[:vi]
Bức thư cuối đời của người mẹ Trung Quốc được đăng tải trên People’s Daily làm nhiều người bật khóc.
Hôm nay, ngày 6 tháng 6, tôi đã qua tuổi 80, có nghĩa là, tôi đã sống được 80 năm.
Trong một thời gian dài như vậy, tôi đã sinh ra 4 đứa con, và nuôi thêm 8 đứa cháu. Thế nên, tôi đã đủ già để hiểu nhiều thứ.
Vài năm trước, sau khi cha các anh qua đời, tôi rõ ràng cảm thấy rằng các anh thiếu kiên nhẫn với tôi. Tôi thực sự hy vọng rằng con trai tôi có thể đưa tôi về nhà, tôi muốn sống với các con, và tôi có thể làm bất cứ điều gì tôi muốn.
Qua 2 tháng, trái tim tôi như đóng băng, tôi biết, sẽ không ai sẽ đưa tôi về. Nhưng nếu thực sự quan tâm tới tôi, mỗi người có thể đến nấu cơm cho tôi mỗi tối, thì tôi đã bớt cô đơn đến nhường nào. Thật sự, sống gần hết đời người, điều gì là sợ nhất? Đó chỉ có thể là nỗi cô đơn.
Các anh đã dành đúng một năm chín tháng chăm sóc cho mẹ, khoảng 630 ngày. Là một người mẹ, tôi biết ơn các anh vì nghĩa cử cao đẹp đó.
Sau đó, khuôn mặt của các anh ngày càng trở nên xấu xí. Các anh đến không có một lời chào, và đi cũng không có một câu nào. Có vẻ như các anh đang bước vào một khách sạn, lướt qua bà già không có một chút thân quen nào trong mắt.
Tôi không muốn xúc phạm bất kỳ ai trong số các anh, mặc dù tôi không ăn của các anh một bữa ăn nào, không mặc quần áo của các anh, thậm chí không tiêu tốn một xu của các anh. Nhưng các anh làm tôi cảm thấy việc các anh đến thăm tôi là một món nợ lớn của tôi với các anh.
Ngay cả khi tôi trở nên lú lẫn, các anh vẫn lặng lẽ bỏ về mỗi tối, không ai trở lại, và đã cho tôi một sự cô đơn đáng sợ.
Ổn thôi, sau tất cả, sau khi cha của các anh qua đời, các anh đi cùng tôi trong một năm và chín tháng. Tôi biết ơn vì điều này. Ở phần còn lại của cuộc đời, tôi sẽ đi một mình.
Tôi đã phải vật lộn trong cô đơn hơn hai năm qua. Kỷ niệm sinh nhật lần thứ 80 của mình, tôi được các anh đến chúc “Sống lâu trăm tuổi!”, tôi cười và nghĩ sống lâu trăm tuổi thật vô dụng.
Gần đây, trong lòng tôi ngày càng khó chịu hơn. Tôi không nói điều đó, và tôi không biết phải nói gì. Tôi hy vọng rằng bệnh tật sẽ đưa tôi đi sớm. Một vài ngày trước, tôi đã mơ về cha của các anh. Ông ấy mỉm cười và nhìn tôi và nói, “đi với tôi nhé, bà sẽ không bao giờ cô đơn nữa”.
Tôi rất biết ơn tình yêu của ông ấy trong cuộc đời này, và tôi biết ơn sự đồng hành trong 630 ngày của các anh.
Tôi bị đau tim. Tôi hiểu rằng ngày ấy đang đến, vì vậy tôi đã viết lá thư này.
Tóc tôi bạc hết rồi, tôi thề với mái tóc trắng của tôi rằng, tôi thực sự đánh giá cao những gì các anh làm. Nhưng ngoài câu này, tôi còn có một điều nữa để nói: Tôi rất hối hận khi đẻ ra các anh, nếu có kiếp sau, tôi không muốn nhìn thấy các anh nữa.
Nhưng tôi vẫn hy vọng rằng cả 4 người sẽ hạnh phúc trong những năm tháng sau này, sẽ không bị bỏ rơi bởi 8 đứa con của mình.
Sau lá thư này, tôi muốn dừng lại tất cả…”
Sau một vài ngày, người phụ nữ nhắm mắt xuôi tay một cách bình yên trên giường, cầm trong tay bức ảnh duy nhất của bà và chồng.
Sưu tầm
[:en]The last letter of a Chinese mother’s life was published on People’s Daily, making many people cry.
