitonuina.
Toeaina Asia: Aisea e te le talitonu ai?
Matua Europa: O le tausiaina o fanau o le galuega a o latou matua, o le a le mea e fai ai lena mea ia i tatou ua matutua?
Toeaina Asia: E faigaluega la’u fanau e su’e tupe, o lea ua ou litaea, e tatau la ona ou fesoasoani teisi ia i latou.
Toeaiina o Europa: Ua tatou feoai solo i o tatou olaga atoa, a tatou matutua, ua oo i le taimi e malolo ai. Aisea e te le fiafia ai i lenei taimi ma alu i tafaoga, inu kofe, taalo lakapi, faitau tusi, fai mea e te fiafia i ai?
Toeaina Asia: Afai ou te le fesoasoani ia i latou i le tausiga o a latou fanau, o le a faapefea ona latou pulea?
Matua Europa: E tatau ona fai o tatou lava olaga. Ua matou tausia a matou fanau, o le tausia o pepe e le o se matou matafaioi. Na ia faia le tele o mea mo lana fanau ma fanau a lana fanau, e foliga mai e leai sona lava ola, pe na o se tasi ea na te tausia i lona matua?
Masalo a uma ona matamata i le talanoaga i le va o le toeaina o Europa ma Asia i luga, o le a sili atu pe itiiti se mea tatou te mafaufau ai. E moni e lua aganu’u ‘ese’ese na fa’atupuina i totonu ia i latou ni manatu ‘ese’ese se lua.
Ae ui i lea, pe o Sisifo poʻo Sasaʻe, tusa lava po o le a le eseesega, e iai mea tutusa e manaʻomia ona manatua e lo tatou laiti:
E mananaʻo foʻi tagata matutua ia faapelepele o latou olaga. Pe latou te nonofo ma a latou fanau poʻo fanau a fanau pe leai, e manaʻomia lava e matua lo latou lava avanoa: E alu i fafo e savalivali, manava i le ea fou, pe o nisi taimi e feiloaʻi ai ma uo tuai e faʻaalu taimi faatasi. I le avea ai ma se tamaitiiti, e tatau ona e malamalama ma faapelepele i ai. nei taimi taua.
E manaʻomia e tamaiti ona toe faʻafoʻi lo latou fanau mai, o se tulaga taua ma o se tulaga faʻaleaganuʻu matagofie a tagata Sasaʻe. Ae po o le “tupe” o se fua lea o le amioatua? I le Confucian classics, o le upu Hieu o loʻo aoteleina i mea e tolu: “O le amioatua sili o le faʻaaloalo i matua o se tasi, lona lua o le le faia o se mea e faʻaleagaina ai matua, ma mulimuli o le faafaileleina o matua” (“Lyrics”). Po o Luan” – Mau Tu). O le mea lea, e le tau avatu se tupe po o se tupe, ae ia faaaloalo pea ma auauna atu i matua ma le loto faamaoni, o lena ua avea ma se atalii faatamalii.
Mo le lelei o a latou fanau, ua ositaulagaina e matua o latou olaga atoa, ma tulimatai atu i le toe faatasia o fanau ma fanau e faafiafia ai i latou i tausaga ua mavae. Peitaʻi, pe na e iloaina faafuaseʻi o loo tatou suia lenā “olioli” i le “tiutetauave” o tagata matutua? Pe na i ai ea se taimi na tatou soona pisi ai i lo tatou taʻutaʻua ma galuega ua tatou tuuina atu ai galuega uma i le fale i o tatou mātua?
E tofu tagata uma ma o latou lava olaga, ia avea aso tuai o matua ma aso sili ona matagofie ma mafanafana o le alofa…[:ru]
В одном случае старик-азиат и старик-европеец сели, чтобы поболтать и поговорить. А поскольку культура разная, точки зрения у всех разные, их диалог действительно заставляет задуматься…
Дома престарелых и престарелые
Азиатский старик: Мой ребенок такой непослушный!
