[:vi]
Con lớn lên, nhiều kiến thức hơn, dần thiếu kiên nhẫn và xem thường cha mẹ, khiến họ trở thành một “con nhím” thận trọng.
Một độc giả gửi đến mục tâm sự của Sina câu chuyện của mình: “Tôi mua cho mẹ một chiếc điện thoại thông minh. Mẹ nhờ tôi dạy cách sử dụng. Tôi đã chỉ cho bà cách tải các ứng dụng, sau đó bật máy tính lên để chuẩn bị làm việc. Thế rồi mẹ vào, bà lại hỏi về một phần mềm mới. Lát sau, khi tôi đang xoay sở với đống việc, bà ở bếp than thở vọng ra rằng bà không thể dùng được chiếc máy mới. Dòng ý tưởng công việc bị cắt ngang khiến tôi bực dọc, tôi chạy vào bếp và gắt lên với mẹ. Bà ngước lên nhìn tôi khổ sở: “Hay là thôi, mẹ vẫn dùng điện thoại cũ”. “Tùy mẹ, mẹ muốn thế nào cũng được”, tôi sốt ruột bước ra ngoài, để mẹ một mình với cái điện thoại đời mới.
Đêm khuya hôm ấy, khi chuẩn bị đi ngủ, tôi nhận được tin nhắn của mẹ: “Con à, mẹ đã già. Mẹ quên nhanh điều người khác nói. Mẹ cũng không nhớ cả điều mẹ đã nói. Lúc nấu cơm, có khi mẹ quên cả cắm phích. Con có thể kiên nhẫn hơn với mẹ không?”.
Những dòng mẹ viết làm mắt tôi ướt nhòe. Tôi biết, mẹ không dám nói chuyện trực tiếp với tôi nên đã nhắn tin. Tôi dằn vặt mình: Giá có thể kiên nhẫn hơn một chút nữa.
Những ngày sau đó, mẹ không hỏi tôi về điện thoại nữa. Tự bà đã mày mò, tìm hiểu cách tải ứng dụng”.
Độc giả bày tỏ, anh biết mẹ anh đã tổn thương. Anh chia sẻ: “Điều đáng buồn nhất không phải là thái độ của tôi, mà là thông điệp tôi đã truyền tải qua thái độ ấy, nó nhắn nhủ với mẹ lại rằng: Mẹ đã già rồi, và đang dần trở nên vô dụng”. Giờ đây, khi bình tĩnh nhìn lại, anh cảm thấy day dứt, vì đã để lại những vết sẹo trong lòng đấng sinh thành.
Nỗi buồn lớn nhất của cha mẹ khi họ già đi, chính là buộc phải trở nên thận trọng hơn với con mình.
Thủa ấu thơ, trong mắt trẻ, mẹ cha là người biết mọi thứ, mạnh hơn tất cả. Cha mẹ là hai ngọn núi, che chở, mang lại bình yên cho đứa con.
Nhưng có một ngày, những “ngọn núi” ấy không còn sừng sững nữa. Đó là khi bố mẹ về già. Họ có nhiều điều không dám hỏi, không dám đề cập với con. Lý do đơn giản, tuổi tác khiến họ dễ tổn thương hơn. Đó còn là vì con cái dần thay đổi, trở nên thiếu kiên nhẫn, nhiều kiến thức hơn và dần xem thường người cha, mẹ. Điều đó biến cha mẹ thành một “con nhím” thận trọng.
Bộ phim truyền hình nổi tiếng của Trung Quốc Gia đình hạnh phúc từng lấy đi nước mắt của nhiều người, vì những thông điệp mà nó mang lại. Nội dung phim xoay quanh một thanh niên giỏi giang, là bác sĩ của một viện lớn, tuy nhiên anh không thăng tiến được vì nhiều đồng nghiệp khác có gia đình bề thế, địa vị hơn. Một ngày, trong nỗi thất vọng vì mất đi vị trí tiềm năng, anh về nhà trách cứ bố mình: “Bố mỗi ngày cứ hỏi con có đói không? Bố chỉ lo được cho con chuyện đói, no, không thể nào lo cho con được sự nghiệp”. Lời phàn nàn của đứa con làm người bố trống rỗng, đau khổ. Ông nói: “Là bố sai rồi, là bố không có khả năng đem lại cho con những điều tốt đẹp hơn”.
Sự đồng hành của cha mẹ trong mọi giai đoạn cuộc đời của con giống như một bức tường ngăn giữa con và “Thần Chết”. Bất kể là lên 3, lên 5, hay 40, 60, bạn luôn cảm thấy cái chết ở rất xa chúng ta, khi cha mẹ còn ở bên. Tuy nhiên, khi đấng sinh thành về với cát bụi, những cảm xúc sẽ hoàn toàn thay đổi. Người con cảm thấy mình đã bước sang một giai đoạn mới của cuộc đời, thấu hiểu rõ nỗi đau mất mát bởi sự mong manh của đời sống, họ trở nên già dặn hơn, cô độc hơn, và yếu đuối hơn, khi thiếu đi chỗ dựa quan trọng. Đó là lúc, con cái hiểu được giá trị trọn vẹn của cha mẹ mình.
Để tránh làm bố mẹ tổn thương, con đừng:
– Đổ lỗi cho sự “bất tài” của cha mẹ
Bạn có thể trách bố mẹ không có khả năng đem lại điều bạn muốn, nhưng đừng quên rằng họ đã trao cho bạn khả năng. Việc bạn đạt được điều bạn muốn hay không, một phần lớn phụ thuộc vào năng lực của chính mình.
– Phàn nàn về những phàn nàn của cha mẹ
Lời phàn nàn có thể khiến bạn bực dọc, nhưng họ làm vậy vì thực lòng yêu thương và mong muốn bạn tốt đẹp hơn.
– Cau có về sự chậm trễ của cha mẹ
Khi còn nhỏ, chúng ta dựa vào cha mẹ để bước đi. Giờ bố mẹ đã già, phải dựa vào con cái để di chuyển. Mỗi khi họ chậm chạp, lề mề, hãy nhớ về thủa ban sơ của mình, bạn cũng không khác gì như vậy.
– Ghét bỏ khi bố mẹ ốm
Sinh lão bệnh tử, con người không ai thoát khỏi quy luật tự nhiên ấy. Khi cha mẹ còn trẻ, họ chăm sóc bạn từng tí, bên bạn khi bạn ốm đau. Lúc họ về già, đây là lúc quay lại vòng tuần hoàn ấy.
[:en]Children grow up, more knowledgeable, gradually impatient and look down on their parents, making them a cautious “hedgehog”.
