“เสียใจที่คลอดลูก” แม่วัย 80 ทิ้งจดหมายก่อนตาย

จดหมายฉบับสุดท้ายของชีวิตแม่ชาวจีนถูกตีพิมพ์ใน People’s Daily ทำให้หลายคนร้องไห้

วันนี้ 6 มิ.ย. ข้าพเจ้าอายุครบ 80 ปีแล้ว กล่าวคือ อยู่มา 80 ปี

นานๆทีได้คลอดลูก 4 คน เลี้ยงหลานอีก 8 คน ฉันจึงโตพอที่จะเข้าใจอะไรหลายๆ อย่าง

เมื่อสองสามปีก่อน หลังจากที่พ่อคุณจากไป ฉันรู้สึกชัดเจนว่าคุณไม่อดทนกับฉัน ฉันหวังว่าลูกชายของฉันจะพาฉันกลับบ้านได้ ฉันอยากอยู่กับพวกเขา และฉันจะทำทุกอย่างที่อยากทำ

ผ่านไป 2 เดือน ใจก็แข็ง รู้ยังไม่มีใครพากลับบ้าน แต่ถ้าฉันใส่ใจจริงๆ ทุกคนสามารถมาทำอาหารให้ฉันทุกคืน ฉันจะเหงาน้อยลงสักเพียงใด จริงๆแล้ว การใช้ชีวิตส่วนใหญ่ของมนุษย์ อะไรที่น่ากลัวที่สุด? มันอาจจะเป็นแค่ความเหงา

พี่น้องใช้เวลาหนึ่งปีกับเก้าเดือนในการดูแลแม่ของพวกเขา ประมาณ 630 วัน ในฐานะแม่ ข้าพเจ้ารู้สึกขอบคุณท่านสำหรับการกระทำอันสูงส่งนั้น

หลังจากนั้นใบหน้าของพวกเขาก็น่าเกลียดมากขึ้นเรื่อยๆ พี่น้องมาโดยไม่มีคำทักทายและจากไปโดยไม่พูดอะไร ดูเหมือนว่าพี่น้องกำลังเข้าไปในโรงแรม ผ่านหญิงชราที่ไม่คุ้นเคยในสายตาของเธอ

ฉันไม่ต้องการที่จะรุกรานใคร แม้ว่าฉันจะไม่ได้กินข้าวจากคุณสักมื้อเดียว ใส่เสื้อผ้าของคุณ หรือแม้แต่ใช้เงินสักเล็กน้อยจากคุณ แต่คุณทำให้ฉันรู้สึกว่าการมาเยี่ยมฉันเป็นหนี้ก้อนโตสำหรับคุณ

แม้แต่ตอนที่ฉันสับสน พี่น้องก็จากไปอย่างเงียบๆ ทุกคืน ไม่มีใครกลับมา และทำให้ฉันรู้สึกเหงาอย่างสาหัส

ไม่เป็นไร หลังจากที่พ่อคุณจากไป คุณมากับฉันเป็นเวลาหนึ่งปีเก้าเดือน ฉันรู้สึกขอบคุณสำหรับสิ่งนี้ ตลอดชีวิตที่เหลือฉันจะไปคนเดียว

ฉันได้ดิ้นรนในความเหงามานานกว่าสองปี เนื่องในโอกาสวันเกิดครบรอบ 80 ปี พี่ๆ ได้รับการต้อนรับว่า “อายุยืนร้อยปี!” ผมหัวเราะและคิดว่าการมีชีวิตอยู่ร้อยปีไร้ประโยชน์

ระยะหลังนี้ ใจฉันเริ่มอึดอัดขึ้นเรื่อยๆ ฉันไม่ได้พูดแบบนั้น และฉันไม่รู้จะพูดอะไร ฉันหวังว่าโรคภัยไข้เจ็บจะหายไปในไม่ช้า เมื่อไม่กี่วันก่อน ฉันฝันถึงพ่อของคุณ เขายิ้มและมองมาที่ฉันแล้วพูดว่า “มากับฉันเถอะ คุณจะไม่โดดเดี่ยวอีกต่อไป”

ฉันรู้สึกขอบคุณสำหรับความรักของเขาในชีวิตนี้ และฉันรู้สึกขอบคุณสำหรับความเป็นเพื่อน 630 วันของคุณ

ฉันมีอาการหัวใจวาย ฉันเข้าใจว่าวันนั้นจะมาถึง ฉันจึงเขียนจดหมายฉบับนี้

ผมของฉันเป็นสีเทาทั้งหมด ฉันสาบานว่าจะเป็นคนผมขาว ฉันซาบซึ้งในสิ่งที่พวกคุณทำ แต่นอกเหนือจากประโยคนี้ ฉันมีอีกอย่างที่จะพูด: ฉันเสียใจที่ให้กำเนิดพวกคุณ ถ้ามีชีวิตหลังความตาย ฉันก็ไม่อยากเจอพวกคุณอีก

แต่ฉันก็ยังหวังว่าทั้ง 4 คนจะมีความสุขในปีต่อ ๆ ไป จะไม่ถูกลูกทั้ง 8 ทอดทิ้ง

หลังจากจดหมายฉบับนี้ ฉันอยากจะหยุดทุกอย่าง…”

ผ่านไปสองสามวัน ผู้หญิงคนนั้นนอนอย่างสงบบนเตียงโดยหลับตา ถือรูปเดียวของตัวเธอเองและสามีของเธอไว้ในมือ