Старый европеец: Что случилось?
Азиатский старик: Он осмелился спросить меня: «Ты хочешь пойти в дом престарелых?».
Старик Европа: Дом престарелых очень хороший, я тоже там живу.
Азиатский старик: Ты не шутишь? Можно ли жить в таких местах?
Старик Европа: Почему бы и нет?
Азиатский старик: Это место только для одиноких и беспомощных стариков. У меня порядочные дети и внуки, но мне надо ехать туда жить, я буду над всеми смеяться, потом буду страдать и лишаться жизни.
Старик-европеец: Не так ли? В определенном возрасте жить в доме престарелых очень удобно, как можно над людьми смеяться?
Азиатский старик: Я думаю, что когда мы достигнем совершеннолетия, мы должны жить с нашими детьми и внуками, чтобы они заботились о них. Жить в доме престарелых очень одиноко и одиноко, не правда ли жалко?
У каждого своя жизнь
Старый европеец: Ты хочешь жить со своими детьми? Я живу с сыном всего 2 недели и не могу этого вынести.
Азиатский старик: Жить с детьми и внуками так весело, как это может быть сложно?
Старик Европа: Моему сыну 18 лет, когда он должен уйти и жить самостоятельно. Когда он вернется играть на несколько дней, я буду очень рад, но если он останется здесь надолго и даже привезет жену и детей, моя жизнь перевернется с ног на голову.
Азиатский старик: Я действительно не могу понять вас, жителей Запада, почему вы пришли так случайно? Его сын был еще мал, но он отпускал его гулять одного и даже давал ему занимать деньги, чтобы заплатить за обучение в школе. Неудивительно, почему вы должны жить в доме престарелых до конца своей жизни!
Старик Европа: Ему 18 лет, он взрослый и должен быть самостоятельным. Что касается займа денег для оплаты обучения в школе, это личное решение, давайте позволим детям научиться контролировать свою жизнь. Кроме того, им также необходимо уединение, вы должны предоставить им собственное пространство.
Азиатский старик: Вы, жители Запада, странные, это не сработает, это не сработает. Разве не должно быть «нормально» просто позволить детям жить самостоятельно, а потом жить в доме престарелых?
Старый европеец: У меня своя жизнь, у моего ребенка своя. Я живу в доме престарелых, а также у меня много друзей, когда в беде есть специалисты, которые помогут. Нам нужна комфортная и свободная жизнь.
Какая благодарность за роды?
Азиатский старик: Ваши слова звучат так либерально. Даже если он воспитывал своего ребенка только до 18 лет, ведь он женат и вырос, не пора ли отблагодарить родителей?
Старик Европы: Возмездие? Какой ответ?
Азиатский старик: Конечно, поприветствуйте его обратно, чтобы жить с ним, чтобы он мог наслаждаться последними днями своей жизни. Но, к сожалению, он снова в доме престарелых… Похоже, его сыну и невестке слишком комфортно, не неся никакой ответственности за родителей.
Батька Европа: Какая ответственность? Мой ребенок ни за что не отвечает.
Азиатский старик: Никакой ответственности? Если бы вы заболели, разве вашему ребенку не нужно было бы отвезти вас в больницу?
Старик Европа: Если я заболею, дом престарелых отвезет меня в больницу.
Азиатский старик: Если вам нужно пойти в больницу и вам нужно о ком-то позаботиться, разве этот человек не будет вашим ребенком?
Старик Европы: У нас, европейцев, нет представления о детях, о которых нужно заботиться в больнице. Мои дети просто приходят в гости, и я счастлив.
Азиатский старик: Если вы не можете оплатить больничные счета, вам не нужно беспокоиться о своих детях?
Старик-европеец: Лежим в больнице бесплатно, бесплатно.
Азиатский старик: Ну, кажется, что вашим детям не нужно отвозить вас в больницу, и им не нужно заботиться о лекарствах. Они дали тебе деньги?
