ផ្ទះថែទាំ និងមនុស្សចាស់ – វប្បធម៌ 2 នៃបូព៌ា និងខាងលិច
ក្នុងឧប្បត្តិហេតុមួយ បុរសចំណាស់អាស៊ីម្នាក់ និងបុរសចំណាស់ជនជាតិអឺរ៉ុបម្នាក់បានអង្គុយជជែកគ្នាលេង។ ហើយដោយសារ វប្បធម៌ ខុសគ្នា ទស្សនៈរបស់មនុស្សម្នាក់ៗមិនដូចគ្នាទេ ការសន្ទនារបស់ពួកគេពិតជាធ្វើឱ្យមនុស្សគិត…
មណ្ឌលថែទាំ និងមនុស្សចាស់
បុរសចំណាស់អាស៊ី៖ កូនខ្ញុំល្ងង់ណាស់!
បុរសចំណាស់អឺរ៉ុប៖ តើមានអ្វីកើតឡើង?
បុរសចំណាស់អាស៊ី៖ គាត់ ហ៊ានសួរខ្ញុំថា «តើអ្នកចង់ទៅផ្ទះគិលានុបដ្ឋាយិកាទេ?»។
បុរសចំណាស់អ៊ឺរ៉ុប៖ ផ្ទះថែទាំគឺល្អណាស់ ខ្ញុំក៏រស់នៅទីនោះដែរ។
បុរសចំណាស់អាស៊ី៖ អ្នកមិននិយាយលេងទេ? តើអ្នកអាចរស់នៅកន្លែងបែបនេះបានទេ?
បុរសចំណាស់អឺរ៉ុប៖ ហេតុអ្វីមិនអញ្ចឹង?
បុរសចំណាស់អាស៊ី៖ កន្លែងនោះសម្រាប់តែមនុស្សចាស់ដែលឯកោ និងគ្មានទីពឹង។ ខ្ញុំមានកូន និងចៅសមរម្យ ប៉ុន្តែខ្ញុំត្រូវទៅរស់នៅទីនោះ ខ្ញុំនឹងលេងសើចជាមួយអ្នករាល់គ្នា បន្ទាប់មកខ្ញុំនឹងរងទុក្ខ និងបាត់បង់ជីវិត។
បុរសចំណាស់អឺរ៉ុប៖ មិនត្រឹមត្រូវ? នៅអាយុជាក់លាក់មួយការរស់នៅក្នុងផ្ទះថែទាំគឺងាយស្រួលណាស់តើមនុស្សអាចសើចចំអកយ៉ាងដូចម្តេច?
បុរសចំណាស់អាស៊ី៖ ខ្ញុំគិតថា ពេលយើងដល់អាយុហើយ យើងគួរតែរស់នៅជាមួយកូន និងចៅរបស់យើងដើម្បីឲ្យគេមើលថែ។ រស់នៅផ្ទះថែទាំឯកោឯកាណាស់ តើគួរឲ្យអាណិតទេ?
មនុស្សគ្រប់រូបមានជីវិតផ្ទាល់ខ្លួន
បុរសចំណាស់អ៊ឺរ៉ុប៖ តើអ្នកចង់រស់នៅជាមួយកូនរបស់អ្នកទេ? ខ្ញុំរស់នៅជាមួយកូនខ្ញុំបានតែ២សប្តាហ៍ក៏ទ្រាំមិនបាន។
បុរសចំណាស់អាស៊ី៖ រស់នៅជាមួយកូនចៅសប្បាយណាស់ តើអាចលំបាកយ៉ាងណា?
បុរសចំណាស់អ៊ឺរ៉ុប៖ កូនប្រុសរបស់ខ្ញុំមានអាយុ 18 ឆ្នាំនៅពេលដែលគាត់ត្រូវចេញទៅក្រៅហើយរស់នៅដោយខ្លួនឯង។ ពេលគាត់ត្រលប់មកលេងពីរបីថ្ងៃ ខ្ញុំស្វាគមន៍ខ្លាំងណាស់ ប៉ុន្តែប្រសិនបើគាត់នៅទីនេះយូរ ហើយថែមទាំងនាំប្រពន្ធកូនមកវិញ ជីវិតរបស់ខ្ញុំនឹងវិលវល់ជាមិនខាន។
បុរសចំណាស់អាស៊ី៖ ខ្ញុំពិតជាមិនយល់អ្នកលោកខាងលិចទេ ហេតុអ្វីបានជាអ្នកមកដោយចៃដន្យដូច្នេះ? កូនប្រុសគាត់នៅក្មេង ប៉ុន្តែគាត់ឱ្យគាត់ចេញទៅក្រៅដោយខ្លួនឯង ហើយថែមទាំងឱ្យគាត់ខ្ចីលុយដើម្បីបង់ថ្លៃសាលាទៀតផង។ មិនឆ្ងល់ទេហេតុអ្វីបានជាអ្នកត្រូវរស់នៅមណ្ឌលថែទាំនៅទីបញ្ចប់ជីវិត!