Today, June 6, I have passed the age of 80, that is to say, I have lived for 80 years.
In such a long time, I have given birth to 4 children, and raised 8 more grandchildren. So, I’m old enough to understand many things.
A few years ago, after your father passed away, I clearly felt that you were impatient with me. I really hope that my son can take me home, I want to live with them, and I can do whatever I want.
After 2 months, my heart froze, I know, no one will take me home. But if I really cared, everyone could come cook for me every night, how much less lonely I would be. Really, living most of human life, what is the most afraid? It could just be loneliness.
The brothers spent exactly one year and nine months taking care of their mother, about 630 days. As a mother, I am grateful to you for that noble act.
After that, their faces became more and more ugly. The brothers came without a greeting, and left without a word. It seemed that the brothers were entering a hotel, passing an old lady who did not have any familiarity in her eyes.
I don’t want to offend any of you, even though I didn’t eat a single meal from you, wear your clothes, or even spend a dime from you. But you make me feel that your visit to me is a great debt to you.
Even when I became confused, the brothers left quietly every night, no one came back, and gave me a terrible loneliness.
It’s okay, after all, after your father passed away, you came with me for a year and nine months. I am grateful for this. For the rest of my life, I will go alone.
I have struggled in loneliness for more than two years. Celebrating my 80th birthday, I was greeted by my brothers with “Long live a hundred years!”, I laughed and thought that living a hundred years was useless.
Lately, my heart has been getting more and more uncomfortable. I didn’t say that, and I don’t know what to say. I hope that illness will take me away soon. A few days ago, I dreamed about your father. He smiled and looked at me and said, “come with me, you will never be alone again”.
I am grateful for his love in this life, and I am grateful for your 630 days of companionship.
I had a heart attack. I understood that day was coming, so I wrote this letter.
