พ่อกับแม่ ไม่อยากโตแล้ว อย่าแก่เลย don

วันหนึ่ง คุณจะตกใจเมื่อรู้ว่าคุณเปลี่ยนไปมาก ใช้เวลาส่วนใหญ่กับงานและลืมคนที่คุณรัก

คุณเคยกลับบ้านหลังจากวันที่เหน็ดเหนื่อยและเห็นผมของพ่อคุณถักไหมพรมสีเงิน มุมตาของแม่คุณเพิ่มรอยย่น และในตอนนั้นคุณแค่ต้องการซบบนตักของพ่อแม่และภาวนาว่า ” ไม่อยากโตแล้ว?” , พ่อแม่โปรดอย่าแก่ด้วย “?
แม้ว่าเราจะรู้ว่ามันคือยูโทเปีย แต่ก็เหมือนกับว่าเราบังคับเวลาให้หยุดหมุนและปล่อยให้ปัจจุบันหยุดนิ่ง แต่เราคงเคยชินกับความหวังอย่างดื้อรั้นมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน
ยิ่งเราอายุมากขึ้น ยิ่งตระหนักว่าชีวิตโดยเนื้อแท้เป็นก้อนสีดำที่มีข้อบกพร่องมากมาย ที่ความรัก การแบ่งปัน และความจริงใจมีน้อยแต่มีการหลอกลวง การโกหก และความริษยาซึ่งกันและกันมากมาย ยิ่งอายุมากขึ้น ยิ่งเห็นว่าชีวิตไม่ได้สดใสร่าเริงเหมือนในเทพนิยายที่เรารักทุกคืนคืน ฉันตระหนักมากขึ้นเรื่อยๆ เกี่ยวกับสิ่งหนึ่งที่มีคนไม่กี่คนในโลกนี้ที่รักและเมตตาฉันอย่างจริงใจและไม่มีเงื่อนไขเหมือนที่พ่อแม่ทำกับฉัน และยิ่งอายุมากขึ้น เราก็ยิ่งมีความกลัวมากขึ้นเท่านั้น แต่บางทีความกลัวที่เราทุกคนมีเหมือนกันมากที่สุดก็คือความกลัวว่าพ่อแม่จะแก่เ…
คุณรู้ไหม ความรู้สึกที่เจ็บปวดที่สุดอย่างหนึ่งที่ผู้คนต้องทนคือความรู้สึกที่มีคนรัก คนที่คุณรักมากที่สุดจากคุณไป สำหรับฉันแล้ว นั่นเป็นสิ่งที่แย่ที่สุดและน่าเศร้าที่สุดที่ทุกคนในโลกนี้ต้องเจอ เว้นแต่คนๆ นั้นจะไม่มีใครให้รักและเคารพใครเลย ในที่นี้ ฉันไม่ได้พูดถึงความรักระหว่างชายและหญิง แต่ฉันกำลังพูดถึงความรู้สึกที่ศักดิ์สิทธิ์กว่านั้น ซึ่งก็คือ มิตรภาพ ฉันกลัวพ่อแม่จะแก่ลงทุกวัน ถึงแม้ว่ามันจะเป็นกฎธรรมชาติที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ก็ตาม ทุกวันที่ฉันเห็นร่องรอยของเวลาบนหน้าผากของพ่อของฉันบนรอยยิ้มของแม่ฉันปวดใจมากขึ้น คิดถึงวันที่พ่อแม่จากไป แน่นอนว่าไม่มีใครในพวกเราแข็งแกร่งพอแต่ไม่แยแสกับการสูญเสียครั้งใหญ่เช่นนี้ สำหรับฉัน พ่อแม่คือคนที่รู้สึกขอบคุณที่สุดในชีวิตนี้ และการมีพ่อแม่เป็นสิ่งที่โชคดีที่สุด ดังนั้นหากคุณยังมีพ่อแม่อยู่ โปรดให้เกียรติ รู้ว่าทุกวันที่ได้เห็นพ่อแม่ยิ้มคือความสุข อยู่ให้พ่อแม่มีความสุข ทำทุกอย่างเพื่อตอบแทนน้ำใจที่พ่อแม่มอบให้ อย่ารอจนถึงพรุ่งนี้ วันมะรืน จนกว่าจะสำเร็จการศึกษาหรือเลื่อนตำแหน่ง แต่จงทำตอนนี้ วันนี้ ให้เร็วที่สุดในขณะที่ยังมีเวลา
เราทุกคนมาถึงยุคที่โตพอที่จะหวังให้ตัวเองกลับมาตัวเล็กอีกครั้ง เมื่อชีวิตเหนื่อยเกินไป เราแค่อยากจะหนีไปที่มุมหนึ่ง ห่างไกลจากความเร่งรีบและพลุกพล่าน ฉันแค่อยากจะคลานไปบนตักของแม่ เอนหัวพิงไหล่ที่แข็งแรงของพ่อ อยากนอนขดตัวบนหลังคาที่คุ้นเคย ด้วยเสียงของแม่ ควันในครัวอันอบอุ่น ชีวิตนี้มีรอยขีดข่วนมากมายโดยเนื้อแท้ ดังนั้น ฉัน คุณ และเรา เข้มแข็งไว้กับสภาพอากาศที่มีพายุข้างนอก แต่อย่าลืมกลับบ้านตอนบ่ายแก่ๆ เป็นแค่เด็กในอ้อมแขนของพ่อ แม่เพื่อตามหาอ้อมกอดที่ไร้เดียงสา ให้ความรักของพ่อแม่สมานแผลที่เราบังเอิญพาไปด้วยความเร่งรีบและคึกคักที่นั่น เพราะในส่วนลึกของแต่ละคน ครอบครัวและพ่อแม่คือที่ที่ปลอดภัยที่สุดเสมอ
ดังนั้นตอนนี้ในขณะที่เรายังไม่โตและพ่อแม่ของเรายังไม่แก่มาก ให้รักษาช่วงเวลาที่มีพวกเขาอยู่เคียงข้างเราเพราะชีวิตกับพ่อแม่นี้มีสิทธิพิเศษอยู่แล้ว!

