ខ្ញុំមិនចង់ធំធាត់ទៀតទេសូមកុំចាស់

ថ្ងៃណាមួយអ្នកនឹងភ្ញាក់ផ្អើលពេលដឹងថាអ្នកបានផ្លាស់ប្តូរច្រើនពេកចំណាយពេលភាគច្រើននៅកន្លែងធ្វើការហើយភ្លេចមនុស្សដែលអ្នកស្រលាញ់។

តើអ្នកធ្លាប់ត្រលប់មកផ្ទះវិញបន្ទាប់ពីការនឿយហត់ហើយអ្នកបានឃើញសក់របស់ឪពុកអ្នកបន្ថែមខ្សែប្រាក់, ជ្រុងនៃភ្នែករបស់ម្តាយអ្នកបន្ថែមស្នាមជ្រួញហើយនៅពេលនោះអ្នកគ្រាន់តែចង់ហែលនៅភ្លៅរបស់ឪពុកអ្នកហើយសង្ឃឹមថា“ ខ្ញុំមិនចង់ធំធាត់ទៀតទេ? ” , ឪពុកម្តាយសូមកុំចាស់ជរាទៀតទេ “?
ទោះបីជាយើងដឹងថាវាជាការបង្កើតក៏ដោយវាដូចជាយើងបង្ខំឱ្យឈប់បង្វិលហើយទុកឱ្យបច្ចុប្បន្ននៅដដែល។ ប៉ុន្តែយើងប្រហែលជាធ្លាប់មានសេចក្តីសង្ឃឹមយ៉ាងខ្លាំងរាប់មិនអស់ដែលនឹងកើតឡើង។
ពេលយើងកាន់តែចាស់យើងកាន់តែដឹងថាជីវិតគឺជាប្លុកខ្មៅដែលមានគុណវិបត្តិជាច្រើនដែលស្នេហាការចែករំលែកនិងភាពស្មោះត្រង់មានតិចតួចប៉ុន្តែមានការបោកប្រាស់កុហកនិងការច្រណែនគ្នាទៅវិញទៅមក។ កាលណាយើងកាន់តែចាស់យើងកាន់តែឃើញថាជីវិតមិនតែងតែជារនោចបរិសុទ្ធនិងបរិសុទ្ធដូចរឿងនិទានដែលយើងស្រឡាញ់រាល់យប់កាលនៅក្មេង។ ខ្ញុំដឹងកាន់តែច្បាស់ពីរឿងមួយដែលមានមនុស្សតិចណាស់នៅលើពិភពលោកដែលស្រលាញ់និងធ្វើល្អចំពោះខ្ញុំដោយស្មោះនិងគ្មានលក្ខណដូចឪពុកម្តាយរបស់ខ្ញុំបានធ្វើចំពោះខ្ញុំ។ ហើយកាលណាយើងកាន់តែចាស់យើងកាន់តែភ័យខ្លាច។ ប៉ុន្តែប្រហែលជាការភ័យខ្លាចដែលយើងទាំងអស់គ្នាមានច្រើនជាងគេគឺការភ័យខ្លាចឪពុកម្តាយរបស់យើងកាន់តែចាស់ទៅហើយ…
អ្នកដឹងទេអារម្មណ៍ឈឺចាប់បំផុតមួយដែលមនុស្សត្រូវស៊ូទ្រាំគឺអារម្មណ៍នៅពេលដែលមនុស្សជាទីស្រឡាញ់នរណាម្នាក់ដែលអ្នកស្រលាញ់ចាកចេញពីអ្នក។ ចំពោះខ្ញុំវាគឺជារឿងដ៏អាក្រក់បំផុតនិងគួរឱ្យខ្លោចផ្សាបំផុតដែលមនុស្សគ្រប់គ្នាក្នុងពិភពលោកនេះត្រូវឆ្លងកាត់លើកលែងតែមនុស្សនោះគ្មាននរណាម្នាក់អាចស្រលាញ់និងគោរពនរណាម្នាក់បានឡើយ។ នៅទីនេះខ្ញុំមិននិយាយពីស្នេហារវាងបុរសនិងស្ត្រីទេតែខ្ញុំកំពុងនិយាយអំពីអារម្មណ៍ដ៏ពិសិដ្ឋជាងនេះទៅទៀតដែលជាមិត្តភាព។ ខ្ញុំខ្លាចឪពុកម្តាយខ្ញុំកាន់តែចាស់រាល់ថ្ងៃទោះបីវាជាច្បាប់ធម្មជាតិដែលជៀសមិនរួចក៏ដោយ។ រាល់ថ្ងៃនៅពេលដែលខ្ញុំឃើញដានពេលវេលាដែលនៅសល់លើថ្ងាសឪពុកខ្ញុំនៅលើស្នាមញញឹមរបស់ម្ដាយខ្ញុំបេះដូងខ្ញុំកាន់តែឈឺចាប់។ គិតពីថ្ងៃដែលឪពុកម្តាយរបស់យើងចាកចេញប្រាកដជាគ្មានយើងណាម្នាក់រឹងមាំគ្រប់គ្រាន់ទេប៉ុន្តែព្រងើយកណ្តើយចំពោះការបាត់បង់ដ៏ធំបែបនេះ។ សម្រាប់ខ្ញុំឪពុកម្តាយគឺជាមនុស្សដែលមានអំណរគុណបំផុតនៅក្នុងជីវិតនេះហើយការមានឪពុកម្តាយគឺជារឿងដែលមានសំណាងបំផុត។ ដូច្នេះប្រសិនបើអ្នកនៅតែមានឪពុកម្តាយសូមមេត្តាគោរពដឹងថារាល់ថ្ងៃឃើញឪពុកម្តាយញញឹមគឺជារឿងរីករាយ។ រស់នៅដើម្បីឱ្យឪពុកម្តាយសប្បាយចិត្តធ្វើអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដែលអ្នកអាចធ្វើបានដើម្បីតបស្នងគុណដែលឪពុកម្តាយអ្នកបានផ្តល់ឱ្យអ្នក។ កុំរង់ចាំរហូតដល់ថ្ងៃស្អែកមួយថ្ងៃបន្ទាប់ពីថ្ងៃស្អែករហូតដល់បញ្ចប់ការសិក្សាឬការផ្សព្វផ្សាយប៉ុន្តែធ្វើឥឡូវនេះថ្ងៃនេះឱ្យបានឆាប់តាមដែលអាចធ្វើទៅបានហើយខណៈពេលដែលនៅសល់។
យើងទាំងអស់គ្នាមកដល់ពេលដែលយើងមានអាយុគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីសង្ឃឹមថាយើងតូចម្តងទៀតនៅពេលដែលជីវិតហត់នឿយយើងគ្រាន់តែចង់ដកថយទៅជ្រុងមួយឆ្ងាយពីភាពអ៊ូអរនិងអ៊ូអរនៅទីនោះ។ ខ្ញុំគ្រាន់តែចង់លូនចូលទៅក្នុងភ្លៅរបស់ម្តាយខ្ញុំដាក់ក្បាលរបស់ខ្ញុំលើស្មាដ៏រឹងមាំរបស់ឪពុកខ្ញុំចង់ឱបក្រសោបនៅលើដំបូលដែលធ្លាប់ស្គាល់ដោយសម្លេងរបស់ម្ដាយខ្ញុំផ្សែងផ្ទះបាយក្តៅ។ ជីវិតមួយនេះមានស្នាមជាំច្រើនពេកដូច្នេះខ្ញុំនិងពួកយើងនៅរឹងមាំជាមួយអាកាសធាតុមានខ្យល់ព្យុះនៅខាងក្រៅតែត្រូវចាំពេលត្រឡប់មកផ្ទះវិញពេលរសៀលទើបជាកូននៅក្នុងដៃឪពុករបស់អ្នកម្តាយដើម្បីរកអោបក្រសោប សូមឱ្យសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ឪពុកម្តាយជាសះស្បើយស្នាមរបួសដែលយើងត្រូវបាននាំមកដោយចៃដន្យដោយមមាញឹកនៅទីនោះ។ ដោយសារតែជ្រៅនៅក្នុងមនុស្សម្នាក់ៗគ្រួសារនិងឪពុកម្តាយតែងតែមានកន្លែងដែលមានសុវត្ថិភាពបំផុត។
ដូច្នេះឥឡូវនេះខណៈពេលដែលយើងមិនទាន់ធំឡើងហើយឪពុកម្តាយរបស់យើងមិនទាន់មានអាយុច្រើនទេសូមឱ្យយើងរីករាយជាមួយពួកគេនៅក្បែរយើងព្រោះជីវិតនេះជាមួយឪពុកម្តាយគឺជាឯកសិទ្ធិមួយរួចទៅហើយ!