My hair is all gray, I swear to my white hair, I really appreciate what you guys do. But apart from this sentence, I have one more thing to say: I regret giving birth to you guys, if there is an afterlife, I don’t want to see you guys anymore.
But I still hope that all 4 of them will be happy in the years to come, will not be abandoned by their 8 children.
After this letter, I want to stop all…”
After a few days, the woman lay peacefully in bed with her eyes closed, holding in her hand the only picture of herself and her husband.
[:kh]សំបុត្រចុងក្រោយនៃជីវិតម្តាយជនជាតិចិនត្រូវបានបោះពុម្ពផ្សាយនៅលើគេហទំព័រ People’s Daily ដែលធ្វើឱ្យមនុស្សជាច្រើនស្រក់ទឹកភ្នែក។
ថ្ងៃនេះថ្ងៃទី ៦ ខែមិថុនាខ្ញុំបានឈានចូលអាយុ ៨០ ឆ្នាំហើយពោលគឺខ្ញុំបានរស់នៅ ៨០ ឆ្នាំហើយ។
ក្នុងរយៈពេលដ៏យូរបែបនេះខ្ញុំបានផ្តល់កំណើតដល់កូន ៤ នាក់និងចិញ្ចឹមចៅ ៨ នាក់បន្ថែមទៀត។ ដូច្នេះខ្ញុំមានអាយុគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីយល់ពីរឿងជាច្រើន។
ពីរបីឆ្នាំមុនបន្ទាប់ពីfatherពុករបស់អ្នកបានទទួលមរណភាពខ្ញុំមានអារម្មណ៍យ៉ាងច្បាស់ថាអ្នកមិនចេះអត់ធ្មត់ចំពោះខ្ញុំ។ ខ្ញុំពិតជាសង្ឃឹមថាកូនប្រុសរបស់ខ្ញុំអាចនាំខ្ញុំទៅផ្ទះខ្ញុំចង់រស់នៅជាមួយពួកគេហើយខ្ញុំអាចធ្វើអ្វីដែលខ្ញុំចង់បាន។
បន្ទាប់ពី ២ ខែបេះដូងខ្ញុំកកខ្ញុំដឹងថាគ្មាននរណាយកខ្ញុំទៅផ្ទះទេ។ ប៉ុន្តែបើខ្ញុំពិតជាខ្វល់ខ្វាយមែនអ្នករាល់គ្នាអាចមកធ្វើម្ហូបឱ្យខ្ញុំរៀងរាល់យប់តើខ្ញុំនឹងឯកាប៉ុណ្ណា។ តើការរស់នៅភាគច្រើននៃជីវិតមនុស្សតើអ្វីដែលខ្លាចបំផុត? វាអាចគ្រាន់តែជាភាពឯកកោ។
បងប្អូនបានចំណាយពេលមួយឆ្នាំនិង ៩ ខែដើម្បីមើលថែម្តាយរបស់ពួកគេប្រហែល ៦៣០ ថ្ងៃ។ ក្នុងនាមជាម្តាយខ្ញុំមានអំណរគុណចំពោះអ្នកចំពោះទង្វើដ៏ថ្លៃថ្នូនោះ។
បន្ទាប់ពីនោះមុខរបស់ពួកគេកាន់តែអាក្រក់ទៅ ៗ ។ បងប្អូនបានមកដោយគ្មានការស្វាគមន៍ហើយបានចាកចេញដោយគ្មានពាក្យ។ វាហាក់បីដូចជាបងប្អូនកំពុងចូលសណ្ឋាគារមួយដោយឆ្លងកាត់ស្ត្រីចំណាស់ម្នាក់ដែលមិនធ្លាប់ស្គាល់នៅក្នុងភ្នែករបស់នាង។
ខ្ញុំមិនចង់ធ្វើឱ្យអ្នកណាមួយអាក់អន់ចិត្តឡើយទោះបីខ្ញុំមិនបានញ៉ាំអាហារតែមួយមុខពីអ្នកស្លៀកពាក់ខោអាវឬសូម្បីតែចំណាយប្រាក់ពីអ្នកក៏ដោយ។ ប៉ុន្តែអ្នកធ្វើឱ្យខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាការមកជួបខ្ញុំគឺជាបំណុលដ៏ធំចំពោះអ្នក។
សូម្បីតែពេលដែលខ្ញុំច្រលំក៏ដោយក៏បងប្រុសបានចាកចេញដោយស្ងាត់ស្ងៀមជារៀងរាល់យប់គ្មាននរណាម្នាក់ត្រលប់មកវិញទេហើយបានផ្តល់ឱ្យខ្ញុំនូវភាពឯកកោដ៏គួរឱ្យភ័យខ្លាច។
មិនអីទេបន្ទាប់ពីfatherពុករបស់អ្នកស្លាប់អ្នកបានមកជាមួយខ្ញុំមួយឆ្នាំប្រាំបួនខែ។ ខ្ញុំមានអំណរគុណចំពោះរឿងនេះ។ អស់មួយជីវិតខ្ញុំនឹងទៅតែម្នាក់ឯង។
ខ្ញុំបានតស៊ូក្នុងភាពឯកកោអស់រយៈពេលជាងពីរឆ្នាំមកហើយ។ ដើម្បីអបអរខួបកំណើតអាយុ ៨០ ឆ្នាំខ្ញុំត្រូវបានស្វាគមន៍ដោយបងប្រុសរបស់ខ្ញុំថា“ សូមរស់នៅឱ្យបានមួយរយឆ្នាំ!” ខ្ញុំសើចហើយគិតថាការរស់នៅមួយរយឆ្នាំគ្មានប្រយោជន៍ទេ។