បុរសចំណាស់ជនជាតិអឺរ៉ុប៖ គាត់ មានអាយុ 18 ឆ្នាំ គាត់ជាមនុស្សពេញវ័យ ហើយត្រូវការឯករាជ្យ។ ចំណែកការខ្ចីលុយបង់ថ្លៃសាលាគឺជាការសម្រេចចិត្តរបស់ខ្លួន ទុកឲ្យកូនរៀនគ្រប់គ្រងជីវិត។ ជាងនេះទៅទៀត ពួកគេក៏ត្រូវមានភាពឯកជនផងដែរ អ្នកគួរតែផ្តល់កន្លែងផ្ទាល់ខ្លួនដល់ពួកគេ។
បុរសចំណាស់អាស៊ី៖ អ្នកបស្ចិមប្រទេសគឺចម្លែក នេះមិនអាចដំណើរការបានទេ វាមិនអាចធ្វើបាននោះទេ។ គួរតែទុកឲ្យកូនរស់នៅខ្លួនឯង រួចរស់នៅមណ្ឌលថែទាំមិនអីទេ?
បុរសចំណាស់ជនជាតិអឺរ៉ុប៖ ខ្ញុំមានជីវិតរបស់ខ្ញុំ កូនរបស់ខ្ញុំមានរបស់គាត់។ ខ្ញុំរស់នៅមណ្ឌលថែទាំក៏មានមិត្តភ័ក្ដិច្រើនដែរ ពេលមានបញ្ហាមានអ្នកជំនាញមកជួយ។ យើងត្រូវការជីវិតដែលមានផាសុកភាព និងមានសេរីភាព។
តើអ្វីទៅជាការដឹងគុណសម្រាប់ការសម្រាលកូន?
បុរសចំណាស់អាស៊ី៖ ពាក្យរបស់អ្នកស្តាប់ទៅដូចជាសេរី។ បើទោះជាគាត់ចិញ្ចឹមកូនរហូតដល់អាយុ 18 ឆ្នាំក៏ដោយ ក៏រៀបការហើយធំដឹងក្តី តើដល់ពេលសងគុណឪពុកម្តាយហើយឬនៅ?
បុរសចំណាស់នៅអឺរ៉ុប៖ ការសងសឹក? តើការឆ្លើយតបអ្វី?
បុរសចំណាស់អាស៊ី៖ ជាការពិតណាស់ សូមស្វាគមន៍គាត់ត្រឡប់ទៅរស់នៅជាមួយគាត់ ដើម្បីឲ្យគាត់អាចរីករាយនឹងថ្ងៃចុងក្រោយនៃជីវិតរបស់គាត់។ ប៉ុន្តែជាអកុសល គាត់ស្ថិតនៅក្នុងមណ្ឌលថែទាំម្តងទៀត… វាហាក់បីដូចជាកូនប្រុស និងកូនប្រសារបស់គាត់សុខស្រួលពេក ដោយមិនចាំបាច់ទទួលខុសត្រូវចំពោះឪពុកម្តាយរបស់ពួកគេឡើយ។
បុរសចំណាស់អឺរ៉ុប៖ ទំនួលខុសត្រូវអ្វី? កូនខ្ញុំគ្មានទំនួលខុសត្រូវអ្វីទាំងអស់។
បុរសចំណាស់អាស៊ី៖ គ្មានការទទួលខុសត្រូវទេ? បើកូនឈឺ កូនមិនបាច់យកទៅពេទ្យទេ?
បុរសចំណាស់អ៊ឺរ៉ុប៖ បើខ្ញុំឈឺ ពេទ្យនឹងយកខ្ញុំទៅពេទ្យ។
បុរសចំណាស់អាស៊ី៖ បើកូនត្រូវទៅមន្ទីរពេទ្យ ហើយត្រូវការអ្នកមើលថែ តើនោះមិនមែនជាកូនរបស់អ្នកទេ?
បុរសចំណាស់នៃទ្វីបអឺរ៉ុប៖ យើងជនជាតិអឺរ៉ុបមិនមានគំនិតនៃកុមារដែលត្រូវយកចិត្តទុកដាក់នៅក្នុងមន្ទីរពេទ្យនោះទេ។ កូនខ្ញុំគ្រាន់តែមកលេងក៏សប្បាយចិត្ត។
បុរសចំណាស់អាស៊ី៖ បើអ្នកមិនអាចបង់ថ្លៃមន្ទីរពេទ្យបានទេ មិនចាំបាច់បារម្ភពីកូនទេ?