A reader sent her story to the Sina section: “I bought my mother a smartphone. She asked me to teach her how to use it. I showed her how to download apps, then turn on the phone. Then my mom came in and asked about a new software. Later, while I was getting busy, the lady in the kitchen lamented that she couldn’t use the new machine. The interruption of work ideas made me frustrated, I ran to the kitchen and yelled at my mother. She looked up at me miserable: “Or better, I still use my old phone.” “It’s up to you, mom. Do whatever you want,” I impatiently walked out, leaving my mother alone with her brand new phone.
Late that night, when I was about to go to sleep, I received a message from my mother: “Son, I am old. I quickly forget what others say. I don’t even remember what I said. While cooking, when I forgot to plug in. Can you be more patient with me?”
The lines my mother wrote made my eyes wet. I know, she didn’t dare to talk to me directly, so she texted. I tormented myself: If only could have been a little more patient.
In the days that followed, my mother stopped asking me about the phone. She herself tinkered and learned how to download the app.”
Readers expressed that he knew his mother was hurt. He shared: “The saddest thing is not my attitude, but the message I have conveyed through that attitude, which reminds my mother: She is old, and is gradually becoming useless. “. Now, when he looks back calmly, he feels tormented, because he has left scars in the heart of his father.
Parents’ biggest sadness as they get older is being forced to become more cautious with their children.
In childhood, in the eyes of children, parents are the ones who know everything and are stronger than all. Parents are two mountains, protecting and bringing peace to the child.
But one day, those “mountains” no longer stand tall. That’s when the parents get old. They have many things they dare not ask, dare not talk about with their children. For the simple reason, age makes them more vulnerable. It is also because children gradually change, become impatient, more knowledgeable and gradually look down on their parents. That turns the parent into a cautious “hedgehog”.
The popular Chinese TV series Happy Family has brought tears to many people’s eyes, because of the messages it brings. The film’s content revolves around a talented young man, who is a doctor of a large institute, but he cannot be promoted because many other colleagues have more prominent families and positions. One day, in frustration at the loss of his potential position, he went home and blamed his father: “Daddy keeps asking me every day if I’m hungry? I can only take care of you hungry and full, can’t take care of you for a career.” The child’s complaint leaves the father empty and heartbroken. He said: “It’s me that’s wrong, it’s that I’m incapable of giving you better things.”
The companionship of parents in every stage of a child’s life is like a wall between the child and “Death”. Whether you are 3, 5, or 40, 60, you always feel that death is far away from us, when your parents are still around. However, when the one who was born returns to the dust, the emotions will completely change. Children feel they have entered a new phase of life, understand the pain of loss due to the fragility of life, they become older, more lonely, and weaker, when they are gone. important support. That is when children understand the full value of their parents.
To avoid hurting your parents, don’t:
– Blame the “incompetence” of parents
You can blame your parents for not being able to give you what you want, but don’t forget that they gave you the ability. Whether you achieve what you want or not, largely depends on your own ability.
– Complaining about parental complaints
Complaints can be frustrating, but they do it because they truly love you and want you to be better.
– Grumpy about parental tardiness
As children, we rely on our parents to walk. Now that parents are old, they have to rely on their children to move. Every time they slow down, slow down, remember your early days, you are no different.
– I hate it when my parents are sick
Birth, old age, sickness and death, no one escapes that natural law. When your parents were young, they took care of you little by little, by your side when you were sick. As they get older, it’s time to return to that cycle.
[:kh]ក្មេងៗធំឡើងមានចំនេះដឹងកាន់តែច្រើនចេះអត់ធ្មត់បន្តិចម្តងហើយមើលងាយឪពុកម្តាយរបស់ពួកគេធ្វើឱ្យពួកគេក្លាយជា “hedgehog” ដែលប្រុងប្រយ័ត្ន។
អ្នកអានម្នាក់បានផ្ញើររឿងរបស់នាងទៅកាន់ផ្នែកស៊ីណា៖“ ខ្ញុំបានទិញស្មាតហ្វូនរបស់ម្តាយខ្ញុំ។ នាងបានសុំឱ្យខ្ញុំបង្រៀននាងពីរបៀបប្រើវា។ ខ្ញុំបានបង្ហាញនាងពីរបៀបទាញយកកម្មវិធីបន្ទាប់មកបើកទូរស័ព្ទ។ បន្ទាប់មកម៉ាក់ខ្ញុំបានចូលមកហើយសួរអំពីកម្មវិធីថ្មី។ ក្រោយមកពេលខ្ញុំកំពុងមមាញឹកស្ត្រីនៅក្នុងផ្ទះបាយបានយំថានាងមិនអាចប្រើម៉ាស៊ីនថ្មីបានទេ។ ការរំខានគំនិតការងារធ្វើឱ្យខ្ញុំមិនសប្បាយចិត្តខ្ញុំរត់ទៅផ្ទះបាយហើយស្រែកដាក់ម្តាយខ្ញុំ។ នាងសំលឹងមើលខ្ញុំវេទនាថា“ ឬប្រសើរជាងនេះខ្ញុំនៅតែប្រើទូរស័ព្ទចាស់របស់ខ្ញុំ” “ វាអាស្រ័យលើអ្នកម៉ាក់។ ធ្វើអ្វីដែលអ្នកចង់បាន” ខ្ញុំមិនចេះអត់ធ្មត់ដើរចេញដោយទុកឱ្យម្តាយខ្ញុំនៅម្នាក់ឯងជាមួយទូរស័ព្ទម៉ាកថ្មីរបស់នាង។
យប់ជ្រៅពេលខ្ញុំហៀបនឹងចូលគេងខ្ញុំបានទទួលសារពីម្ដាយខ្ញុំថា៖ «កូនប្រុសខ្ញុំចាស់ហើយ។ ខ្ញុំភ្លេចអ្វីដែលអ្នកដទៃនិយាយយ៉ាងឆាប់រហ័ស។ ខ្ញុំមិនទាំងចាំអ្វីដែលខ្ញុំបាននិយាយផង។ ពេលកំពុងចំអិនអាហារពេលខ្ញុំភ្លេចដោត។ តើអ្នកអាចអត់ធ្មត់ជាងខ្ញុំទេ?”