មួយរយៈចុងក្រោយនេះបេះដូងខ្ញុំកាន់តែមិនស្រួល។ ខ្ញុំមិនបាននិយាយនោះទេហើយខ្ញុំមិនដឹងថាត្រូវនិយាយអ្វីទេ។ ខ្ញុំសង្ឃឹមថាជំងឺនឹងនាំខ្ញុំទៅឆ្ងាយ ពីរបីថ្ងៃមុនខ្ញុំសុបិនអំពីyourពុករបស់អ្នក។ គាត់ញញឹមហើយមើលមកខ្ញុំហើយនិយាយថា“ មកជាមួយខ្ញុំទៅអ្នកនឹងមិនឯកាទៀតទេ” ។
ខ្ញុំមានអំណរគុណចំពោះសេចក្តីស្រឡាញ់របស់គាត់នៅក្នុងជីវិតនេះហើយខ្ញុំមានអំណរគុណចំពោះភាពជាដៃគូរយៈពេល ៦៣០ ថ្ងៃរបស់អ្នក។
ខ្ញុំមានជំងឺគាំងបេះដូង។ ខ្ញុំយល់ថាថ្ងៃនោះជិតមកដល់ហើយដូច្នេះខ្ញុំបានសរសេរសំបុត្រនេះ។
សក់របស់ខ្ញុំមានពណ៌ប្រផេះទាំងអស់ខ្ញុំស្បថចំពោះសក់សរបស់ខ្ញុំខ្ញុំពិតជាពេញចិត្តចំពោះអ្វីដែលអ្នកធ្វើ។ ប៉ុន្តែក្រៅពីប្រយោគនេះខ្ញុំមានរឿងមួយទៀតដែលត្រូវនិយាយ៖ ខ្ញុំសោកស្តាយដែលបានផ្តល់កំណើតដល់អ្នកប្រសិនបើមានជីវិតក្រោយខ្ញុំមិនចង់ជួបអ្នកទៀតទេ។
ប៉ុន្តែខ្ញុំនៅតែសង្ឃឹមថាពួកគេទាំង ៤ នាក់នឹងសប្បាយចិត្តនៅឆ្នាំក្រោយហើយនឹងមិនត្រូវបោះបង់ចោលកូន ៨ នាក់របស់ពួកគេឡើយ។
បន្ទាប់ពីសំបុត្រនេះខ្ញុំចង់បញ្ឈប់អ្វីៗទាំងអស់ … ”
បន្ទាប់ពីពីរបីថ្ងៃមកស្ត្រីរូបនេះបានគេងលើគ្រែយ៉ាងសុខសាន្តដោយបិទភ្នែកដោយកាន់រូបភាពតែមួយគត់របស់នាងនិងស្វាមីរបស់នាង។[:th]จดหมายฉบับสุดท้ายของชีวิตแม่ชาวจีนถูกตีพิมพ์ใน People’s Daily ทำให้หลายคนร้องไห้
วันนี้ 6 มิ.ย. ข้าพเจ้าอายุครบ 80 ปีแล้ว กล่าวคือ อยู่มา 80 ปี
นานๆทีได้คลอดลูก 4 คน เลี้ยงหลานอีก 8 คน ฉันจึงโตพอที่จะเข้าใจอะไรหลายๆ อย่าง
เมื่อสองสามปีก่อน หลังจากที่พ่อคุณจากไป ฉันรู้สึกชัดเจนว่าคุณไม่อดทนกับฉัน ฉันหวังว่าลูกชายของฉันจะพาฉันกลับบ้านได้ ฉันอยากอยู่กับพวกเขา และฉันจะทำทุกอย่างที่อยากทำ
ผ่านไป 2 เดือน ใจก็แข็ง รู้ยังไม่มีใครพากลับบ้าน แต่ถ้าฉันใส่ใจจริงๆ ทุกคนสามารถมาทำอาหารให้ฉันทุกคืน ฉันจะเหงาน้อยลงสักเพียงใด จริงๆแล้ว การใช้ชีวิตส่วนใหญ่ของมนุษย์ อะไรที่น่ากลัวที่สุด? มันอาจจะเป็นแค่ความเหงา
พี่น้องใช้เวลาหนึ่งปีกับเก้าเดือนในการดูแลแม่ของพวกเขา ประมาณ 630 วัน ในฐานะแม่ ข้าพเจ้ารู้สึกขอบคุณท่านสำหรับการกระทำอันสูงส่งนั้น
หลังจากนั้นใบหน้าของพวกเขาก็น่าเกลียดมากขึ้นเรื่อยๆ พี่น้องมาโดยไม่มีคำทักทายและจากไปโดยไม่พูดอะไร ดูเหมือนว่าพี่น้องกำลังเข้าไปในโรงแรม ผ่านหญิงชราที่ไม่คุ้นเคยในสายตาของเธอ
ฉันไม่ต้องการที่จะรุกรานใคร แม้ว่าฉันจะไม่ได้กินข้าวจากคุณสักมื้อเดียว ใส่เสื้อผ้าของคุณ หรือแม้แต่ใช้เงินสักเล็กน้อยจากคุณ แต่คุณทำให้ฉันรู้สึกว่าการมาเยี่ยมฉันเป็นหนี้ก้อนโตสำหรับคุณ
แม้แต่ตอนที่ฉันสับสน พี่น้องก็จากไปอย่างเงียบๆ ทุกคืน ไม่มีใครกลับมา และทำให้ฉันรู้สึกเหงาอย่างสาหัส
ไม่เป็นไร หลังจากที่พ่อคุณจากไป คุณมากับฉันเป็นเวลาหนึ่งปีเก้าเดือน ฉันรู้สึกขอบคุณสำหรับสิ่งนี้ ตลอดชีวิตที่เหลือฉันจะไปคนเดียว