អ្នកដឹងទេអារម្មណ៍ឈឺចាប់បំផុតមួយដែលមនុស្សត្រូវស៊ូទ្រាំគឺអារម្មណ៍នៅពេលដែលមនុស្សជាទីស្រឡាញ់នរណាម្នាក់ដែលអ្នកស្រលាញ់ចាកចេញពីអ្នក។ ចំពោះខ្ញុំវាគឺជារឿងដ៏អាក្រក់បំផុតនិងគួរឱ្យខ្លោចផ្សាបំផុតដែលមនុស្សគ្រប់គ្នាក្នុងពិភពលោកនេះត្រូវឆ្លងកាត់លើកលែងតែមនុស្សនោះគ្មាននរណាម្នាក់អាចស្រលាញ់និងគោរពនរណាម្នាក់បានឡើយ។ នៅទីនេះខ្ញុំមិននិយាយពីស្នេហារវាងបុរសនិងស្ត្រីទេតែខ្ញុំកំពុងនិយាយអំពីអារម្មណ៍ដ៏ពិសិដ្ឋជាងនេះទៅទៀតដែលជាមិត្តភាព។ ខ្ញុំខ្លាចឪពុកម្តាយខ្ញុំកាន់តែចាស់រាល់ថ្ងៃទោះបីវាជាច្បាប់ធម្មជាតិដែលជៀសមិនរួចក៏ដោយ។ រាល់ថ្ងៃនៅពេលដែលខ្ញុំឃើញដានពេលវេលាដែលនៅសល់លើថ្ងាសឪពុកខ្ញុំនៅលើស្នាមញញឹមរបស់ម្ដាយខ្ញុំបេះដូងខ្ញុំកាន់តែឈឺចាប់។ គិតពីថ្ងៃដែលឪពុកម្តាយរបស់យើងចាកចេញប្រាកដជាគ្មានយើងណាម្នាក់រឹងមាំគ្រប់គ្រាន់ទេប៉ុន្តែព្រងើយកណ្តើយចំពោះការបាត់បង់ដ៏ធំបែបនេះ។ សម្រាប់ខ្ញុំឪពុកម្តាយគឺជាមនុស្សដែលមានអំណរគុណបំផុតនៅក្នុងជីវិតនេះហើយការមានឪពុកម្តាយគឺជារឿងដែលមានសំណាងបំផុត។ ដូច្នេះប្រសិនបើអ្នកនៅតែមានឪពុកម្តាយសូមមេត្តាគោរពដឹងថារាល់ថ្ងៃឃើញឪពុកម្តាយញញឹមគឺជារឿងរីករាយ។ រស់នៅដើម្បីឱ្យឪពុកម្តាយសប្បាយចិត្តធ្វើអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដែលអ្នកអាចធ្វើបានដើម្បីតបស្នងគុណដែលឪពុកម្តាយអ្នកបានផ្តល់ឱ្យអ្នក។ កុំរង់ចាំរហូតដល់ថ្ងៃស្អែកមួយថ្ងៃបន្ទាប់ពីថ្ងៃស្អែករហូតដល់បញ្ចប់ការសិក្សាឬការផ្សព្វផ្សាយប៉ុន្តែធ្វើឥឡូវនេះថ្ងៃនេះឱ្យបានឆាប់តាមដែលអាចធ្វើទៅបានហើយខណៈពេលដែលនៅសល់។

វាមិនទាល់តែអ្នកមានលុយច្រើនដែលអ្នកសងឪពុកម្តាយរបស់អ្នកទេព្រោះទោះបីអ្នកជាសេដ្ឋីក៏វាសម្រាប់ខ្លួនអ្នកដែរប៉ុន្តែឪពុកម្តាយអ្នកមិនរស់នៅជាមួយអ្នកពេញមួយជីវិតដើម្បីរីករាយនឹងរបស់ទាំងនោះទេ។ វាមិនចាំបាច់ជារឿងធំដើម្បីតបស្នងឪពុកម្តាយអ្នកទេគ្រាន់តែរៀនអោយបានល្អប្រសិនបើអ្នកនៅឆ្ងាយចុងសប្តាហ៍រឺនៅចុងខែរៀបចំពេលវេលាទៅផ្ទះដើម្បីញ៉ាំអាហារពេលល្ងាចជាមួយឪពុកម្តាយអ្នក។ ចំណាយពេលខ្លះដើរលេងតាមអ៊ិនធរណេតដោយមើលថែទាំប៊ីនៃនៅទីធ្លាជាមួយឪពុកខ្ញុំទៅផ្សារដើម្បីជ្រើសរើសត្រីជាមួយម្តាយខ្ញុំ … ជាថ្នូរនឹងស្នាមញញឹមដ៏ភ្លឺថ្លារបស់ឪពុកម្តាយខ្ញុំ។ នោះគឺជាការសងត្រលប់វិញ។ គ្រាន់តែរឿងសាមញ្ញនិងសាមញ្ញដូច្នេះកុំស្ទាក់ស្ទើរកុំភ័យខ្លាចកុំទុកឱ្យខ្លួនឯងមានការសោកស្តាយនៅពេលក្រោយព្រោះពេលវេលាកន្លងផុតទៅយ៉ាងលឿន!