បន្ទាត់ដែលម្ដាយខ្ញុំសរសេរធ្វើឱ្យភ្នែកខ្ញុំសើម។ ខ្ញុំដឹងនាងមិនហ៊ាននិយាយជាមួយខ្ញុំដោយផ្ទាល់ទេដូច្នេះនាងបានផ្ញើសារមក។ ខ្ញុំធ្វើទារុណកម្មខ្លួនឯង៖ បើអាចមានតែអត់ធ្មត់បន្តិច។
នៅថ្ងៃបន្ទាប់ម្ដាយខ្ញុំឈប់សួរខ្ញុំអំពីទូរស័ព្ទ។ នាងខ្លួនឯងបានរកស៊ីហើយរៀនពីរបៀបទាញយកកម្មវិធី។
អ្នកអានបានសម្តែងថាគាត់ដឹងថាម្តាយរបស់គាត់ឈឺចាប់ណាស់។ គាត់បានចែករំលែកថា“ អ្វីដែលសោកសៅបំផុតមិនមែនជាអាកប្បកិរិយារបស់ខ្ញុំទេតែជាសារដែលខ្ញុំបានបង្ហាញតាមរយៈឥរិយាបថនោះដែលរំmotherកម្ដាយខ្ញុំថាគាត់ចាស់ហើយឥឡូវក្លាយជាមនុស្សគ្មានប្រយោជន៍។ “ ។ ឥឡូវនេះនៅពេលដែលគាត់ងាកមើលទៅក្រោយវិញដោយស្ងប់ស្ងាត់គាត់មានអារម្មណ៍ឈឺចុកចាប់ពីព្រោះគាត់បានបន្សល់ទុកនូវស្លាកស្នាមនៅក្នុងបេះដូងរបស់ឪពុកគាត់។
ភាពក្រៀមក្រំបំផុតរបស់ឪពុកម្តាយនៅពេលដែលពួកគេកាន់តែចាស់ត្រូវបានបង្ខំឱ្យប្រុងប្រយ័ត្នបន្ថែមទៀតជាមួយកូន ៗ របស់ពួកគេ។
ក្នុងវ័យកុមារភាពនៅចំពោះមុខកុមារឪពុកម្តាយគឺជាអ្នកដែលដឹងអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងហើយខ្លាំងជាងទាំងអស់។ ឪពុកម្តាយគឺជាភ្នំពីរការពារនិងនាំមកនូវសន្តិភាពដល់កុមារ។
ប៉ុន្តែនៅថ្ងៃមួយ“ ភ្នំ” ទាំងនោះលែងមានកំពស់ហើយ។ នោះហើយជាពេលដែលឪពុកម្តាយចាស់ជរា។ ពួកគេមានរឿងជាច្រើនដែលពួកគេមិនហ៊ានសួរមិនហ៊ាននិយាយជាមួយកូន ៗ របស់ពួកគេ។ សម្រាប់ហេតុផលសាមញ្ញអាយុធ្វើឱ្យពួកគេងាយរងគ្រោះ។ នេះក៏ព្រោះតែក្មេងផ្លាស់ប្តូរបន្តិចម្តង ៗ ក្លាយជាមនុស្សមិនចេះអត់ធ្មត់ចេះដឹងនិងមើលងាយឪពុកម្តាយបន្តិចម្តង ៗ ។ នោះប្រែឪពុកម្តាយទៅជា “hedgehog” ប្រុងប្រយ័ត្ន។
ខ្សែភាពយន្តរីករាយក្នុងគ្រួសារដ៏ពេញនិយមរបស់ចិនបានធ្វើអោយស្រក់ទឹកភ្នែកដល់មនុស្សជាច្រើនដោយសារតែសារដែលវាបាននាំមក។ ខ្លឹមសារនៃខ្សែភាពយន្តនេះទាក់ទងនឹងយុវជនដែលមានទេពកោសល្យដែលជាវេជ្ជបណ្ឌិតនៃវិទ្យាស្ថានធំមួយប៉ុន្តែគាត់មិនអាចត្រូវបានតំឡើងឋានៈដោយសារតែមិត្តរួមការងារដទៃទៀតមានគ្រួសារនិងមុខតំណែងលេចធ្លោជាងនេះ។ ថ្ងៃមួយដោយការខកចិត្តចំពោះការបាត់បង់តំណែងសក្តានុពលរបស់គាត់គាត់បានទៅផ្ទះហើយស្តីបន្ទោសឪពុករបស់គាត់ថា៖“ ប៉ានៅតែសួរខ្ញុំរាល់ថ្ងៃថាខ្ញុំឃ្លានមែនទេ? ខ្ញុំអាចមើលថែអ្នកបានតែឃ្លាននិងឆ្អែតមិនអាចមើលថែអ្នកក្នុងអាជីពនោះទេ។ ” ពាក្យបណ្តឹងរបស់កុមារទុកឱ្យឪពុកទទេហើយខូចចិត្ត។ គាត់បាននិយាយថា“ វាជាខ្ញុំខុសហើយខ្ញុំមិនអាចផ្តល់អ្វីដែលប្រសើរជាងនេះដល់អ្នកបានទេ”
ភាពជាដៃគូរបស់ឪពុកម្តាយនៅគ្រប់ដំណាក់កាលនៃជីវិតរបស់កុមារគឺដូចជាជញ្ជាំងរវាងកូននិងសេចក្តីស្លាប់។ មិនថាអ្នកមានអាយុ ៣, ៥, ឬ ៤០, ៦០, អ្នកតែងតែមានអារម្មណ៍ថាសេចក្តីស្លាប់នៅឆ្ងាយពីយើងនៅពេលដែលឪពុកម្តាយអ្នកនៅក្បែរ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយនៅពេលដែលអ្នកដែលកើតមកនឹងត្រឡប់ទៅជាធូលីវិញអារម្មណ៍នឹងផ្លាស់ប្តូរទាំងស្រុង។ កុមារមានអារម្មណ៍ថាពួកគេបានឈានចូលដំណាក់កាលថ្មីនៃជីវិតយល់ពីការឈឺចាប់នៃការបាត់បង់ដោយសារភាពផុយស្រួយនៃជីវិតពួកគេកាន់តែចាស់កាន់តែឯកោនិងខ្សោយនៅពេលពួកគេបាត់។ ការគាំទ្រសំខាន់។ នោះគឺជាពេលដែលកូន ៗ យល់ពីគុណតម្លៃពេញលេញរបស់ឪពុកម្តាយ។
ដើម្បីជៀសវាងការធ្វើបាបឪពុកម្តាយរបស់អ្នកកុំ៖
– ស្តីបន្ទោស“ អសមត្ថភាព” របស់ឪពុកម្តាយ
អ្នកអាចស្តីបន្ទោសឪពុកម្តាយរបស់អ្នកដែលមិនអាចផ្តល់ឱ្យអ្នកនូវអ្វីដែលអ្នកចង់បានប៉ុន្តែកុំភ្លេចថាពួកគេផ្តល់ឱ្យអ្នកនូវសមត្ថភាព។ មិនថាអ្នកសំរេចនូវអ្វីដែលអ្នកចង់បានរឺអត់នោះទេភាគច្រើនពឹងផ្អែកលើសមត្ថភាពផ្ទាល់ខ្លួន។
– ការត្អូញត្អែរអំពីបណ្តឹងរបស់ឪពុកម្តាយ
ការត្អូញត្អែរអាចធ្វើឱ្យមានអារម្មណ៍តានតឹងប៉ុន្តែពួកគេធ្វើវាព្រោះពួកគេពិតជាស្រឡាញ់អ្នកហើយចង់ឱ្យអ្នកប្រសើរជាង។
– រអាក់រអួលអំពីភាពយឺតយ៉ាវរបស់ឪពុកម្តាយ
ក្នុងនាមជាកុមារយើងពឹងផ្អែកលើឪពុកម្តាយរបស់យើងឱ្យដើរ។ ឥឡូវឪពុកម្តាយចាស់ជរាពួកគេត្រូវពឹងផ្អែកលើកូន ៗ របស់ពួកគេដើម្បីផ្លាស់ទីលំនៅ។ រាល់ពេលដែលពួកគេបន្ថយល្បឿនបន្ថយល្បឿនចងចាំថ្ងៃដំបូងរបស់អ្នកអ្នកមិនខុសគ្នាទេ។