ฉันได้ดิ้นรนในความเหงามานานกว่าสองปี เนื่องในโอกาสวันเกิดครบรอบ 80 ปี พี่ๆ ได้รับการต้อนรับว่า “อายุยืนร้อยปี!” ผมหัวเราะและคิดว่าการมีชีวิตอยู่ร้อยปีไร้ประโยชน์
ระยะหลังนี้ ใจฉันเริ่มอึดอัดขึ้นเรื่อยๆ ฉันไม่ได้พูดแบบนั้น และฉันไม่รู้จะพูดอะไร ฉันหวังว่าโรคภัยไข้เจ็บจะหายไปในไม่ช้า เมื่อไม่กี่วันก่อน ฉันฝันถึงพ่อของคุณ เขายิ้มและมองมาที่ฉันแล้วพูดว่า “มากับฉันเถอะ คุณจะไม่โดดเดี่ยวอีกต่อไป”
ฉันรู้สึกขอบคุณสำหรับความรักของเขาในชีวิตนี้ และฉันรู้สึกขอบคุณสำหรับความเป็นเพื่อน 630 วันของคุณ
ฉันมีอาการหัวใจวาย ฉันเข้าใจว่าวันนั้นจะมาถึง ฉันจึงเขียนจดหมายฉบับนี้
ผมของฉันเป็นสีเทาทั้งหมด ฉันสาบานว่าจะเป็นคนผมขาว ฉันซาบซึ้งในสิ่งที่พวกคุณทำ แต่นอกเหนือจากประโยคนี้ ฉันมีอีกอย่างที่จะพูด: ฉันเสียใจที่ให้กำเนิดพวกคุณ ถ้ามีชีวิตหลังความตาย ฉันก็ไม่อยากเจอพวกคุณอีก
แต่ฉันก็ยังหวังว่าทั้ง 4 คนจะมีความสุขในปีต่อ ๆ ไป จะไม่ถูกลูกทั้ง 8 ทอดทิ้ง
หลังจากจดหมายฉบับนี้ ฉันอยากจะหยุดทุกอย่าง…”
ผ่านไปสองสามวัน ผู้หญิงคนนั้นนอนอย่างสงบบนเตียงโดยหลับตา ถือรูปเดียวของตัวเธอเองและสามีของเธอไว้ในมือ[:ae]نُشرت الرسالة الأخيرة من حياة الأم الصينية في صحيفة الشعب اليومية ، مما جعل الكثير من الناس يبكون.
اليوم ، 6 يونيو ، تجاوزت سن الثمانين ، أي لقد عشت 80 عامًا.
في مثل هذا الوقت الطويل ، أنجبت 4 أطفال ، وأنجبت 8 أحفاد آخرين. لذلك ، أنا كبير في السن بما يكفي لفهم أشياء كثيرة.
قبل بضع سنوات ، بعد وفاة والدك ، شعرت بوضوح أنك كنت غير صبور معي. آمل حقًا أن يأخذني ابني إلى المنزل ، وأريد العيش معهم ، ويمكنني فعل ما أريد.
بعد شهرين ، تجمد قلبي ، أعلم ، لن يأخذني أحد إلى المنزل. ولكن إذا كنت مهتمًا حقًا ، يمكن للجميع أن يأتي ليطبخوا لي كل ليلة ، وكم سأكون أقل وحيدة. حقا ، تعيش معظم حياة الإنسان ، ما هو أكثرها خوفا؟ يمكن أن يكون مجرد الشعور بالوحدة.
أمضى الأخوان سنة وتسعة أشهر بالضبط في رعاية والدتهما ، حوالي 630 يومًا. كأم ، أنا ممتنة لك على هذا العمل النبيل.
بعد ذلك ، أصبحت وجوههم قبيحة أكثر فأكثر. جاء الإخوة بدون تحية وتركوا بلا كلمة. يبدو أن الأخوين كانا يدخلان فندقًا ، ويمران بسيدة عجوز لم يكن لديها أي معرفة في عينيها.
لا أريد أن أسيء إلى أي منكم ، على الرغم من أنني لم أتناول وجبة واحدة منك ، ولم أرتدي ملابسك ، أو حتى إنفاق سنتًا منك. لكنك تجعلني أشعر أن زيارتك لي هي دين كبير لك.
حتى عندما أصبحت مرتبكًا ، كان الإخوة يغادرون بهدوء كل ليلة ، ولم يعد أحد ، وأصابني بالوحدة الرهيبة.
لا بأس ، بعد كل شيء ، بعد وفاة والدك ، أتيت معي لمدة عام وتسعة أشهر. وأنا ممتن لهذا. لبقية حياتي ، سأذهب وحدي.