Старик-европеец: Какие деньги? Зачем давать деньги?
Азиатский Старик: Вот так они проявляют к тебе свою сыновнюю почтительность.
Старый европеец: Нет, нет, нет… Мне не нужно, чтобы мои дети давали мне деньги. Их деньги идут на то, чтобы кормить детей, выплачивать кредиты, а если их больше, то они могут путешествовать. Они могут позаботиться о себе, я счастлив, но мне не нужны их деньги.
Является ли забота о внуках обязанностью пожилых людей?
Европейский старик: что значит воспитание детей и старость? Я родила, потому что люблю детей, я никогда не ожидала, что они позаботятся обо мне в конце моей жизни. Сейчас мой сын и невестка находятся на этапе построения карьеры, им нужно много работать, нужно быть самостоятельным, чтобы иметь возможность радоваться жизни.
Азиатский старик: Я тоже очень люблю своего сына, я тоже понимаю, что когда он строит карьеру, это очень тяжело. Вот почему я забочусь об их детях. Сколько я ради них так пожертвовал, в конце концов они хотят, чтобы я попал в дом престарелых.
Старик Европа: Ты все еще заботишься о своих детях? Невероятный.
Азиатский старик: Почему ты не можешь в это поверить?
Старик Европа: Забота о детях — это работа их родителей, какое отношение это имеет к нам, старикам?
Азиатский старик: Мои дети должны работать, чтобы зарабатывать деньги, я все равно на пенсии, так что я должен им немного помочь.
Старик Европы: Мы всю жизнь скитались, Когда мы состарились, пора отдыхать. Почему бы вам не насладиться этим временем и не отправиться в отпуск, попить кофе, поиграть в футбол, почитать книги, заняться тем, что вам нравится?
Азиатский старик: Если я не помогу им позаботиться об их детях, как они справятся?
Старый европеец: У нас должна быть своя собственная жизнь. Мы вырастили наших детей, няня не входит в наши обязанности. Он так много сделал для своих детей и внуков, казалось бы, не имея собственной жизни, неужели это все только для того, чтобы кто-то позаботился о нем в старости?
Возможно, после просмотра диалога старика Европы и Азии выше, это более или менее заставит нас задуматься. Верно, что две разные культуры воспитали в себе два совершенно разных взгляда.
Однако будь то Запад или Восток, какими бы разными они ни были, есть сходство, о котором нужно помнить нашему детству:
Пожилые люди также хотят, чтобы их жизнь ценили. Независимо от того, живут ли родители с детьми и внуками, родители все равно нуждаются в своем личном пространстве: выйти на прогулку, подышать свежим воздухом или иногда встретиться со старыми друзьями, чтобы провести время вместе.В детстве вы должны понимать и лелеять эти драгоценные моменты.
Дети должны отплатить за свое рождение, что является моральной ценностью, а также прекрасной культурной особенностью восточных людей. Но являются ли «деньги» мерой сыновней почтительности? В конфуцианских классиках слово Hieu сводится к трем пунктам: «Великая сыновняя почтительность — это почитать своих родителей, вторая — не делать ничего, что могло бы вызвать скандал у родителей, и последняя — воспитывать их» («Ли» ) или Луан» – Мау Ту). Поэтому не надо дарить деньги или деньги, а всегда уважать и служить родителям с искренним сердцем, то есть уже сыновнему сыну.
Ради своих детей родители пожертвовали всей своей жизнью, ожидая воссоединения детей и внуков, чтобы сделать их счастливыми в последние годы. Однако вы когда-нибудь вдруг осознали, что мы превращаем эту «радость» в «ответственность» пожилых людей? Были ли мы когда-нибудь настолько поглощены своей славой и карьерой, что доверяли всю работу по дому своим родителям?
У каждого своя жизнь, пусть старые дни родителей будут самыми прекрасными и теплыми днями любви…[:]