បុរសចំណាស់អ៊ឺរ៉ុប៖ យើងស្នាក់នៅក្នុងមន្ទីរពេទ្យដោយមិនគិតថ្លៃ។
បុរសចំណាស់ជនជាតិអាស៊ី៖ មែនហើយ កូនរបស់អ្នកហាក់ដូចជាមិនចាំបាច់នាំអ្នកទៅមន្ទីរពេទ្យ ហើយក៏មិនចាំបាច់ថែទាំថ្នាំដែរ។ តើពួកគេបានឱ្យលុយអ្នកទេ?
បុរសចំណាស់ជនជាតិអឺរ៉ុប៖ ប្រាក់អ្វី? ហេតុអ្វីបានជាឱ្យប្រាក់?
បុរសចំណាស់អាស៊ី៖ នោះហើយជារបៀបដែលពួកគេបង្ហាញពីភាពស្មោះត្រង់របស់ពួកគេចំពោះអ្នក។
បុរសចំណាស់អ៊ឺរ៉ុប៖ ទេ ទេ ទេ… ខ្ញុំមិនត្រូវការកូនរបស់ខ្ញុំឱ្យលុយខ្ញុំទេ។ លុយគេចិញ្ចឹមកូន សងកម្ចី ហើយបើមានច្រើនអាចធ្វើដំណើរបាន។ ពួកគេអាចមើលថែខ្លួនឯងបាន ខ្ញុំសប្បាយចិត្ត ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនត្រូវការលុយរបស់គេទេ។
តើការមើលថែចៅជាទំនួលខុសត្រូវរបស់មនុស្សចាស់ឬ?
បុរសចំណាស់ជនជាតិអឺរ៉ុប៖ តើការចិញ្ចឹមកូន និងអាយុចាស់មានន័យយ៉ាងណា? ខ្ញុំសម្រាលកូនដោយសារខ្ញុំស្រឡាញ់កូន ខ្ញុំមិនដែលរំពឹងថាគេនឹងមើលថែខ្ញុំនៅទីបញ្ចប់នៃជីវិតរបស់ខ្ញុំទេ។ ពេលនេះកូនប្រុស និងកូនប្រសារបស់ខ្ញុំ ស្ថិតក្នុងដំណាក់កាលកសាងអាជីព ត្រូវប្រឹងប្រែងធ្វើការ ត្រូវការឯករាជ្យ ទើបអាចរស់នៅបានយ៉ាងរីករាយ។
បុរសចំណាស់អាស៊ី៖ ខ្ញុំក៏ស្រឡាញ់កូនខ្ញុំខ្លាំងដែរ ខ្ញុំក៏យល់ដែរថា ពេលគាត់សាងអាជីពគឺពិបាកណាស់។ នោះហើយជាមូលហេតុដែលខ្ញុំមើលថែកូន ៗ របស់ពួកគេ។ តើខ្ញុំលះបង់ប៉ុណ្ណាដើម្បីគេបែបនេះ ទីបំផុតគេចង់ឲ្យខ្ញុំទៅមណ្ឌលថែទាំ។
បុរសចំណាស់អ៊ឺរ៉ុប៖ តើអ្នកនៅតែមើលថែកូនរបស់ពួកគេទេ? មិនគួរឱ្យជឿ។
បុរសចំណាស់អាស៊ី៖ ហេតុអ្វីបានជាអ្នកមិនជឿ?
បុរសចំណាស់អ៊ឺរ៉ុប៖ ការមើលថែកូនគឺជាការងាររបស់ឪពុកម្តាយគេ តើវាពាក់ព័ន្ធអ្វីខ្លះជាមួយមនុស្សចាស់?
បុរសចំណាស់ជនជាតិអាស៊ី៖ កូនខ្ញុំត្រូវធ្វើការរកលុយ ខ្ញុំចូលនិវត្តន៍ហើយ ដូច្នេះខ្ញុំគួរតែជួយពួកគេបន្តិច។
បុរសចំណាស់នៅអឺរ៉ុប៖ យើងវង្វេងអស់មួយជីវិត ពេលយើងចាស់ដល់ពេលសម្រាក។ ហេតុអ្វីបានជាអ្នកមិនរីករាយនឹងពេលវេលានេះ ហើយទៅវិស្សមកាល ផឹកកាហ្វេ លេងបាល់ទាត់ អានសៀវភៅ ធ្វើអ្វីដែលអ្នកចូលចិត្ត?
បុរសចំណាស់អាស៊ី៖ បើខ្ញុំមិនជួយមើលថែកូន តើគេចាត់ចែងយ៉ាងណា?