– ខ្ញុំស្អប់វានៅពេលឪពុកម្តាយខ្ញុំឈឺ
កំណើតអាយុចាស់ឈឺនិងស្លាប់គ្មាននរណាម្នាក់រួចផុតពីច្បាប់ធម្មជាតិនោះទេ។ នៅពេលឪពុកម្តាយអ្នកនៅក្មេងពួកគេមើលថែរក្សាអ្នកបន្តិចម្តង ៗ ដោយអ្នកនៅក្បែរអ្នកនៅពេលអ្នកឈឺ។ នៅពេលដែលពួកគេកាន់តែចាស់វាដល់ពេលដែលត្រូវត្រលប់ទៅវដ្តនោះហើយ។
[:th]เด็กโตขึ้น มีความรู้มากขึ้น ค่อย ๆ หมดความอดทนและดูถูกพ่อแม่ทำให้พวกเขาเป็น “เม่น” ที่ระมัดระวัง
ผู้อ่านส่งเรื่องราวของเธอไปที่ส่วน Sina: “ฉันซื้อสมาร์ทโฟนให้แม่ เธอขอให้ฉันสอนวิธีใช้มัน ฉันแสดงวิธีดาวน์โหลดแอปให้เธอดู แล้วเปิดโทรศัพท์ จากนั้นแม่ของฉันก็เข้ามาถามเกี่ยวกับซอฟต์แวร์ใหม่ ต่อมา ขณะที่ฉันกำลังยุ่งอยู่ ผู้หญิงในครัวบ่นว่าไม่สามารถใช้เครื่องใหม่ได้ การหยุดชะงักของความคิดในการทำงานทำให้ฉันหงุดหงิด ฉันวิ่งไปที่ห้องครัวและตะโกนใส่แม่ เธอมองมาที่ฉันอย่างทุกข์ใจ: “หรือดีกว่า ฉันยังใช้โทรศัพท์เครื่องเก่าอยู่” “มันขึ้นอยู่กับคุณแม่ ทำทุกอย่างที่คุณต้องการ” ฉันเดินออกไปอย่างไม่อดทน ปล่อยให้แม่ของฉันอยู่ตามลำพังกับโทรศัพท์เครื่องใหม่ของเธอ
ดึกคืนนั้น เมื่อฉันกำลังจะเข้านอน ฉันได้รับข้อความจากแม่ว่า “ลูกชาย ฉันแก่แล้ว ฉันลืมสิ่งที่คนอื่นพูดอย่างรวดเร็ว ฉันจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าฉันพูดอะไร ระหว่างทำอาหาร พอลืมเสียบปลั๊ก อดทนกับฉันมากกว่านี้ได้ไหม”
ประโยคที่แม่เขียนทำให้ตาฉันเปียก ฉันรู้ เธอไม่กล้าคุยกับฉันโดยตรง เธอจึงส่งข้อความหาฉัน ฉันทรมานตัวเอง: ถ้าอดทนได้อีกหน่อย
หลายวันต่อมา แม่เลิกถามเรื่องโทรศัพท์ เธอปรับแต่งและเรียนรู้วิธีดาวน์โหลดแอป”
ผู้อ่านบอกว่าเขารู้ว่าแม่ของเขาได้รับบาดเจ็บ เขาเล่าว่า “สิ่งที่เศร้าที่สุดไม่ใช่ทัศนคติของฉัน แต่เป็นข้อความที่ฉันสื่อผ่านทัศนคตินั้น ซึ่งเตือนใจแม่ของฉันว่า เธอแก่แล้วและค่อยๆ กลายเป็นสิ่งไร้ประโยชน์ “. ตอนนี้ เมื่อเขามองย้อนกลับไปอย่างสงบ เขารู้สึกทรมาน เพราะเขาทิ้งรอยแผลเป็นไว้ในหัวใจของพ่อ
ความโศกเศร้าที่ใหญ่ที่สุดของพ่อแม่เมื่อโตขึ้นถูกบังคับให้ระมัดระวังกับลูกมากขึ้น
ในวัยเด็ก ในสายตาของเด็กๆ พ่อแม่คือคนที่รู้ทุกอย่างและแข็งแกร่งกว่าทุกคน พ่อแม่เป็นภูเขาสองลูก ปกป้องและนำสันติสุขมาสู่ลูก
แต่วันหนึ่ง “ภูเขา” เหล่านั้นก็ไม่สูงอีกต่อไป นั่นคือเวลาที่พ่อแม่แก่ มีหลายเรื่องที่ไม่กล้าถาม ไม่กล้าคุยกับลูก ด้วยเหตุผลง่ายๆ อายุทำให้พวกเขาอ่อนแอมากขึ้น เป็นเพราะลูกค่อยๆ เปลี่ยนแปลง หมดความอดทน มีความรู้มากขึ้น และค่อยๆ ดูถูกพ่อแม่ นั่นทำให้พ่อแม่กลายเป็น “เม่น” ที่ระมัดระวัง
ซีรีส์จีนเรื่องดังอย่าง Happy Family ทำเอาหลายคนน้ำตาซึมเพราะข้อความที่ส่งมา เนื้อหาของเรื่องเป็นเรื่องเกี่ยวกับชายหนุ่มที่มีความสามารถ ซึ่งเป็นหมอของสถาบันขนาดใหญ่ แต่เขาไม่สามารถเลื่อนตำแหน่งได้เนื่องจากเพื่อนร่วมงานคนอื่นๆ จำนวนมากมีครอบครัวและตำแหน่งที่โดดเด่นกว่า อยู่มาวันหนึ่งด้วยความหงุดหงิดที่สูญเสียตำแหน่งที่เป็นไปได้ เขากลับบ้านและโทษพ่อของเขาว่า “พ่อเอาแต่ถามฉันทุกวันว่าฉันหิวไหม ฉันทำได้แค่ดูแลคุณหิวและอิ่มไม่สามารถดูแลคุณได้เป็นอาชีพ” การร้องเรียนของเด็กทำให้พ่อว่างเปล่าและอกหัก เขาพูดว่า: “ฉันเองที่ผิด ฉันไม่สามารถให้สิ่งที่ดีกว่าแก่คุณได้”