لقد كافحت في الشعور بالوحدة لأكثر من عامين. احتفالًا بعيد ميلادي الثمانين ، استقبلني إخوتي بقول “عاشت مائة عام!” ضحكت واعتقدت أن عيش مائة عام لا فائدة منه.
في الآونة الأخيرة ، أصبح قلبي غير مرتاح أكثر فأكثر. لم أقل ذلك ، ولا أعرف ماذا أقول. آمل أن يأخذني المرض بعيدًا قريبًا. قبل أيام قليلة حلمت بوالدك. ابتسم ونظر إلي وقال ، “تعال معي ، لن تكون بمفردك مرة أخرى”.
أنا ممتن لحبه في هذه الحياة ، وأنا ممتن لـ 630 يومًا من الرفقة.
أصبت بنوبة قلبية. لقد فهمت أن ذلك اليوم قادم ، لذلك كتبت هذه الرسالة.
شعري كله رمادي ، أقسم لشعري الأبيض ، إنني أقدر حقًا ما تفعلونه يا رفاق. لكن بصرف النظر عن هذه الجملة ، لدي شيء آخر لأقوله: أنا نادم على ولادتكم يا رفاق ، إذا كانت هناك حياة أخرى ، فأنا لا أريد أن أراكم بعد الآن.
لكني ما زلت آمل أن يكون الأربعة جميعهم سعداء في السنوات القادمة ، ولن يتخلوا عن أطفالهم الثمانية.
بعد هذه الرسالة ، أريد أن أوقف كل شيء … ”
بعد أيام قليلة ، استلقت المرأة بهدوء في الفراش وعيناها مغمضتين ، وتمسك بيدها الصورة الوحيدة لها ولزوجها.[:id]Surat terakhir kehidupan seorang ibu Tionghoa diterbitkan di People’s Daily, membuat banyak orang menangis.
Hari ini, 6 Juni, saya telah melewati usia 80, artinya, saya telah hidup selama 80 tahun.
Dalam waktu yang lama, saya telah melahirkan 4 anak, dan membesarkan 8 cucu lagi. Jadi, saya cukup dewasa untuk memahami banyak hal.
Beberapa tahun yang lalu, setelah ayahmu meninggal, saya jelas merasa bahwa Anda tidak sabar dengan saya. Saya sangat berharap anak saya bisa membawa saya pulang, saya ingin tinggal bersama mereka, dan saya bisa melakukan apapun yang saya mau.
Setelah 2 bulan, hati saya membeku, saya tahu, tidak ada yang akan membawa saya pulang. Tetapi jika saya benar-benar peduli, semua orang bisa datang memasak untuk saya setiap malam, apalagi saya akan kesepian. Sungguh, menjalani sebagian besar hidup manusia, apa yang paling ditakuti? Mungkin hanya kesepian.
Saudara-saudara menghabiskan tepat satu tahun sembilan bulan merawat ibu mereka, sekitar 630 hari. Sebagai seorang ibu, saya berterima kasih kepada Anda atas tindakan mulia itu.
Setelah itu, wajah mereka menjadi semakin jelek. Saudara-saudara datang tanpa salam, dan pergi tanpa sepatah kata pun. Tampaknya saudara-saudara memasuki sebuah hotel, melewati seorang wanita tua yang tidak memiliki keakraban di matanya.
Saya tidak ingin menyinggung siapa pun di antara Anda, meskipun saya tidak makan satu pun dari Anda, memakai pakaian Anda, atau bahkan menghabiskan sepeser pun dari Anda. Tetapi Anda membuat saya merasa bahwa kunjungan Anda kepada saya adalah hutang besar bagi Anda.
Bahkan ketika saya menjadi bingung, saudara-saudara pergi diam-diam setiap malam, tidak ada yang kembali, dan memberi saya kesepian yang mengerikan.
Tidak apa-apa, setelah ayahmu meninggal, kamu ikut denganku selama satu tahun sembilan bulan. Saya bersyukur untuk ini. Selama sisa hidupku, aku akan pergi sendiri.
Saya telah berjuang dalam kesepian selama lebih dari dua tahun. Merayakan ulang tahun saya yang ke 80, saya disambut oleh saudara-saudara saya dengan “Hidup seratus tahun!”, Saya tertawa dan berpikir bahwa hidup seratus tahun tidak ada gunanya.