បុរសចំណាស់ជនជាតិអឺរ៉ុប៖ យើងត្រូវមានជីវិតផ្ទាល់ខ្លួន។ យើងបានចិញ្ចឹមកូនរបស់យើង ការមើលថែទារកមិនមែនជាទំនួលខុសត្រូវរបស់យើងទេ។ គាត់បានធ្វើរឿងជាច្រើនសម្រាប់កូនៗ និងចៅរបស់គាត់ ហាក់បីដូចជាគ្មានជីវិតផ្ទាល់ខ្លួនសោះ តើវាគ្រាន់តែសម្រាប់នរណាម្នាក់មើលថែក្នុងវ័យចាស់របស់គាត់ទេ?
ប្រហែលជាបន្ទាប់ពីមើលការសន្ទនារវាងបុរសចំណាស់នៃទ្វីបអឺរ៉ុបនិងអាស៊ីខាងលើវានឹងធ្វើឱ្យយើងគិតច្រើនឬតិច។ វាជាការពិតដែលថាវប្បធម៌ពីរផ្សេងគ្នាបានជំរុញឱ្យពួកគេមានទស្សនៈខុសគ្នាទាំងស្រុង។
ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ មិនថាលោកខាងលិច ឬបូព៌ា មិនថាខុសគ្នាយ៉ាងណានោះទេ មានភាពស្រដៀងគ្នាដែលកុមារភាពរបស់យើងត្រូវចងចាំ៖
មនុស្សចាស់ក៏ចង់ឲ្យជីវិតរបស់ខ្លួនត្រូវបានគេស្រឡាញ់ដែរ។ ទោះឪពុកម្តាយរស់នៅជាមួយកូន និងចៅក៏ដោយ ឪពុកម្តាយនៅតែត្រូវការកន្លែងផ្ទាល់ខ្លួន៖ ដើម្បីចេញទៅដើរលេង ស្រូបខ្យល់អាកាសបរិសុទ្ធ ឬពេលខ្លះបានជួបមិត្តចាស់ៗ ដើម្បីចំណាយពេលជាមួយគ្នា។កាលនៅក្មេង អ្នកគួរតែយល់ និងស្រលាញ់ គ្រាដ៏មានតម្លៃទាំងនេះ។
កូនត្រូវតបស្នងពីកំណើត ដែលជាតម្លៃសីលធម៌ ហើយក៏ជាលក្ខណៈវប្បធម៌ដ៏ស្រស់បំព្រងរបស់ប្រជាជនបូព៌ាផងដែរ។ ប៉ុន្តែតើ “លុយ” គឺជារង្វាស់នៃភាពស្មោះត្រង់ឬ? នៅក្នុងសៀវភៅបុរាណ ខុងជឺ ពាក្យ ហៀវ ត្រូវបានសង្ខេបជាបីយ៉ាង៖ « គុណធម៌ដ៏អស្ចារ្យគឺ គោរពមាតាបិតា ទី២ មិនធ្វើអ្វីឲ្យកើតរឿងអាស្រូវដល់មាតាបិតា ហើយចុងក្រោយគឺ ចិញ្ចឹមបីបាច់ថែរក្សា» (“លី” ឬ Luan” – Mau Tu) ។ ដូច្នេះហើយ មិនចាំបាច់ផ្តល់លុយកាក់ ឬលុយកាក់ទេ ប៉ុន្តែត្រូវគោរព និងបម្រើឪពុកម្តាយដោយចិត្តស្មោះជានិច្ច នោះគឺជាកូនប្រុសកតញ្ញូទៅហើយ។
ដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់កូន ឪពុកម្តាយបានលះបង់អស់មួយជីវិត ទន្ទឹងរងចាំបានកូន និងចៅបានជួបជុំគ្នាឡើងវិញ ដើម្បីឲ្យពួកគេសប្បាយចិត្តក្នុងឆ្នាំចុងក្រោយនេះ។ យ៉ាងណាមិញ តើអ្នកធ្លាប់ដឹងភ្លាមថាយើងកំពុងប្រែក្លាយ «ភាពរីករាយ» នោះទៅជា«ការទទួលខុសត្រូវ»របស់មនុស្សចាស់ដែរឬទេ? តើយើងធ្លាប់រវល់ខ្លាំងនឹងកេរ្តិ៍ឈ្មោះ និងអាជីពរបស់យើងដែលយើងប្រគល់ការងារផ្ទះទាំងអស់ទៅឲ្យឪពុកម្តាយរបស់យើងដែរឬទេ?
មនុស្សគ្រប់រូបមានជីវិតរៀងៗខ្លួន សូមអោយថ្ងៃចាស់របស់ឪពុកម្តាយជាថ្ងៃដ៏ស្រស់ស្អាត និងកក់ក្តៅបំផុតនៃក្តីស្រលាញ់…