ความเป็นเพื่อนของพ่อแม่ในทุกช่วงอายุของลูกเปรียบเสมือนกำแพงกั้นระหว่างลูกกับ “ความตาย” ไม่ว่าคุณจะอายุ 3, 5 หรือ 40, 60 ปี คุณมักจะรู้สึกว่าความตายอยู่ไกลจากเราเสมอ เมื่อพ่อแม่ของคุณยังอยู่ใกล้ๆ แต่เมื่อคนที่เกิดกลับมาเป็นผงคลีดิน อารมณ์ก็จะเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง เด็กรู้สึกว่าพวกเขาได้เข้าสู่ช่วงใหม่ของชีวิต เข้าใจความเจ็บปวดของการสูญเสียอันเนื่องมาจากความเปราะบางของชีวิต พวกเขามีอายุมากขึ้น โดดเดี่ยวมากขึ้น และอ่อนแอลงเมื่อจากไป การสนับสนุนที่สำคัญ นั่นคือเมื่อลูกเข้าใจคุณค่าของพ่อแม่อย่างเต็มที่
เพื่อหลีกเลี่ยงการทำร้ายพ่อแม่ของคุณ อย่า:
– ตำหนิ “ไร้ความสามารถ” ของพ่อแม่
คุณสามารถตำหนิพ่อแม่ของคุณที่ไม่สามารถให้สิ่งที่คุณต้องการได้ แต่อย่าลืมว่าพวกเขาให้ความสามารถกับคุณ ไม่ว่าคุณจะบรรลุสิ่งที่คุณต้องการหรือไม่ก็ตาม ส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับความสามารถของคุณเอง
– การร้องเรียนเกี่ยวกับการร้องเรียนของผู้ปกครอง
การร้องเรียนอาจทำให้คุณหงุดหงิดใจ แต่ก็เป็นเพราะพวกเขารักคุณจริงๆ และอยากให้คุณดีขึ้น
– ไม่พอใจเกี่ยวกับความล่าช้าของผู้ปกครอง
เมื่อเราเป็นเด็ก เราพึ่งพาพ่อแม่ในการเดิน ตอนนี้พ่อแม่แก่แล้วต้องพึ่งลูกย้ายบ้าน ทุกครั้งที่มันช้าลง ช้าลง จำวันแรกของคุณ คุณก็ไม่ต่างกัน
– ฉันเกลียดเวลาที่พ่อแม่ไม่สบาย
เกิด แก่ เจ็บ ตาย ไม่มีใครหลีกหนีกฎธรรมชาตินั้นได้ เมื่อพ่อแม่ของคุณยังเด็ก พวกเขาดูแลคุณทีละเล็กทีละน้อย เคียงข้างคุณเมื่อคุณป่วย เมื่ออายุมากขึ้น ก็ถึงเวลาต้องกลับไปสู่วัฏจักรนั้น
[:ae]يكبر الأطفال ، وهم أكثر دراية ، ونفاد صبرهم تدريجيًا وينظرون إلى والديهم ، مما يجعلهم “قنفذًا” حذرًا.
أرسل أحد القراء قصتها إلى قسم سينا: “اشتريت لأمي هاتفًا ذكيًا. طلبت مني أن أعلمها كيفية استخدامها. لقد أوضحت لها كيفية تنزيل التطبيقات ، ثم تشغيل الهاتف. ثم جاءت أمي وسألت عن برنامج جديد. لاحقًا ، بينما كنت مشغولاً ، أعربت السيدة في المطبخ عن أسفها لأنها لا تستطيع استخدام الآلة الجديدة. لقد أصابني توقف أفكار العمل بالإحباط ، فركضت إلى المطبخ وصرخت في والدتي. نظرت إليّ بائسة: “أو الأفضل ، ما زلت أستخدم هاتفي القديم.” “الأمر متروك لك يا أمي. افعل ما تريد ، “خرجت بفارغ الصبر ، تاركًا والدتي وحيدة مع هاتفها الجديد تمامًا.
في وقت متأخر من تلك الليلة ، عندما كنت على وشك النوم ، تلقيت رسالة من والدتي: “بني ، أنا عجوز. أنسى بسرعة ما يقوله الآخرون. لا أتذكر حتى ما قلته. أثناء الطهي ، عندما نسيت التوصيل. هل يمكنك التحلي بالصبر أكثر معي؟ ”
جعلت الخطوط التي كتبتها والدتي عيني مبللة. أعلم أنها لم تجرؤ على التحدث معي مباشرة ، لذا قامت بإرسال رسالة نصية. لقد عذبت نفسي: لو كان من الممكن أن أكون أكثر صبراً.
في الأيام التي تلت ذلك ، توقفت والدتي عن سؤالي عن الهاتف. لقد قامت بنفسها بالعبث وتعلمت كيفية تنزيل التطبيق “.
أعرب القراء عن علمه بأن والدته أصيبت. قال: “الشيء الأكثر حزنًا ليس موقفي ، ولكن الرسالة التي نقلتها من خلال هذا الموقف ، والتي تذكر والدتي: إنها عجوز ، وأصبحت عديمة الفائدة تدريجيًا. “. الآن ، عندما ينظر إلى الوراء بهدوء ، يشعر بالعذاب ، لأنه ترك ندوبًا في قلب والده.
إن أكبر حزن الوالدين مع تقدمهم في السن هو إجبارهم على توخي المزيد من الحذر مع أطفالهم.
في الطفولة ، في عيون الأطفال ، الآباء هم الذين يعرفون كل شيء وهم أقوى من الجميع. الآباء جبلين ، يحميان الطفل ويجلبانه للسلام.
ولكن في يوم من الأيام ، لم تعد تلك “الجبال” قائمة. هذا عندما يكبر الوالدان. لديهم أشياء كثيرة لا يجرؤون على طرحها ، ولا يجرؤون على التحدث عنها مع أطفالهم. لسبب بسيط ، العمر يجعلهم أكثر عرضة للخطر. هذا أيضًا لأن الأطفال يتغيرون تدريجياً ، ونفاد صبرهم ، وأكثر معرفة ، وينظرون تدريجياً إلى والديهم. هذا يحول الوالد إلى “قنفذ” حذر.