Akhir-akhir ini, hatiku semakin tidak nyaman. Saya tidak mengatakan itu, dan saya tidak tahu harus berkata apa. Saya berharap penyakit itu akan segera membawa saya pergi. Beberapa hari yang lalu, saya bermimpi tentang ayahmu. Dia tersenyum dan menatapku dan berkata, “Ikutlah denganku, kamu tidak akan pernah sendirian lagi”.
Saya bersyukur atas cintanya dalam hidup ini, dan saya berterima kasih atas persahabatan Anda selama 630 hari.
Saya mengalami serangan jantung. Saya mengerti hari itu akan datang, jadi saya menulis surat ini.
Rambutku beruban semua, sumpah demi rambut putihku, aku sangat menghargai apa yang kalian lakukan. Tapi selain kalimat ini, saya punya satu hal lagi untuk dikatakan: Saya menyesal melahirkan kalian, jika ada kehidupan setelah kematian, saya tidak ingin melihat kalian lagi.
Tapi saya tetap berharap mereka berempat akan bahagia di tahun-tahun mendatang, tidak ditelantarkan oleh 8 anaknya.
Setelah surat ini, saya ingin menghentikan semua…”
Setelah beberapa hari, wanita itu berbaring dengan tenang di tempat tidur dengan mata tertutup, memegang satu-satunya foto dirinya dan suaminya di tangannya.[:as]O le tusi mulimuli a le tina mai Saina na lolomiina i luga o le People’s Daily, ma fetagisi ai le toʻatele.
O le aso, Iuni 6, ua ou pasia le 80 tausaga, o lona uiga, ua ou ola mo le 80 tausaga.
I se taimi umi faapena, ua ou fanaua ai ni fanau e toa 4, ma tausi ai isi fanau a le 8. Ma, ua lava loʻu matua e malamalama ai i le tele o mea.
I ni nai tausaga talu ai, ina ua tuumalo lou tama, na ou lagona manino na e le onosaʻi ia te aʻu. Ou te faʻamoemoe lava e mafai e loʻu ataliʻi ona ave aʻu i le fale, ou te fia nofo ma latou, ma e mafai ona ou faia soo se mea ou te manaʻo ai.
A maeʻa le 2 masina, ua malulu loʻu fatu, ua ou iloa, e leai seisi na te ave aʻu i le fale. Ae afai ou te matua popole, e mafai e tagata uma ona o mai kuka mo aʻu i po uma, o le a le faʻaititia o loʻu tuʻulafoaʻi. Moni lava, ola i le tele o olaga o tagata, o le a le mea e sili ona fefe ai? E naʻo le tuua toʻatasi.
E tasi le tausaga ma le iva masina na faʻaalu e le auuso e tausi ai lo latou tina, pe a ma le 630 aso. I le avea ai ma se tina, ou te faafetai ia te oe mo lena amioga tamalii.
Ina ua maeʻa lena, ua atili ai ona mataga o latou foliga. Na o mai uso e aunoa ma se faafeiloaiga, ma o ese e aunoa ma se tala. E foliga mai o le auuso na ulufale i se faletalimalo, pasi se loomatua na te le masani i ona mata.
Ou te le manaʻo e faatiga i se tasi o outou, e ui lava ou te leʻi ‘ai i se taumafataga se tasi mai ia te oe, fai ou ofu, pe faʻaalu foi se sefulu sene mai ia te oe. Ae e te faʻailoa mai ia te aʻu o lau asiasiga ia te aʻu o se aitalafu tele ia te oe.
E oʻo lava i le taimi na ou le mautonu ai, e alu filemu uso i po uma, e leai seisi e toe foʻi, ma tuʻu mai ia te aʻu le matua tuʻulafoaʻi.
E le afaina, a uma mea uma, ina ua maliu lou tama, na e sau ma aʻu mo le tausaga ma le iva masina. Ou te faafetai mo lenei. Mo aso o totoe o loʻu olaga, o le a ou alu naʻo aʻu.
Sa ou tauivi i le tuuatoatasi mo le sili atu ma le lua tausaga. O le faʻamanatuina o loʻu 80 tausaga, na faafeiloaia ai aʻu e oʻu tuagane, “Ia ola selau tausaga!”, Na ou ata ma mafaufau o le ola i le selau tausaga e leai se aoga.