មានមនុស្សជាច្រើនដែលបដិសេធគ្រួសារបដិសេធមនុស្សដែលបានបង្កើតពួកគេគ្រាន់តែដោយសារតែពួកគេកើតនៅក្នុងគ្រួសារដែលមិនសូវល្អពួកគេគិតថានោះជាសំណាងប៉ុន្តែពួកគេខុសបើប្រៀបធៀបនឹងអ្នកដែលទើបនឹងកើត។ កើតមកដោយមិនបានឃើញឪពុកមិនដឹងថាម្តាយគាត់ជាអ្នកណាដែលតែងតែសួរខ្លួនឯងនូវសំណួរថា “អ្នកណាបង្កើតខ្ញុំ?” ប៉ុន្តែមិនដែលរកឃើញចម្លើយ។ នោះគឺជាភាពមិនសប្បាយចិត្តពិតប្រាកដ។
មិនថាសាវតារបស់អ្នកជាឪពុកឪពុកជានាយកឬកម្មករក៏ដោយតើម្តាយរបស់អ្នករកលុយបានប៉ុន្មានខែវាគ្រាន់តែថាយើងត្រូវបានបង្កើតបង្កើតនិងបង្រៀនដោយឪពុកម្តាយរបស់យើងដើម្បីអាចអង្គុយនៅទីនេះនិងអាន។ ខ្សែទាំងនេះគឺជាពរជ័យមួយប្រហែលជាសំណាងដែលយើងមានគឺទ្វេដងជាងបីដងនៃមនុស្សផ្សេងទៀតជាច្រើននៅទីនោះ។ ដូច្នេះស្រឡាញ់វាហើយកុំខ្ជះខ្ជាយវា។
គ្មានអ្វីល្អឥតខ្ចោះក្នុងលោកនេះទេគ្មាននរណាម្នាក់មានសិទ្ធិជ្រើសរើសទីកន្លែងដែលខ្លួនកើតនោះទេដូច្នេះសូមទទួលយកជីវិតផ្ទាល់ខ្លួនកុំលោភលន់ពេកនឹងភាពល្បីល្បាញនិងភាពវង្វេងស្មារតីនៅទីនោះដើម្បីបំភ្លេចរឿងមួយ។ ដំបូលផ្ទះដែលឪពុកម្តាយកាន់តែចាស់រាល់ថ្ងៃកុំរង់ចាំរហូតដល់អ្នកជំពប់ដួលរហូតដល់អ្នកត្រូវបានគ្រើមដោយជិវិតបន្ទាប់មកអ្នកនឹងភ្ញាក់ឡើងដើម្បីរកឪពុកម្តាយរបស់អ្នកតើវានឹងមានពេលវេលាដែរឬទេ?

យើងទាំងអស់គ្នាមកដល់ពេលដែលយើងមានអាយុគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីសង្ឃឹមថាយើងតូចម្តងទៀតនៅពេលដែលជីវិតហត់នឿយយើងគ្រាន់តែចង់ដកថយទៅជ្រុងមួយឆ្ងាយពីភាពអ៊ូអរនិងអ៊ូអរនៅទីនោះ។ ខ្ញុំគ្រាន់តែចង់លូនចូលទៅក្នុងភ្លៅរបស់ម្តាយខ្ញុំដាក់ក្បាលរបស់ខ្ញុំលើស្មាដ៏រឹងមាំរបស់ឪពុកខ្ញុំចង់ឱបក្រសោបនៅលើដំបូលដែលធ្លាប់ស្គាល់ដោយសម្លេងរបស់ម្ដាយខ្ញុំផ្សែងផ្ទះបាយក្តៅ។ ជីវិតមួយនេះមានស្នាមជាំច្រើនពេកដូច្នេះខ្ញុំនិងពួកយើងនៅរឹងមាំជាមួយអាកាសធាតុមានខ្យល់ព្យុះនៅខាងក្រៅតែត្រូវចាំពេលត្រឡប់មកផ្ទះវិញពេលរសៀលទើបជាកូននៅក្នុងដៃឪពុករបស់អ្នកម្តាយដើម្បីរកអោបក្រសោប សូមឱ្យសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ឪពុកម្តាយជាសះស្បើយស្នាមរបួសដែលយើងត្រូវបាននាំមកដោយចៃដន្យដោយមមាញឹកនៅទីនោះ។ ដោយសារតែជ្រៅនៅក្នុងមនុស្សម្នាក់ៗគ្រួសារនិងឪពុកម្តាយតែងតែមានកន្លែងដែលមានសុវត្ថិភាពបំផុត។
ដូច្នេះឥឡូវនេះខណៈពេលដែលយើងមិនទាន់ធំឡើងហើយឪពុកម្តាយរបស់យើងមិនទាន់មានអាយុច្រើនទេសូមឱ្យយើងរីករាយជាមួយពួកគេនៅក្បែរយើងព្រោះជីវិតនេះជាមួយឪពុកម្តាយគឺជាឯកសិទ្ធិមួយរួចទៅហើយ!

សរសេរដោយ LE THUY