أثار المسلسل التلفزيوني الصيني الشهير Happy Family البكاء في عيون الكثير من الناس بسبب الرسائل التي يحملها. يدور محتوى الفيلم حول شاب موهوب ، وهو دكتور في معهد كبير ، لكن لا يمكن ترقيته لأن العديد من الزملاء الآخرين لديهم أسر ومناصب أكثر شهرة. في أحد الأيام ، بسبب إحباطه من فقدان منصبه المحتمل ، عاد إلى المنزل وألقى باللوم على والده: “أبي يسألني كل يوم إذا كنت جائعًا؟ لا يمكنني الاعتناء بك إلا وأنت جائع وشبع ، ولا يمكنني الاعتناء بك من أجل الحصول على وظيفة “. شكوى الطفل تترك الأب فارغًا وحزينًا. قال: “أنا هذا خطأ ، لأنني غير قادر على إعطائك أشياء أفضل”.
رفقة الوالدين في كل مرحلة من مراحل حياة الطفل هي بمثابة جدار بين الطفل و “الموت”. سواء كنت تبلغ من العمر 3 أو 5 أو 40 أو 60 ، فإنك تشعر دائمًا أن الموت بعيد عنا ، عندما لا يزال والداك موجودين. ومع ذلك ، عندما يعود الشخص المولود إلى الغبار ، ستتغير المشاعر تمامًا. يشعر الأطفال أنهم دخلوا مرحلة جديدة من الحياة ، ويتفهمون ألم الخسارة بسبب هشاشة الحياة ، ويصبحون أكبر سناً ، وأكثر وحدة ، وضعفًا عندما يرحلون. دعم مهم. هذا عندما يفهم الأطفال القيمة الكاملة لوالديهم.
لتجنب إيذاء والديك ، لا تفعل ما يلي:
– إلقاء اللوم على “عدم كفاءة” الوالدين
يمكنك إلقاء اللوم على والديك لعدم قدرتهما على إعطائك ما تريد ، لكن لا تنس أنهما أعطاك القدرة. سواء كنت تحقق ما تريده أم لا ، يعتمد إلى حد كبير على قدرتك.
– شكوى الوالدين
يمكن أن تكون الشكاوى محبطة ، لكنهم يفعلون ذلك لأنهم يحبونك حقًا ويريدونك أن تكون أفضل.
– غاضب من تأخر الوالدين
كأطفال ، نعتمد على آبائنا في المشي. الآن بعد أن تقدم الآباء في السن ، يتعين عليهم الاعتماد على أطفالهم للتنقل. في كل مرة يبطئون ، يبطئون ، تذكر أيامك الأولى ، فأنت لست مختلفًا.
– أكره عندما يمرض والداي
الولادة والشيخوخة والمرض والموت ، لا أحد يفلت من هذا القانون الطبيعي. عندما كان والداك صغيرين ، اعتنيا بك شيئًا فشيئًا بجانبك عندما كنت مريضًا. مع تقدمهم في السن ، حان الوقت للعودة إلى تلك الدورة.
[:id]Anak-anak tumbuh, lebih berpengetahuan, secara bertahap tidak sabar dan memandang rendah orang tua mereka, membuat mereka menjadi “landak” yang berhati-hati.
Seorang pembaca mengirimkan ceritanya ke bagian Sina: “Saya membelikan ibu saya sebuah smartphone. Dia meminta saya untuk mengajarinya cara menggunakannya. Saya menunjukkan kepadanya cara mengunduh aplikasi, lalu menghidupkan telepon. Kemudian ibu saya datang dan bertanya tentang perangkat lunak baru. Kemudian, ketika saya sedang sibuk, wanita di dapur mengeluh bahwa dia tidak bisa menggunakan mesin baru. Gangguan ide kerja membuatku frustasi, aku berlari ke dapur dan berteriak pada ibuku. Dia menatapku sedih: “Atau lebih baik, saya masih menggunakan telepon lama saya.” “Terserah kamu, Bu. Lakukan apa pun yang kamu mau, ”aku dengan tidak sabar berjalan keluar, meninggalkan ibuku sendirian dengan telepon barunya.
Larut malam itu, ketika saya hendak tidur, saya menerima pesan dari ibu saya: “Nak, saya sudah tua. Saya dengan cepat melupakan apa yang orang lain katakan. Saya bahkan tidak ingat apa yang saya katakan. Saat memasak, ketika saya lupa mencolokkan. Bisakah Anda lebih sabar dengan saya? ”
Kalimat-kalimat yang ditulis ibuku membuat mataku basah. Saya tahu, dia tidak berani berbicara dengan saya secara langsung, jadi dia mengirim sms. Saya menyiksa diri sendiri: Andai saja bisa sedikit lebih sabar.
Pada hari-hari berikutnya, ibu saya berhenti bertanya tentang telepon. Dia sendiri mengutak-atik dan belajar cara mengunduh aplikasi.”
Pembaca menyatakan bahwa dia tahu ibunya terluka. Dia berbagi: “Hal yang paling menyedihkan bukanlah sikap saya, tetapi pesan yang saya sampaikan melalui sikap itu, yang mengingatkan ibu saya: Dia sudah tua, dan secara bertahap menjadi tidak berguna. “. Sekarang, ketika dia melihat ke belakang dengan tenang, dia merasa tersiksa, karena dia telah meninggalkan bekas luka di hati ayahnya.
Kesedihan terbesar orang tua seiring bertambahnya usia adalah dipaksa untuk menjadi lebih berhati-hati dengan anak-anak mereka.
Di masa kecil, di mata anak-anak, orang tua adalah orang yang mengetahui segalanya dan lebih kuat dari semuanya. Orang tua adalah dua gunung, melindungi dan membawa kedamaian bagi anak.
Tapi suatu hari, “gunung” itu tidak lagi berdiri tegak. Saat itulah orang tua menjadi tua. Mereka memiliki banyak hal yang tidak berani mereka tanyakan, tidak berani bicarakan dengan anak-anak mereka. Untuk alasan sederhana, usia membuat mereka lebih rentan. Itu juga karena anak-anak secara bertahap berubah, menjadi tidak sabar, lebih berpengetahuan dan secara bertahap memandang rendah orang tua mereka. Itu mengubah orang tua menjadi “landak” yang berhati-hati.
Serial TV China populer Happy Family telah membuat banyak orang meneteskan air mata, karena pesan yang dibawakannya. Isi film ini berkisah tentang seorang pemuda berbakat, yang adalah seorang doktor dari sebuah institut besar, tetapi ia tidak dapat dipromosikan karena banyak rekan lain memiliki keluarga dan posisi yang lebih menonjol. Suatu hari, karena frustrasi karena kehilangan posisi potensialnya, dia pulang ke rumah dan menyalahkan ayahnya: “Ayah terus bertanya kepada saya setiap hari apakah saya lapar? Aku hanya bisa menjagamu lapar dan kenyang, tidak bisa menjagamu untuk berkarir.” Keluhan anak itu membuat sang ayah kosong dan patah hati. Dia berkata: “Ini saya yang salah, itu karena saya tidak mampu memberi Anda hal-hal yang lebih baik.”