Lata mai nei, ua amata ona atili ai ona le toʻa loʻu fatu. Ou te leʻi taʻuina lena mea, ma ou te le iloa po o le a laʻu tala e fai. Talosia o le maʻi o le a aveeseina aʻu lata mai. I nai aso talu ai, sa ou miti e uiga i lou tama. Na ataata o ia ma tilotilo mai ia te aʻu ma fai mai, “sau ma aʻu, o le a e le toe tuua na o oe”.
Ou te faafetai mo lona alofa i lenei olaga, ma ou te faafetai mo lou 630 aso o le mafutaga.
Sa oso loʻu fatu. Na ou malamalama o le a sau le aso, o lea na ou tusia ai lenei tusi.
E efuefu uma loʻu lauulu, ou te tauto i loʻu paʻepaʻe, ou te matua talisapaia mea tou te faia. Ae ese mai lenei faʻasalaga, e tasi lava laʻu mea e fai atu ai: Ou te faʻanoanoa i le fanauina o outou tama, afai e i ai se ola pe a mavae le ola, ou te le toe fia vaʻai ia outou aliʻi.
Ae ou te faʻamoemoe lava o le toʻa 4 o latou o le a fiafia i tausaga a sau, o le a le tuulafoaia e le latou fanau 8.
Ina ua maeʻa lenei tusi, ou te manaʻo e taofi uma… ”
Ina ua mavae ni nai aso, sa taoto filemu le fafine i luga o le moega ma moeiini ona mata, o uu i lona lima le ata e tasi o ia ma lona toalua.[:ru]Последнее письмо из жизни китайской матери было опубликовано в «Жэньминь жибао», заставив многих людей плакать.
Сегодня, 6 июня, мне исполнилось 80 лет, то есть я прожил 80 лет.
За такое долгое время я родила 4 детей и вырастила еще 8 внуков. Итак, я достаточно взрослый, чтобы понимать многие вещи.
Несколько лет назад, после смерти твоего отца, я отчетливо почувствовал, что ты ко мне нетерпелив. Я очень надеюсь, что мой сын сможет отвезти меня домой, я хочу жить с ними, и я могу делать все, что хочу.
Через 2 месяца сердце замерзло, знаю, домой меня никто не заберет. Но если бы мне было все равно, каждый мог бы приходить ко мне готовить каждую ночь, насколько бы я был менее одиноким. В самом деле, проживая большую часть человеческой жизни, чего больше всего боятся? Это могло быть просто одиночество.
Братья потратили ровно год и девять месяцев на заботу о своей матери, около 630 дней. Как мать, я благодарна вам за этот благородный поступок.
После этого их лица становились все более некрасивыми. Братья пришли без приветствия и ушли, не сказав ни слова. Казалось, братья входят в отель, проезжая мимо пожилой женщины, в глазах которой не было ничего фамильярного.
Я не хочу никого из вас обидеть, хотя я не ел от вас ни единой еды, не носил вашу одежду и даже не потратил от вас ни цента. Но вы заставляете меня чувствовать, что ваш визит ко мне – это вам большой долг.
Даже когда я запутался, братья тихо уходили каждую ночь, никто не возвращался, и я испытывал ужасное одиночество.
Ничего страшного, в конце концов, после того, как ваш отец скончался, вы поехали со мной на год и девять месяцев. Я благодарен за это. Всю оставшуюся жизнь я пойду один.
Я боролась с одиночеством более двух лет. Отмечая свой 80-летний юбилей, мои братья приветствовали меня словами «Да здравствует сто лет!», Я смеялся и думал, что жить сто лет бесполезно.
В последнее время мое сердце становится все более и более неудобным. Я этого не говорил и не знаю, что сказать. Я надеюсь, что болезнь скоро заберет меня. Несколько дней назад мне снился твой отец. Он улыбнулся, посмотрел на меня и сказал: «Пойдем со мной, ты больше никогда не будешь один».
Я благодарен за его любовь в этой жизни, и я благодарен за ваши 630 дней общения.
У меня случился сердечный приступ. Я понял, что этот день приближается, поэтому написал это письмо.
Мои волосы все седые, я клянусь своими седыми волосами, я очень ценю то, что вы делаете. Но помимо этого предложения, я должен сказать еще кое-что: я сожалею о том, что родил вас, ребята, если есть загробная жизнь, я не хочу больше видеть вас, ребята.
Но я все еще надеюсь, что все четверо из них будут счастливы в ближайшие годы, что их 8 детей не бросят их.
После этого письма я хочу прекратить все … »
Через несколько дней женщина мирно лежала в постели с закрытыми глазами, держа в руке единственное изображение себя и своего мужа.[:]