คุณรู้ไหม ความรู้สึกที่เจ็บปวดที่สุดอย่างหนึ่งที่ผู้คนต้องทนคือความรู้สึกที่มีคนรัก คนที่คุณรักมากที่สุดจากคุณไป สำหรับฉันแล้ว นั่นเป็นสิ่งที่แย่ที่สุดและน่าเศร้าที่สุดที่ทุกคนในโลกนี้ต้องเจอ เว้นแต่คนๆ นั้นจะไม่มีใครให้รักและเคารพใครเลย ในที่นี้ ฉันไม่ได้พูดถึงความรักระหว่างชายและหญิง แต่ฉันกำลังพูดถึงความรู้สึกที่ศักดิ์สิทธิ์กว่านั้น ซึ่งก็คือ มิตรภาพ ฉันกลัวพ่อแม่จะแก่ลงทุกวัน ถึงแม้ว่ามันจะเป็นกฎธรรมชาติที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ก็ตาม ทุกวันที่ฉันเห็นร่องรอยของเวลาบนหน้าผากของพ่อของฉันบนรอยยิ้มของแม่ฉันปวดใจมากขึ้น คิดถึงวันที่พ่อแม่จากไป แน่นอนว่าไม่มีใครในพวกเราแข็งแกร่งพอแต่ไม่แยแสกับการสูญเสียครั้งใหญ่เช่นนี้ สำหรับฉัน พ่อแม่คือคนที่รู้สึกขอบคุณที่สุดในชีวิตนี้ และการมีพ่อแม่เป็นสิ่งที่โชคดีที่สุด ดังนั้นหากคุณยังมีพ่อแม่อยู่ โปรดให้เกียรติ รู้ว่าทุกวันที่ได้เห็นพ่อแม่ยิ้มคือความสุข อยู่ให้พ่อแม่มีความสุข ทำทุกอย่างเพื่อตอบแทนน้ำใจที่พ่อแม่มอบให้ อย่ารอจนถึงพรุ่งนี้ วันมะรืน จนกว่าจะสำเร็จการศึกษาหรือเลื่อนตำแหน่ง แต่จงทำตอนนี้ วันนี้ ให้เร็วที่สุดในขณะที่ยังมีเวลา
ไม่ใช่จนกว่าคุณจะมีเงินมากพอที่จะตอบแทนพ่อแม่ของคุณ เพราะแม้ว่าคุณจะเป็นเศรษฐี แต่สำหรับตัวคุณเอง แต่พ่อแม่ของคุณไม่ได้อยู่กับคุณไปตลอดชีวิตเพื่อสนุกกับสิ่งเหล่านั้น ไม่จำเป็นต้องเป็นเรื่องใหญ่ที่จะตอบแทนพ่อแม่ แค่เรียนให้ดี ถ้าคุณอยู่ไกล สุดสัปดาห์หรือสิ้นเดือน ให้จัดเวลากลับบ้านไปทานอาหารเย็นกับพ่อแม่ a ใช้เวลาท่องเน็ต ดูแลบอนไซในสวนกับพ่อ ไปตลาดเลือกปลากับแม่… เพื่อแลกกับรอยยิ้มที่สดใสและหวานของพ่อแม่ นั่นคือการคืนทุน เรื่องง่ายๆ ง่ายๆ อย่าลังเล อย่ากลัว อย่าปล่อยให้ตัวเองเสียใจภายหลัง เพราะเวลาผ่านไปเร็วมาก!
มีคนมากมายที่ปฏิเสธครอบครัว ปฏิเสธคนที่สร้างพวกเขาเพียงเพราะพวกเขาเกิดมาในครอบครัวที่ไม่ค่อยดี พวกเขาคิดว่ามันโชคร้าย แต่พวกเขาคิดผิด เมื่อเทียบกับคนที่เพิ่งเกิด เกิดมาไม่เห็นพ่อ ไม่รู้ว่าแม่เป็นใคร มักถามตัวเองว่า “ใครสร้างเรา” แต่ไม่เคยพบคำตอบ นั่นคือความทุกข์ที่แท้จริง
ไม่ว่าภูมิหลังของคุณจะเป็นอย่างไร พ่อของคุณเป็นผู้อำนวยการหรือคนทำงาน แม่ของคุณหาเงินได้เท่าไหร่ต่อเดือน แค่พ่อแม่ของเราสร้าง เลี้ยงดู และสอนให้เรานั่งอ่านตรงนี้ก็ได้ บรรทัดเหล่านี้ได้รับพร บางทีโชคที่เรามีเป็นสองเท่าของคนอื่นๆ มากมายที่นั่น ดังนั้นหวงแหนมันและอย่าเสียมัน
โลกนี้ไม่มีอะไรสมบูรณ์แบบ ไม่มีใครมีสิทธิ์เลือกว่าจะเกิดที่ไหน ดังนั้นจงยอมรับชีวิตของคุณเอง อย่าโลภเกินไปสำหรับชื่อเสียงและอยู่ชั่วคราวเพื่อลืมสิ่งใดสิ่งหนึ่ง หลังคาบ้านที่พ่อแม่แก่ขึ้นทุกวัน อย่ารอช้า จนถูกขีดข่วนด้วยชีวิต แล้วคุณจะตื่นมาเจอพ่อแม่ ทันไหม???