Pendampingan orang tua dalam setiap tahapan kehidupan anak ibarat tembok antara anak dan “Kematian”. Apakah Anda 3, 5, atau 40, 60, Anda selalu merasa bahwa kematian jauh dari kita, ketika orang tua Anda masih ada. Namun, ketika orang yang dilahirkan kembali ke debu, emosinya akan benar-benar berubah. Anak-anak merasa telah memasuki fase kehidupan yang baru, memahami sakitnya kehilangan karena rapuhnya hidup, mereka menjadi lebih tua, lebih kesepian, dan lebih lemah, ketika mereka pergi. dukungan penting. Saat itulah anak-anak memahami nilai penuh dari orang tua mereka.
Agar tidak menyakiti hati orang tua, jangan:
– Menyalahkan “ketidakmampuan” orang tua
Anda dapat menyalahkan orang tua Anda karena tidak dapat memberikan apa yang Anda inginkan, tetapi jangan lupa bahwa mereka memberi Anda kemampuan. Apakah Anda mencapai apa yang Anda inginkan atau tidak, sangat tergantung pada kemampuan Anda sendiri.
– Mengeluh tentang keluhan orang tua
Keluhan bisa membuat frustrasi, tetapi mereka melakukannya karena mereka benar-benar mencintai Anda dan ingin Anda menjadi lebih baik.
– Marah tentang keterlambatan orang tua
Sebagai anak-anak, kita bergantung pada orang tua kita untuk berjalan. Sekarang orang tua sudah tua, mereka harus bergantung pada anak-anak mereka untuk bergerak. Setiap kali mereka melambat, melambat, ingat hari-hari awal Anda, Anda tidak berbeda.
– Saya benci ketika orang tua saya sakit
Kelahiran, usia tua, penyakit dan kematian, tidak ada yang luput dari hukum alam itu. Ketika orang tuamu masih muda, mereka merawatmu sedikit demi sedikit, di sisimu ketika kamu sakit. Seiring bertambahnya usia, saatnya untuk kembali ke siklus itu.
[:as]O tamaiti e tutupu aʻe, sili atu le malamalama, faasolosolo lemu le onosai ma vaai maualalo io latou matua, ma avea ai ma se faaeteete “hedgehog”.
O se tagata faitau na lafo lana tala i le vaega a Sina: “Sa ou faatauina loʻu tina i se telefoni poto. Na ia fai mai ia te aʻu e aʻoaʻo ia te ia pe faʻafefea ona faʻaaoga. Sa ou faasino ia te ia le auala e download ai polokalama, ona ki lea o le telefoni. Ona sau lea o loʻu tina ma fesili e uiga i se polokalama fou. Mulimuli ane, a o ou pisi, sa tagi le tamaitai i le umukuka ua le mafai ona ia faaaogaina le masini fou. O le motusia o manatu galue na ou le fiafia ai, na ou tamoʻe i le umukuka ma ee atu i loʻu tina. Sa tilotilo mai o ia ia te aʻu ma le le fiafia: “Pe sili atu, ou te faaaogaina lava laʻu telefoni tuai.” “E pule lava oe tina. Fai soʻo se mea e te manaʻo ai, ”Na ou savali ma le le onosaʻi, ae tuʻu naʻo loʻu tina ma lana telefoni fou.
I le leva o lena po, ina ua ou sauni ou te moe, sa ou mauaina se feau mai loʻu tina: “Atalii, ua ou matua. E vave ona ou faagaloina tala a isi. Ou te le manatuaina foi le mea na ou fai atu ai. A o kuka, na ou galo e faapipii i totonu. Mafai ona e onosaʻi mai ia te aʻu? ”
O laina na tusia e loʻu tina na faasusu ai oʻu mata. Ou te iloa, na te leʻi faʻamalosi e talanoa saʻo ia te aʻu, o lea na ia tesi ai. Na ou faʻatigaina aʻu lava: Maʻimau pe ana fai ou te toe onosai.
I aso na mulimuli mai, na tuʻu le fesili a loʻu tinā e uiga i le telefoni. O ia lava na tagitagi ma aʻoaʻo pe faʻafefea ona download mai le polokalama. ”
Fai mai le au faitau, na ia iloa na tiga lona tina. Na ia faamatala mai: “O le mea sili ona faanoanoa e le o oʻu uiga faaalia, ae o le savali na ou taʻuina atu e ala i lena uiga, lea e faamanatu atu ai i loʻu tina: Ua matua o ia, ma ua faasolosolo lava ina le toe aoga. “. O lenei, pe a ia toe tepa i tua ma le toʻafilemu, na ia lagonaina le tigaina, aua na ia tuua ni maʻila i le loto o lona tama.
Matua sili ona faʻanoanoa a o latou matutua o loʻo faʻamalosia e avea atili faʻaeteete ma a latou fanau.
I le tamaititi, i mata o fanau, o matua latou te iloa mea uma ma sili atu le malosi nai lo uma. Matua e lua mauga, puipuia ma aumaia le filemu i le tamaititi.
Ae i se tasi aso, na “mauga” le toe tutu maualuga. Ole taimi lena e matutua ai matua. E tele a latou mea latou te le faʻamalosi e fesili, faʻamalosi e talanoa e uiga i a latou fanau. Mo le faigofie mafuaaga, tausaga faia latou sili atu vaivai. E mafua foi ona o tamaiti e faasolosolo malie lava ona suia, le onosai, sili atu le malamalama ma faasolosolo malie ifo i luga o latou matua. O lena liliu le matua i se “hedgehog” faʻaeteete.
O le polokalame lauiloa Saina a le televise Saina, Happy Family ua maligi ai loimata o le toatele o tagata, ona o feau na aumai ai. O le ata tifaga e faʻataʻamilomiloina i se aliʻi talenia talenia, o ia o se fomaʻi o se tele inisitituti, ae le mafai ona faʻalauiloaina o ia ona o le tele o isi paʻaga e sili atu lauiloa aiga ma tofiga. I se tasi aso, i le le fiafia i le leiloa o lona tulaga ono i ai, na ia alu ai i le fale ma tuuaia lona tama: “Tama e fesili pea ia te aʻu i aso uma pe ua ou fia ‘ai? E naʻo loʻu mafaia ona vaʻaia oe ma fiaʻai, ma le mafai ona tausi oe mo se galuega. ” O le faitioga a le tamaititi ua tuua ai le tama gaogao ma lototiga. Fai mai a ia: “O aʻu e sese, o loʻu le mafai lea ona avatu ia te oe ni mea sili atu.”
O le mafutaga a matua i soʻo se vaega o le olaga o le tamaititi e pei o se pa i le va o le tamaititi ma le “Oti”. Pe o oe o le 3, 5, poʻo le 40, 60, e te lagona lava i taimi uma o le oti e mamao mai ia i matou, pe a o iai pea ou matua. Peitaʻi, a toe foʻi le tagata na fanau i le efuefu, o le a suia atoa lagona. Ua lagona e tamaiti ua latou ofi atu i se vaega fou o le olaga, malamalama i le tiga o le leiloa ona o le maaleale o le olaga, ua latou matutua, atili tuulafoaiina, ma vaivai, pe a latou o ese. lagolago taua. O le taimi lena e malamalama ai le fanau i le matua aoga o latou matua.
Ina ia aloese mai le faatiga i ou matua, aua le:
– Tuʻuaʻia le “le agavaʻa” o matua
E mafai ona e tuuaʻia ou matua i le le mafai ona avatu ia te oe le mea e te manaʻo ai, ae aua neʻi galo na latou avatua ia oe le tomai. Pe e te mauaina le mea e te manaʻo ai pe leai, e faʻamoemoe tele i lau oe lava agavaʻa.
– Faitioga e uiga i faitioga a matua
Faitioga e mafai ona avea ma mea e le fiafia ai, ae latou faia ona latou te alofa moni ia te oe ma manaʻo ia e avea ma sili atu.
– Lotovaivai e uiga i le faʻapalepale matua
I le avea ai ma fanau, tatou te faʻamoemoe i o tatou matua e savavali. O lenei ua matutua matua, ua tatau ona latou faʻamoemoe i a latou fanau e minoi. Soo se taimi lava latou te faifai lemu ai, lemu ai, manatua ai ou aso amataga, oe leai se eseʻesega.
– Ou te ‘inoʻino i ai pe a mamaʻi oʻu matua
Fanau mai, matua, maʻi ma le oti, e leai se tasi e sola ese mai lena tulafono masani. A o talavou ou matua, na laʻua vaʻaia oe i sina mea itiiti, i ou tafatafa a o e maʻi. A o latou agaʻi ina matutua, ua oʻo i le taimi e toe foʻi ai i le taʻamilosaga lea.
[:ru]Дети вырастают более осведомленными, постепенно теряют терпение и смотрят на родителей свысока, превращая их в осторожных «ежиков».
Читательница отправила ее рассказ в раздел «Сина»: «Я купил маме смартфон. Она попросила меня научить ее пользоваться им. Я показал ей, как загружать приложения, а затем включать телефон. Потом вошла мама и спросила о новом программном обеспечении. Позже, когда я был занят, женщина на кухне жаловалась, что не может пользоваться новой машиной. Прерывание рабочих идей расстроило меня, я побежала на кухню и накричала на маму. Она с несчастным видом посмотрела на меня: «Или, лучше, я все еще пользуюсь своим старым телефоном». «Выбор за тобой, мама. Делай, что хочешь », – нетерпеливо вышла я, оставив мать наедине с ее новеньким телефоном.
Поздно ночью, когда я собирался заснуть, я получил сообщение от моей матери: «Сынок, я стар. Я быстро забываю, что говорят другие. Я даже не помню, что сказал. Во время готовки, когда я забыл включить розетку. Можешь быть со мной более терпеливым? »
От строк, написанных моей матерью, у меня слезились глаза. Я знаю, она не осмелилась поговорить со мной напрямую, поэтому написала СМС. Я мучился: если бы только можно было немного потерпеть.
В последующие дни мама перестала спрашивать меня о телефоне. Она сама повозилась и научилась загружать приложение ».
Читатели заявили, что он знал, что его мать пострадала. Он поделился: «Самое печальное – это не мое отношение, а послание, которое я передал через это отношение, которое напоминает моей матери: она старая и постепенно становится бесполезной. «. Теперь, когда он спокойно оглядывается назад, он чувствует себя измученным, потому что он оставил шрамы в сердце своего отца.
Самая большая грусть родителей, когда они становятся старше, заставляет их быть более осторожными со своими детьми.
В детстве в глазах детей родители все знают и сильнее всех. Родители – две горы, защищающие и приносящие мир ребенку.
Но однажды эти «горы» перестают быть высокими. Вот тогда и стареют родители. У них есть много вещей, о которых они не смеют спрашивать, не смеют говорить со своими детьми. По той простой причине, что возраст делает их более уязвимыми. Это также связано с тем, что дети постепенно меняются, становятся нетерпеливыми, более осведомленными и постепенно смотрят на своих родителей свысока. Это превращает родителя в осторожного «ёжика».
Популярный китайский сериал «Счастливая семья» вызвал слезы у многих людей из-за своих посланий. Сюжет фильма вращается вокруг талантливого молодого человека, который является доктором крупного института, но его нельзя продвигать по службе, потому что у многих других коллег есть более известные семьи и должности. Однажды, разочаровавшись в потере своего потенциального положения, он пошел домой и обвинил отца: «Папа каждый день спрашивает меня, голоден ли я? Я могу позаботиться о тебе только голодным и сытым, не могу позаботиться о тебе ради карьеры ». Жалоба ребенка оставляет отца пустым и убитым горем. Он сказал: «Это я не прав, я не могу дать тебе лучшего».
Сопровождение родителей на всех этапах жизни ребенка подобно стене между ребенком и «смертью». Независимо от того, 3, 5 или 40, 60, вы всегда чувствуете, что смерть далеко от нас, когда ваши родители еще рядом. Однако когда тот, кто родился, вернется в прах, эмоции полностью изменятся. Дети чувствуют, что они вступили в новую фазу жизни, понимают боль утраты из-за хрупкости жизни, они становятся старше, более одинокими и слабее, когда их больше нет. важная поддержка. Именно тогда дети понимают всю ценность своих родителей.
Чтобы не обидеть родителей, не делайте этого:
– Виноват в «некомпетентности» родителей
Вы можете обвинять своих родителей в том, что они не могут дать вам то, что вы хотите, но не забывайте, что они дали вам такую возможность. Достигаете ли вы того, чего хотите, во многом зависит от ваших собственных способностей.
– Жалобы на жалобы родителей
Жалобы могут расстраивать, но они делают это потому, что искренне любят вас и хотят, чтобы вы стали лучше.
– Ворчун по поводу родительского опоздания
В детстве мы полагаемся на своих родителей в том, чтобы ходить. Теперь, когда родители состарились, им приходится полагаться на своих детей, чтобы переехать. Каждый раз, когда они замедляются, замедляются, вспоминают свои ранние дни, вы ничем не исключены.
– Ненавижу, когда мои родители болеют
Рождение, старость, болезнь и смерть – никто не может избежать этого естественного закона. Когда твои родители были молоды, они мало-помалу заботились о тебе, когда ты был болен рядом с тобой. Когда они станут старше, пора вернуться к этому циклу.
[:]