เราทุกคนมาถึงยุคที่โตพอที่จะหวังให้ตัวเองกลับมาตัวเล็กอีกครั้ง เมื่อชีวิตเหนื่อยเกินไป เราแค่อยากจะหนีไปที่มุมหนึ่ง ห่างไกลจากความเร่งรีบและพลุกพล่าน ฉันแค่อยากจะคลานไปบนตักของแม่ เอนหัวพิงไหล่ที่แข็งแรงของพ่อ อยากนอนขดตัวบนหลังคาที่คุ้นเคย ด้วยเสียงของแม่ ควันในครัวอันอบอุ่น ชีวิตนี้มีรอยขีดข่วนมากมายโดยเนื้อแท้ ดังนั้น ฉัน คุณ และเรา เข้มแข็งไว้กับสภาพอากาศที่มีพายุข้างนอก แต่อย่าลืมกลับบ้านตอนบ่ายแก่ๆ เป็นแค่เด็กในอ้อมแขนของพ่อ แม่เพื่อตามหาอ้อมกอดที่ไร้เดียงสา ให้ความรักของพ่อแม่สมานแผลที่เราบังเอิญพาไปด้วยความเร่งรีบและคึกคักที่นั่น เพราะในส่วนลึกของแต่ละคน ครอบครัวและพ่อแม่คือที่ที่ปลอดภัยที่สุดเสมอ
ดังนั้นตอนนี้ในขณะที่เรายังไม่โตและพ่อแม่ของเรายังไม่แก่มาก ให้รักษาช่วงเวลาที่มีพวกเขาอยู่เคียงข้างเราเพราะชีวิตกับพ่อแม่นี้มีสิทธิพิเศษอยู่แล้ว!

เขียนโดย LE THUY